خودم رو از مرگ on Instagram - mulpix.com

🧜🏻‍♂️🦀🦐🧜🏼‍♀️🧜🏽‍♂️🦀🦀 شاید براتون جالب باشـه کـه بدونید‌ این ویدئو نـه مستند نشنال جیوگرافیـه نـه یـه کشور خارق العاده خارجی ؛ نـه سواحل هاوایی و نـه لاسپالماس اسپانیـا ؛ اینجا ایران خودمونـه - سواحل کیش این فیلم رو خودم گرفتم با یـه دوربین نـه چندان حرفه ای قبل از همـه چیز بگم کـه من نـه غواصم نـه فیلم بردار ... 🧜🏻‍♂️🐠🐡🐠🦀🐠🦐🐠🧜🏼‍♀️🧜🏽‍♂️🦀🐠🦀🐡🐠
شاید براتون جالب باشـه کـه بدونید‌ این ویدئو نـه مستند نشنال جیوگرافیـه نـه یـه کشور خارق العاده خارجی ؛ نـه سواحل هاوایی و نـه لاسپالماس اسپانیـا ؛ اینجا ایران خودمونـه - سواحل کیش این فیلم رو خودم گرفتم با یـه دوربین نـه چندان حرفه ای قبل از همـه چیز بگم کـه من نـه غواصم نـه فیلم بردار اما به منظور خودم کـه تجربه شنا توی سواحل مدیترانـه رو داشتم و این صحنـه هارو اونجا زیر آب دیدم خیلی جالب بود و یـه بار دیگه بـه خودم‌ثابت شد کـه ما‌ اینجا همـه چی داریم اما افسوس . . .
پ.ن : موسیقی قطعه “مرگ شاید شیرین”از ساخته های خود من هستش کـه مـیتونید با لمس لینک بالای صفحه وارد مانال بشید و اونو دانلود کنید -دوستتون دارم ♥️ #مـهرزاد_خواجه_امـیری

*** . یـه کتابی بود کـه چند ماه پیش تمومش کردم.. اسمش رو درست بـه یـاد نمـیارم(من رو ببخشید) اما یـه قسمتش رو هنوز بـه خاطر دارم، یعنی خیلی دوست دارم یـه نفر درست وقتایی کـه حالم ازی یـا اتفاقی خرابِ اینو درِ گوشم برام بخونـه، اما هردفعه‌ خودم بـه مغزم فشار مـیارم که تا دوباره و دوباره و دوباره بیـادش بیـارم ،که ... ***
.
یـه کتابی بود کـه چند ماه پیش تمومش کردم..
اسمش رو درست بـه یـاد نمـیارم(من رو ببخشید)
اما یـه قسمتش رو هنوز بـه خاطر دارم، یعنی خیلی دوست دارم یـه نفر درست وقتایی کـه حالم ازی یـا اتفاقی خرابِ اینو درِ گوشم برام بخونـه،
اما هردفعه‌ خودم بـه مغزم فشار مـیارم که تا دوباره و دوباره و دوباره بیـادش بیـارم ،که درکش کنم، کـه بفهممش
اون متن این بود:
هنگامِ تولد درون گوشمان اذان مـیخوانند ولی بدونِ نمازی...
هنگامِ مرگ برایمان نماز مـیخوانند ،بی هیچ اذانی..
اذانِ هنگامِ تولد به منظور نمازیست کـه هنگام مرگ مـیخوانند...
مـیبینی ، چقدر کوتاه‌است این زندگی...
به فاصله‌ی یک اذان که تا نماز..همـین...همـین و همـین😔💔
.
.
پ.ن: من بـه تنفس از اعماق وجود درون این مکان رو "شدیدا" لازمم...
به نم‌نمِ بارون...
به مـهِ غلیظِ جاده...
به کلبه‌های چوبی...
به بوی خاکِ خیس شده...

بهش مـیگم چرا اظهار نظرهای بی محبت آدم ها بـه حیوانات اینقدر من رو عصبانی مـی کنـه؟ بهش مـیگم آدم ها خشم هایی دارند مدفون شده، زخم هایی کـه فراموش شده اند. بیشتر وقت ها خشم شون بـه سمت چیز دیگری است. چیزی کـه ربطی بـه اونـها نداره. داره پشت تلفن از مرگ گربه ای کوچولو توی خانواده مـیگه. بعد برام اظهار نظرهای ... بهش مـیگم چرا اظهار نظرهای بی محبت آدم ها بـه حیوانات اینقدر من رو عصبانی مـی کنـه؟ بهش مـیگم آدم ها خشم هایی دارند مدفون شده، زخم هایی کـه فراموش شده اند. بیشتر وقت ها خشم شون بـه سمت چیز دیگری است. چیزی کـه ربطی بـه اونـها نداره. داره پشت تلفن از مرگ گربه ای کوچولو توی خانواده مـیگه. بعد برام اظهار نظرهای اقوام رو مـیگه. از اینکه حس مـی کنمانی کـه دوستشون داشتم درون مورد مرگ یک حیوان که تا این حد صنعتی شده و سرشار از خشم و نادانی حرف مـی زنند، عصبانی مـیشم. با من موافقه. چند روز پیش یک مـهمان خانوادگی درون اولین دیـالوگ هاش بعد از ورود بـه خونـه مون مـیگه مراقب باشید از این گربه ها بیماری نگیرید. مـهمان سرماخورده هست و روزی کـه خونـه رو ترک مـی کنـه سرماخوردگیش رو بـه من و مجتبا داده. پشت گوشی بـه مـیگم چرا آدم ها نگران گرفتن بیماری از حیوانات هستند درون صورتیکه مدام از آدم های دیگه بیماری مـیگیرند و به آدم های دیگه بیماری شون رو منتقل مـی کنند؟ گوشی رو کـه مـی ذارم بـه مجتبا مـیگم این ضعف درونی منـه کـه جلوی حرف بی پایـه و اساس آدم های بدون اطلاعات خشمگین مـیشم. بعد تمام راه رو از این خشم حرف مـی زنیم. توی سرم دارم بـه خودم مـیگم تغییر بعدی این باشـه. هدفت رو بذار روی این. رنجیدن بخش طبیعی از زندگیـه. این رنجش اما حتما از جانب منبعی مرتبط باشـه. اگر از حرف های بی پایـه و اساس مـی رنجی و عصبانی مـیشی ضعف توست. تغییرش بده
.
من دایره ی ارتباطاتم رو انتخاب کردم. افرادی اندک کـه از دل و جان دوستشون دارم و برای نوع زیستن من احترام قائلند. بعد یک دایره ی بزرگ تر هست بیرون از این یکی. مخصوص اونـهایی کـه دوستشون دارم اما درون خیلی موارد احترامـی به منظور نوع زیستن هم قائل نیستیم. همدیگر رو آشکارا درون ذهن مون نقد مـی کنیم. حکم من به منظور خودم اینـه کـه رنجیدن از افرادی کـه در دایره ی اصلی هستند مجازه. رنجیدن از بقیـه اتلاف وقته .
#یلدانوشت

. متن خاکریز خاطرات ۹۴ ✍ دیواره ی قبر شـهید بعد از پانزده ماه فرو ریخت و ... #متن_خاطره قرار شد شـهیدی رو کنارِ قبرِ شـهید سید حمـید مـیرافضلی دفن کنیم. داشتم قبر مـی‌کندم کـه یک دفعه دیواره‌ی قبرِ سید حمـید فرو ریخت و رایحه ی بسیـار خوشی تمامِ فضا رو گرفت. حالم دست خودم نبود. از ِ ایجاد شده ، دست کردم ... .
📝 متن خاکریز خاطرات ۹۴ ✍ دیواره ی قبر شـهید بعد از پانزده ماه فرو ریخت و ... #متن_خاطره
قرار شد شـهیدی رو کنارِ قبرِ شـهید سید حمـید مـیرافضلی دفن کنیم. داشتم قبر مـی‌کندم کـه یک دفعه دیواره‌ی قبرِ سید حمـید فرو ریخت و رایحه ی بسیـار خوشی تمامِ فضا رو گرفت. حالم دست خودم نبود. از ِ ایجاد شده ، دست کردم توی قبر. دستم خورد بـه پای سید. با اینکه پانزده ماه از شـهادت و دفنش مـی گذشت ، اما سالم بود و نرم. که تا زانوش رو دست کشیدم ، بدنش تازگی داشت. از توی داخل قبر رو دیدم، بدنِ شـهید سید حمـید مـیرافضلی کاملا سالم بود... 📌خاطره‌ای از زندگی سردار شـهید سید حمـید مـیرافضلی
📚منبع: کتاب سید پا ، صفحه 72 #تقوا #کرامت_شـهید #شـهیدمـیرافضلی #مرگ #شـهادت 🇮🇷کانال خاطرات کوتاه شـهدا:
@khakriz1

. اين خاطره رو امروز فيسبوك از ٣ سال قبل رو كرد. ٣٠ سال ديگه هم ازش بگذره لذتش رو فراموش نمي كنم. . . " پيش دانشگاهي بودم كه براي اولين بار چلچراغ رو دست يكي از بچه هاي كلاس ديدم .. جلد و گزارش اون روزش رو قشنگ يادمـه .. اون دوره، بنزهاي الگانس پليس و كفش و روسري ِ قرمز ها بحث روز بود و چلچراغ درباره ... .
اين خاطره رو امروز فيسبوك از ٣ سال قبل رو كرد.
٣٠ سال ديگه هم ازش بگذره لذتش رو فراموش نمي كنم.
.
.
" پيش دانشگاهي بودم كه براي اولين بار چلچراغ رو دست يكي از بچه هاي كلاس ديدم .. جلد و گزارش اون روزش رو قشنگ يادمـه .. اون دوره، بنزهاي الگانس پليس و كفش و روسري ِ قرمز ها بحث روز بود و چلچراغ درباره ش يه پرونده مفصل درآورده بود.
از مـهر هشتاد و سه رفاقت من ِ ١٨ ساله و چلچراغي كه شبيه هيچكس نبود شروع شد.. نزديك پنج سال حتي يك شماره رو از دست ندادم ..
روزهايي رو يادمـه كه مريض احوال، پياده از اين دكه بـه اون دكه مي رفتم که تا مجله ي جلد كاهي محبوبم رو پيدا كنم.. الان اكثر نويسنده هاي اون روزاي چلچراغ يه گوشـه دنيان.. و اونايي كه ايرانن مثل خواننده هاي قديم، بزرگ شدن و يه سمتي رفتن .. ولي نسلي از خاطره ها رو بـه جا گذاشتند.
.
از محرمانـه و سرگيجه که تا كودك فهيم و جشن چله ها.. بسم الله هاي نيلوفر و عشق و مرگ هاي شرمين. پرونده هاي بزرگمـهر شرف الدين و ساندويچ هاي بزرگِ حسين پور. پرونده هاي سروش و سفرنامـه هاي منصور.
ديني كه چلچراغ رو من و نسل ما داشت هيچوقت فراموش نميشـه.
و اين از غرايب روزگار بود كه درون آخرين روزهايي كه هنوز خواننده مجله بودم، همكار و رفيق آدمي شدم كه از اولين پايه هاي چلچراغ بود و وقتي رفت جاي خاليش هيچوقت پر نشد .. و بعدترش هم رفاقت با بقيه قديمي ها.
و حالا سال ها بعد از برخورد اول، ديدن تصوير خودم بـه عنوان عضوي از تيم راديو هفت روي جلد چلچراغ، مجله ي محبوب روزگار جووني، يه لذت خزنده رو زير پوستم پخش مي كنـه .. و حيرت از چرخ دنيا كه اينطور ميچرخه.
ممنونم .. براي همـه ي اون
"شنبه هاي خوب، شنبه هاي چلچراغ"
•
پ.ن: و باز حيرت از اين چرخ زمونـه كه اون موقع از آدم هايي نوشتم كه هر كدوم يه گوشـه دنيان و نميدونستم حالا بعد از سه سال، دو که تا از همين آدما كه اينجا دور هم وايساديم كوچ مي كنن که تا روياهاشون رو تو ينگه ي دنيا
بسازن! يا راديو هفتي كه توقيف شد و الان فقط يه خاطره ست.

سلام دوستان، باز هم احساس مـیکنم حتما از دنیـای مجازی فاصله بگیرم هر چقدر سعی کردم افکارم رو مثبت اندیش کنم نشد، آدم خودش رو مـیتونـه گول بزنـه ولی خدا رو نـه..... حتما بیشتر تفکر کنم حتما با شیطان درونم بجنگم حتما از امروز شروع کنم از الان، شاید فردا دیر باشد. حتما با توسل بـه ائمـه علیـه‌السلام و یـاری جستن ... سلام دوستان، باز هم احساس مـیکنم حتما از دنیـای مجازی فاصله بگیرم هر چقدر سعی کردم افکارم رو مثبت اندیش کنم نشد، آدم خودش رو مـیتونـه گول بزنـه ولی خدا رو نـه..... حتما بیشتر تفکر کنم حتما با شیطان درونم بجنگم حتما از امروز شروع کنم از الان، شاید فردا دیر باشد. حتما با توسل بـه ائمـه علیـه‌السلام و یـاری جستن از خداوند خودم رو بشناسم، خودم رو بشناسم که تا بتوانم بـه درجه خود سازی برسم، مرگ دور نیست حتما قبل از مرگم کارهای ناتمامم را بـه اتمام برسانم، امـید هست با دعای خیر شما عزیزان بـه رستگاری برسم و آرزو مـیکنم تک تک شما بزرگواران عاقبت بخیر شوید.. یـا حق خدا نگهدار همـه شما خوبان

مردي ازدواج مجدد ميكنـه و وقتي زن متوجه ميشـه بـه روي خودش نمياره و خودش رو بـه بي اطلاعي ميزنـه. شرايط زندگي روز بـه روز بهتر ميشـه و ١٦ سال بـه خوبي و خوشي زندگي ميكنند. مرد ميميره و بعد از مراسم خانواده مرد تو خونـه جمع ميشن و ميخوان موضوع ازدواج مجدد مرحوم رو بـه خانم بگن. زن هم خيلي عادي و بيخيال بهشون نگاه ... مردي ازدواج مجدد👰👴 ميكنـه و وقتي زن متوجه ميشـه بـه روي خودش نمياره و خودش رو بـه بي اطلاعي ميزنـه.
شرايط زندگي روز بـه روز بهتر ميشـه و ١٦ سال بـه خوبي و خوشي زندگي ميكنند. مرد ميميره و بعد از مراسم خانواده مرد تو خونـه جمع ميشن و ميخوان موضوع ازدواج مجدد مرحوم رو بـه خانم بگن. زن هم خيلي عادي و بيخيال بهشون نگاه ميكنـه. بالاخره پدرشوهرش مياد ميگه م ميخوام موضوع مـهمي رو باهات درميون بگذارم فقط ازت خواهش ميكنم منطقي باش و شرايط رو از اين كه هست سخت تر نكن. زن ميپرسه ميخواي درمورد ازدواج دوم شوهرم صحبت كني؟ همـه با تعجب ميگن مگه تو ميدونستي؟ ميگه از همون ابتدا فهميدم ولي بـه روي خودم نياوردم چون اگه اون روز دعوا راه مينداختم ..... شبهامون رو تقسيم ميكرد خرجي خونـه رو تقسيم ميكرد که تا ازم ناراحت ميشد ميرفت پيش اون يكي من هم خودم رو بـه بي اطلاعي زدم و درنتيجه: هرشب كنارم بود از اين ميترسيد كه متوجه بشم خرجي خونـه بيشتر شد و مرتب برام هديه ميخريد هميشـه دنبال راضي كردنم بود و ميترسيد پيش من لو بره اصلاً بهترين سالهاي همونـهايي بود كه اون ازدواج مجدد كرده بود و من مثل ملكه زندگي ميكردم و شوهرم مثل مرگ ازم ميترسيد. از اين بهتر چي بخوام؟
ميگن شيطون كتاباشو جمع كرده رفته پيشش براي يك دوره آموزش فشرده ....😂😂

لطفا کامل بخوانید:بعضی وقتها از خودم مـیپرسم چی مـیگی تو ،هی آزادی ،عدالت، حق.اصلا حرفات تاثیر داره؟!با دست خالی و بدون حمایت انگار یـه مورچه داره بـه فیل لگد مـیزنـه،مردمو مـی بینم ،اطرافیـام ،اصلا این چیزایی کـه من برام انقدر مـهمـه بـه نظرشون بی اهمـیته یـا احتمالا براشون صلاح بر بی اهمـیت بودنشـه.اما خوب ... لطفا کامل بخوانید:بعضی وقتها از خودم مـیپرسم چی مـیگی تو ،هی آزادی ،عدالت، حق.اصلا حرفات تاثیر داره؟!با دست خالی و بدون حمایت انگار یـه مورچه داره بـه فیل لگد مـیزنـه،مردمو مـی بینم ،اطرافیـام ،اصلا این چیزایی کـه من برام انقدر مـهمـه بـه نظرشون بی اهمـیته یـا احتمالا براشون صلاح بر بی اهمـیت بودنشـه.اما خوب مگه مـیشـه، ما هممون انسانیم و مثلا از رنج همنوعمون ناراحت مـیشیم و در حد توان به منظور رفع رنج همنوعانمون تلاش مـی کنیم.آیـا غیر از اینـه؟ گاهی بـه خودم و حس عدالت خواهیم شک مـیکنم اما خیلی زود متوجه مـیشم اشتباه نمـیکنم،این جامعه ی منـه کـه اکثریت بی تفاوته،مثلا بـه شکل عامـیانـه مـیگن بابا چی مـیگه این پسره دلش خوشـه،کلش بو قرمـه سبزی مـیده ،ملت یـه لقمـه نونشون رو مـیخورن دنبال دردسر نیستند،اینا رحم ندارن مـیکشن ،زندان مـیکنن،یـا اوج مخالفتش تو فشار تحت حکومت آخوندی اینـه کـه مـیگه خدا لعنتشون کنـه زندگی برامون نذاشتن ،یـه بار تو اتوبوس یکی بغل دستم یـه همچین چیزی گفت امتحانی بـه حالت وحشت اندازی گفتم شما مشکلی داری؟سریع تغییر موضع داد گفت نـه بابا خدا رو شکر، مشکل واسه همـه هست.به خودم گفتم بیخیـال بابا ملت گرفتار ن خوب مـیترسن دیگه،اما قانع نشدم از چی؟مگه چه چیزی ترسناکتراز سکوت مقابل ظلم و خوار و تحقیر و استثماره یک اجتماع مـی‌تونـه باشـه، خوب این یعنی هر لحظه مرگ،یعنی نوع پوششت ،لقمـه نونت، نوع تفکرت و غیره بـه بودن و تعظیمت مقابل عده ای کـه در قدرتند وابستست و ترس تو این رو از تو بوجود آورده.ما زندگی مـیکنیم کـه به کمال برسیم و به درجات بالایی از معرفت و انسانیت برسیم، خوب یکی از این راه ها نترسیدن از عدالت خواهی مقابل ظالمـه و حمایت از دادخواهان.باید جامعه بـه جایی رسیده باشـه کـه این پتانسیل کمال فراهم شـه،خوب ترس باعث سلطه ی یک مشت غارتگره جانی مـیشـه و بعد داشتن ابتدایی ترین نیـازها ی انسانی مثل خوراک و پوشاک و مسکن و شرایط تاهل مـیشود آرزو،در نتیجه بـه خاطر ترس بـه جای کنار زدن غارتگر ،از ترس ،انسانیت و شرف بـه خاطر این نیـازها بـه زوال و فراموشی مـی‌رود، باورمندم درون چنین اجتماعی حتی ثروتمندان غیر مرتبط با حکومت حال خوشی ندارند.خدایـا بـه من و مردم سرزمـینم نیرویی عطا کن که تا غیر از غضب عدل تو از چیز دیگری نترسیم،آمـین. #خداپرستان #آزادی #ایران #عزت_نفس #عدالت #انسانیت #زندگی #همبستگی #تظاهرات_سراسری #اعتراضات_سراسری #اعتصابات_سراسری #قیـام_تا_آزادی #نافرمانی_مدنی #رفراندوم #rezapahlavi #ابراهیم_خسروی

حاصل شعله ی باروت روشن شدن من بود/رنجور مات و مبهوت توو اتاقی کـه خالی شده از نور/ پنجره دیده مـیشم از دور/کم جون منو بـه سوختن محکوم/ظلمت رحمِ مـیزبان من بود و دیدم هذیون هذیون هذیون/از حجوم غصه ها اشک ریختم و استوار شدم روی اشکای خودم/نور دادم بـه نقشای دورم ، مـیم و از ناله پُرم/من دلیل ... حاصل شعله ی باروت روشن شدن من بود/رنجور مات و مبهوت توو اتاقی کـه خالی شده از نور/ پنجره دیده مـیشم از دور/کم جون منو بـه سوختن محکوم/ظلمت رحمِ مـیزبان من بود و دیدم هذیون هذیون هذیون/از حجوم غصه ها اشک ریختم و استوار شدم روی اشکای خودم/نور دادم بـه نقشای دورم ، مـیم و از ناله پُرم/من دلیل ظهور سایـه های شَکم/رو دیوار نمو و ترک خورده ی این اتاق منحوس کهنـه مقدس/گوش بـه تصویر مـیکشم های یک بدن مؤنث/حرارت به منظور اطرافم نورو بـه ارمغان اورد/ولی سوزوند روح خودم رو/شعله رسید تووی دستام ، من ایستادم روی اشکام/ای تاریکی حالیت نیست/ولی من ظاهرت مـیکنم به منظور چند ساعتی/
دوباره بعد از من راحتی/شاهرگ من آب مـیشـه  ذره ذره و فاش مـیشـه/راز درون من و مـیریزه تووی این پیـاله ی زیر پام/دشمن جون من مـیشـه باد/دقایقی زنده ام توو دنیـای مرده های متحرک/گشنـه سر سفره های متمدن/من از تبار ریشـه های فرو رفته تووی عمـیق ترین چاله های خاکم/من انگور درون انتظار شدن روی شاخه های درختای تاکم/لب های تو ، از فوت مـیونش/از هیچکدومشون نیست باکم/عاشق گرمای لذت بخش من شدین و از نور من غافل/ای پروانـه های هرزه/کی مـیفهمـید کـه با دور من چرخیدن/دلم شروع نمـیکنـه بـه لرزیدن/ای پروانـه های هرزه/حالم از بال های رنگارنگتون بـه هم مـیخوره/مـیسوزونمتون ، ای پروانـه های هرزه/مرگ من نزدیکه/بعد من توو این اتاق حتی درخشش الماس دروغه/از قول من بـه پارچه های پاره بگین رویـای دیدن خیـاط دروغه/من پا بـه کیک های تولد های
تظاهر گونـه ی جشن شما ندادم/تلخی رو انتخاب کردم/تصمـیم گرفتم قند نباشم/از درخت خشم آشوب چیدم/من روشناییم رو کابوس دیدم/شعله ور شد تمام وجودم/من با اشک های خودم خاموش مـیشم...

يادم نخواهد رفت سالهايي كه گذشت و ما چه زود جواني خود را بـه دست روزگاران سپرديم و خام از اينكه روزي رسد و ما بـه در جستجوي گذشته گرديم درون پيچ و خم جواني حرفهايي بـه خودم ميگفتم با خود ميگفتم كه بايد درون اول هر كاري، خودتو درون اولويت بگذار درون هر رابطه يا دوستي درون هر چيزي كه زندگي تو خواهد ساخت و چه كودكانـه ... يادم نخواهد رفت
سالهايي كه گذشت و ما چه زود جواني خود را بـه دست روزگاران سپرديم و خام از اينكه روزي رسد و ما بـه در جستجوي گذشته گرديم
در پيچ و خم جواني حرفهايي بـه خودم ميگفتم
با خود ميگفتم كه بايد درون اول هر كاري، خودتو درون اولويت بگذار
در هر رابطه يا دوستي
در هر چيزي كه زندگي تو خواهد ساخت
و چه كودكانـه قولهايي كه بـه خودم دادم رو فراموش كردم مثل كودكي كه قول داده بود شكلات نخورد...
و وقتي چشم گشودم ديدم يك آدم غريبه شدم
كسي كه فداكار شده كسي كه خودش را فراموش ميكند که تا ديگران خوشحال باشند
افسوس نخوردم
شاد بودم
و با اين افكارم زيستم
بار دوم كه چشم باز كردم اوضاع فرق داشت
اينبار ديگر شاد نبودم
يادم نخواهد رفت
و باز امشب بـه خودم گفتم که تا كجاي هستي خواهي رفت و اينگونـه زندگي خواهي كرد؟
باز گفتم
صبر ميكنم براي روزهاي خوب
تلاش ميكنم براي اميد هايم
تلاش ميكنم براي رفتن
اميد دارم بـه آينده
ولي
نيم نگاهي هم بـه خودم دارم
و اين بار اين نيم نگاهم گسترده خواهد شد
چون اينبار بزرگ شدم
چون اينبار قول خواهم داد
نـه كودكانـه
بلكه خالصانـه قول خواهم داد
تلاش كنم براي خودم و خودم را باور كنم و خودم رو دوست داشته باشم
اينبار فراموش نخواهم كرد بر من چه گذشت
اينبار فرق ميكند
فرق ميكند
روزگاري طرد شدن را مساوي مرگ ميدانستم
روزگاري "نـه" شنيدن را پذيرا نبودم
روزگاري تحمل دوري نداشتم
ولي...
خب وقتي كه بـه اين نقطه ميرسي خيلي نميدوني چيكار بايد كني
دوست نداري كه باور كني كه بايد با اين مسئله كنار بياي
ولي وقتي كه چند بار با اين اتفاق روبرو ميشي "عادت ميكني"
اونوقت ميفهمي كسي ارزش فكر كردن نداره
كسي ارزش اينو نداره شبهات رو با اون تقسيم كني
يه روزي ميرسه كه ميفهمي كه بايد بـه خودت ارزش بدي
و بـه اين جا ميرسي ميبيني
شبها همون شبهاس
تاريك و سرد با يه سكوتي عجيب
فرقي نداره كه ساعت چند باشـه
فرقي نداره كه چه چيزهايي تو قلبت باشـه
شب با سكوتش جادو ميكنـه
ميبره تورو بـه جايي كن ميخواد
فكر و خيالت رو مال خودش ميكنـه
چند وقت پيش بود
يه آدمي رو ميشناختم
وقتي كه از زندگي نا اُميد بودم
اونو شناختم
شبهامو دل نشين كرد
قلب بي تابمو آرام
فكرمو آزاد
يه روز كه همـه چي داشت خوب ميشد
رفت...
وقتي رفت
انگاري يه تيكه از وجودمو هم با خودش برد
منو برد بـه جايي كه نميدونستم كجاست
بعد اون باز شبها مثل هم بود
تاريك و سرد
و باز سكوت منو برد
به جايي كه نميخواستم...
و اين رفتن ها باعث شد تبديل شم بـه كسي كه الان هستم
اين رفتن ها باعث شد بي تفاوت شم نسبت بـه خيلي چيزا
اين بار شدم يك آدم جديد
اين بار شدم كسي كه ميخواستم...

#یـادداشت‌هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشد #شماره_یـازده هیچ وقت از مردنی ناراحت نشدم؛ اما وقتی بـه این فکر مـیکنم کـه دیگه قراره نبینمش، گوشـه چشمم مـیپپره. یـاد اون روزی مـیفتم کـه بهش گفتم تمومش مـیکنیم اما هیچ وقت نباید همو ببینیم. بردمش قبرستون، یک سنگ قبر بی‌نام بهش نشون دادم و گفتم از این بـه بعد فکر ... #یـادداشت‌هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشد
#شماره_یـازده
هیچ وقت از مردنی ناراحت نشدم؛ اما وقتی بـه این فکر مـیکنم کـه دیگه قراره نبینمش، گوشـه چشمم مـیپپره. یـاد اون روزی مـیفتم کـه بهش گفتم تمومش مـیکنیم اما هیچ وقت نباید همو ببینیم. بردمش قبرستون، یک سنگ قبر بی‌نام بهش نشون دادم و گفتم از این بـه بعد فکر کن مردم،هر وقت دلت برام تنگ شد بیـا اینجا و برای اون همـه سال جنگیدنمون فاتحه بخون. مـیگم جنگیدن، واقعا جنگیدم؛ سه شیفت مثل سگ کار مـیکردم کـه آب  تو دلش تکنون نخوره و همـه چی عین خونـه باباش باشـه اما اون. این روزا هر وقت توو تنـهایی بـه بن‌بست مـی‌خورم بـه اون فکر مـی‌کنم.بعدش همـین چهاراه ولیعصر رو مـی‌گیرم بـه سمت انقلاب و انقدر تو تنـهایی قدم مـی‌ کـه تو تنـهایی خودم گم مـی‌شم. نفسم بند مـیاد بـه چهاراه مـی‌رسم، مـیدونم اگه بـه هر سمتی برم بـه اندازه تمام سنگفرش‌های ولیعصر ازش دور مـیشم. گلفروش سمت چپ رو نشون مـیده و من اشتباهی مـیپیچم راست که تا یـادم بره چند بار منو پیچوندی و دست تو دست پیچیدی تو ولیعصرو همون جا بود کـه حس کردم تمام ماشین‌ها،ایستادن و بهم زل مـیزنن و دارن همـه اون روزایی رو کـه دست تو دست ولیعصر رو مـیرفتیم و نگاهمون مـی‌ رو تلافی کنن. همش از خودم سوال مـی‌کنم چی شد کـه انقدر پیـاده باهات راه اومدم که تا راه بیفتی و یـادت بره تاتی‌تاتی ات تو تک‌تک خیـابون‌های تهرون رو. حالم عجیب غریبه. سیگار درمـیارم. ده بار فندک لعنتی رو مـی اما روشن نمـیشـه کـه نمـیشـه. همـیشـه وقتی بـه یکی احتیـاج داری یـه بیلاخ مجلسی جلوت مـیگیره و این یعنی همـیشـه حتما برای کوچک‌ترین چیزها بجنگی. از بچگی قفل بودم رو مورچه‌ها، یکهو بـه خودم مـیومدم و مـی‌دیدم سه ساعته دارم بهشون نگه مـی‌کنم. از قصد هر گوشـه خونـه شیرنی مـیریختم کـه سر و کلشون پیدا بشـه. بعد زیر ذره‌بین نگاهشون مـیکردم.همشون درست مثل تو بودن. هیچ احساسی نسبت بـه هم نداشتن. حتی یـه بوس ساده. یک روز کفری شدم. پیش خودم مـی‌گفتم کـه این همـه تلاش به منظور چی؟ شما کـه قرار نیست عاشق بشید بعد چرا مـی‌خوایید زنده بموندید. گالن نفت رو برداشتم ریختم تو لونشون وهمشون رو آتیش زدم. م چهار روز نذاشت از خونـه بیـام بیرون. اما ارزشش رو داشت. من بـه زندگی مسخره بدون عشق پایـان دادم. اما محاسباتم اشتباه بود. اونا همون زندگی رو دوست داشتن. این روزا هرکی مـیاد سمتم یک گالن چهارلیتری دستش گرفته و فقط بـه این نیت مـیاد کـه آتیشم بزنـه. هیچنمـیدونـه بعد از مرگ چه اتفاقی مـیفته اما من
مطمئنم همـه اون مورچه آدم‌هایی شدن کـه این روزا زندگم رو جهنم . م راست مـیگفت مکافات خونـه همـین دنیـاست. #شـهاب_دارابیـان

. من و نیما بالاخره ازدواج کردیم. امروز عروسی‌مان هست و من کنار جاده ایستاده‌ام و نیما را مـی‌توانم شیشـه‌های سوپرمارکت ببینم. دو شیشـه نوشابه توی دستش هست و دارد از فروشنده چیزی مـی‌پرسد. فروشنده از درون مغازه بیرون مـی‌آید و نگاهی بـه من مـی‌کند و با دستش انتهای جاده را نشان نیما مـی‌دهد. نیما نوشابه‌ها ... .
من و نیما بالاخره ازدواج کردیم. امروز عروسی‌مان هست و من کنار جاده ایستاده‌ام و نیما را مـی‌توانم شیشـه‌های سوپرمارکت ببینم. دو شیشـه نوشابه توی دستش هست و دارد از فروشنده چیزی مـی‌پرسد. فروشنده از درون مغازه بیرون مـی‌آید و نگاهی بـه من مـی‌کند و با دستش انتهای جاده را نشان نیما مـی‌دهد. نیما نوشابه‌ها را بالا مـی‌گیرد و به طرفم مـی‌آید. بعد از 10 سال نوشابه مـی‌چسبد. یعنی توی راه گفت بعد از این‌همـه سختی دلت مـی‌خواهد برایت چکار کنم و گفتم نوشابه بخر گازش را از دماغ‌مان بدهیم بیرون. 10 سال زمان کمـی نیست به منظور اینکه خانواده‌ها را به منظور ازدواجمان راضی کنیم. هرچند خانواده من از خدای‌شان هم بود من عروس پولدارترین هتل دار کشور شوم اما فکر اینجایش را نمـی‌د کـه بخواهیم به منظور ازدواج‌مان فرار کنیم و پولدارترین هتل‌دار کشور هم آغ‌مان کند. بـه خاطر همـین، الان توسط دو که تا خانواده تحت پیگرد قانونی هستیم. خانواده نیما اعتقاد دارند من پسرشان را گول زدم و خانواده من هم اعتقاد دارند من راه را اشتباه رفتم و باید پدرش را گول مـی‌زدم اما خب متاسفانـه ما واقعا عاشق هم هستیم. نوشابه را داد دستم و یک ضرب خوردمش و گازش را توی دهانم نگه داشتم و از دماغم بیرون دادم. نیما نگاهم کرد و تور روی سرم را ‌کشید و گفت: «به مرگ مادرم تور و شلوار جین بهم نمـیان» تورم را با دستم نگه داشتم. خودم را توی شیشـه سوپرمارکت نگاه کردم. مانتوی اداره با شلوار جین و تور روی سرم آنقدرها هم بد نبود. وقت نداشتیم کـه بخواهیم لباس عروسی بپوشیم و جلوی دوربین توی باغ به منظور هم چشمک بزنیم و شام دهان هم بگذاریم. وقتی بعد از 10 سال دو نفر به‌هم برسند تنـها کاری کـه مـی‌کنند این هست که به‌هم بگویند خسته نباشید و بروند هر کدام یک گوشـه‌ای بگیرند بخوابند که تا خستگی این 10 سال از تنشان بیرون برود. کوله‌اش را انداخت روی دوشش و گفت: «20 کیلومتر جلوتره» بـه طرف نیما دویدم و گفتم: «روبه‌روی دریـاست؟» سرجایش ایستاد و نگاهم کرد و گفت: «حالا هرجا. قیـافشو! درون بیـار اون تور رو از سرت بابا» نیما گفته بود بیـاییم شمال زندگی کنیم چون اینجا مرطوب است. دقیقا هم نمـی‌فهمم اصرارش بر این‌همـه نم و رطوبت چیست اما هربار فقط مـی‌گوید رطوبت به منظور زندگی خوب است. دستش را کنار جاده دراز کرد کـه نیسان آبی با بار ش جلوتر ایستاد. توی وانت نشسته بودیم و داشتم سرم صورت ی کـه خودش را چسبانده بود بـه شیشـه را نگاه مـی‌کردم کـه نیما پنجره را باز کرد و یکجوری باد را توی موهایش ول داد و به من نگاه کرد که
.
بقیـه درون کامنت اول 👇👇👇

دارم بـه این فکر مـیکنم کـه من چه زمانی و چجوری این دنیـا رو ترک مـیکنم! تو چه سن و سالی با همـه چیزایی کـه براشون تلاش کردم و بخاطرشون جنگیدم که تا به دستشون بیـارم وداع مـیکنم؟ راستش من از مرگ نمـیترسم چون اینو مـیدونم کـه هر تولدی یـه مرگ هم آخرش بـه همراه داره... همـه ی ما حتما این حقیقت رو باور کنیم کـه یروز رفتنی ... دارم بـه این فکر مـیکنم کـه من چه زمانی
و چجوری این دنیـا رو ترک مـیکنم!
تو چه سن و سالی با همـه چیزایی کـه براشون تلاش کردم و بخاطرشون جنگیدم که تا به دستشون بیـارم وداع مـیکنم؟
راستش من از مرگ نمـیترسم
چون اینو مـیدونم کـه هر تولدی
یـه مرگ هم آخرش بـه همراه داره...
همـه ی ما حتما این حقیقت رو باور کنیم که
یروز رفتنی هستیم
و منم این واقعیت زندگی رو قبول کردم
ولی ترس من از مردن نیست
از بعد خودمـه...
یعنی بعد من زندگی اطرافیـانم چی مـیشـه؟
خب اینم مـیدونم کـه یـه سریـا با شنیدن خبر مرگ من حتی ککشونم نمـیگزه،چه برسه بـه اینکه تاثیری بخواد رو زندگیشونم بزاره!
اما پدر و مادرم چی؟بعد من چی مـیشن؟
کسایی کـه دوسم دارن و بیشتر اوقاتشون
رو با من مـیگذرونن چی مـیشن؟
یعنی دوستای صمـیمـیم مـیتونن نبودنم رو
طاقت بیـارن؟
خب من خودم مـیگم آره...همشون مـیتونن
بالاخره مرگ حقه و خاکم کـه مـیدونید سرده!
پس نتیجه مـیگیرم بعد من زندگی به منظور همـه ادامـه داره و درجریـانـه...
اما خب یـه موضوعی این وسط هست
اونم اینـه کـه همـه ی آدما تو زندگیـاشون یکی رو داشتن کـه بعد از مرگشون دیگه زندگی ن!
با مرگ طرفشون،
اونا هم نامـه ی پایـان زندگیشون رو نوشتن و امضا !
مطمئن باشید کـه اون یکی
تو زندگی همـه ی ما هست کـه حالا
بهمون نزدیکه یـا دوره ،غریبست یـا آشنا
فرقی نداره ولی اون "یکی" هست...!
هی... یـکی جانِ زندگیِ من؟
کاش بدونم تو کی هستی که
با مرگِ من و بعدِ من
نابود مـیشی و به پایـان مـیرسی
تا الان کـه زندم و نفس مـیکشم
قَدرِ وجودِتـــو، تو زندگیم بـدونم...❤
#رمـیصا_رستگار
@romisa_rastegar

همـیشـه بـه اینجا احساس دین مـیکردم و خودمو درون قبالش و در قبالایی کـه باهام بـه اینجا مـیومدن مسئول مـیدونستم. سعی کردمـی کـه مناسب آمدن بـه اینجا نیست رو با خودم همراه نکنم و از رفتن بـه اینجا منع و منصرفش کنم.اگرم شخصی بود کـه بهش مطمئن نبودم، با کمک تیم و تمـهیدات قبلی، سبک سنگین مـیکردم کـه مـیشـه همـه چی رو هندل ... همـیشـه بـه اینجا احساس دین مـیکردم و خودمو درون قبالش و در قبالایی کـه باهام بـه اینجا مـیومدن مسئول مـیدونستم. سعی کردمـی کـه مناسب آمدن بـه اینجا نیست رو با خودم همراه نکنم و از رفتن بـه اینجا منع و منصرفش کنم.اگرم شخصی بود کـه بهش مطمئن نبودم، با کمک تیم و تمـهیدات قبلی، سبک سنگین مـیکردم کـه مـیشـه همـه چی رو هندل کرد یـا نـه... هر وقت بـه اینجا فکر مـیکنم با تمام وجودم بـه وجد مـیام و برام رویـایی ترین جای دنیـاست. اما اون روی سکه، کوچکترین اشتباه برابر مرگ هست. خیلی ها از دستم دلخور بودن کـه چرا منو با خودت نمـیبری! اما ترجیح مـیدادم دلخور بشن که تا اتفاقی بیوفته. بهم مـیگفتن اینجا تور برگزار کن توکه اینجا رو بهتر از همـه مـیشناسی! گفتم نـه ریسکش با بهترین شرایط بازم پنجاه پنجاه هست کـه اتفاقی نیوفته... و بلاخره افتاد اتفاقی کـه نباید مـی افتاد!! به منظور شخصی کـه مزه پول و تورلیدری رفته بود زیر زبونش و من بارها باهاش برخورد جدی کرده بودم، صحبت کردم و منعش مـیکردم کـه با جون بقیـه بازی نکن. اطرافیـانم مـیگفتن تو چیکارش داری و چرا حرص رو مـیخوری؟ اما من متاسفانـه همچین روزی رو مـیدیدم!... اتفاق غم انگیز و دردناکی کـه منجر بـه فوت پنج نفر شد!!!! و خودش هم توی این حادثه جانش رو از دست داد،البته مطمئنا مـیتونست خودش رو نجات بده اما خودش رو فدای بقیـه کرد! هرچقدرم کـه قوی باشی درون برابر قدرت آب ناتوانی. اگر از تجهیزات مناسب استفاده نکنی و یـا حتی قبل انجام برنامـه دور اندیشی نکرده باشی کوچکترین اشتباه یـا حادثه ای غیرقابل کنترله! ... اتفاقی افتاد کـه هم قابل پیشگیری بود و هم قابل پیش بینی!! باور کنید هرچیزی علم و دانش خودش رو مـیخواد. تجهیزات خودش رو مـیخواد، یـه دانش و شناختی حتما باشـه که تا از حادثه دور بشی ...
وقتی مـیخواستیم طناب ثابت بکشیم به منظور اون گرداب مرگ آور کـه بارها براش من و دوستانم اطلاع رسانی کرده بودیم ، یکی مـیگفت تو دیوانـه ای، یکی مـیگفت حالا کی بهت هزینـه وسایلاتو مـیده، یکی مـیگفت اصن کـه به چه درد مـیخوره ووو... اما من فقط بـه همـه این حرفا یـه جواب مـیدادم: به منظور دل خودم اینکارو مـیکنم کـه اگه حتی یک نفرم مثل خودم تو این مـهلکه افتاد جز خدا چیز دیگه ای باشـه کـه بشـه ازش کمک بگیره.
قسمت نشد امسال این طناب ها کامل بشن و فقط نصفش طناب ثابت دار شد و ای کاش قبل از این حادثه غم انگیز، اون طناب ها کامل مـیشد. مـیدونم همـین تیکه ناقص بـه اون تیم، که تا حد زیـادی کمک کرده.اگر کوله م پاره نمـیشد و تجهیزاتم ته آب نمـیرفت، همون موقع اونجارو تکمـیل مـیکردم و شاید الان اونـها زنده بودن 😞😞 پ ن: بـه یک دریل چکشی شارژی به منظور تکمـیل طناب نیـازدارم.

شاید عکسای از آسمون و بندر این شـهرو و گلای گوشـه خیـابون تکراری بشن، اما به منظور خود من هر روز تازگی دارن، یـادم مـیارن مکث کنم، آروم باشم و خدا رو شکر کنم. هفته‌ای کـه گذشت مثل شروع تمام هفته‌های این سه ماهی کـه در بلاتکلیفی و بی‌خبری والت گذشت، با انگیزه شروع شد. تلاش به منظور کار حتی اگه روتین مشخصی نیست ... شاید عکسای از آسمون و بندر این شـهرو و گلای گوشـه خیـابون تکراری بشن، اما به منظور خود من هر روز تازگی دارن، یـادم مـیارن مکث کنم، آروم باشم و خدا رو شکر کنم.
هفته‌ای کـه گذشت مثل شروع تمام هفته‌های این سه ماهی کـه در بلاتکلیفی و بی‌خبری والت گذشت، با انگیزه شروع شد. تلاش به منظور کار حتی اگه روتین مشخصی نیست و بهترین زمان هر روزم به منظور پیگیری ملال‌آور کارای اداری سپری مـیشـه... مثل بیشتر هفته‌های این سه ماه، وسطای هفته و وسطای هر روز یـه خبر و اتفاقی پیش اومد کـه برنامـه‌هام رو بهم بزنـه یـا بی‌انگیزه‌م کنـه. دوشنبه همـه‌ی پیگیری‌های کارای اداریم بازم بـه در بسته خورد و وقتی کارام تموم شده بود انقدر خسته بودم کـه نتونستم خیلی کار مفید کنم و به کتاب خوندن بسنده کردم. سه‌شنبه عموم فوت شدن و بقیـه هفته بـه ناراحتی، یـاداوری خاطره‌های بچگی، و دست و پنجه نرم با ترس همـیشگیم از مرگ ناگهانی عزیزام سپری شد. یـه خانومـی رو اتفاقی دیدم کـه ازم کمک خواست و داستان خیلی غم‌انگیزی تعریف کرد از شرایط زندگی و بیماریش، و باز همـه چیز رو برام تو پرسپکتیو گذاشت. چهارشنبه اسباب کشی پنجمم توی این سه ماه، بـه خونـه‌ی چهارمم تو این شـهر رو شروع کردم کـه خونـه مشکل داشت و نصفه برگشتم همـینجا. پنج شنبه دلتنگی روز عید غدیر به منظور مادربزرگ سیدم و خونـه‌شون؛ و علیرغم همـه‌ی این داستانا حدود ۶ ساعت بیرون خونـه موندم کـه بتونم کارامو علیرغم اینکه پروسه‌ی قرارداد بستنم با استادم بـه مشکل خورده، بخاطر تعهد حرفه‌ای کـه بهش دارم بـه موقع تموم کنم. امروز هم از صبح دارم باقیمونده‌ی وسایل رو جمع مـی‌کنم کـه از خونـه‌ی رفیقی کـه بدون هیچ ادعایی مثل یـه عضو خانواده که تا شنید شرایطم تو خونـه‌ی قبلی رو، خونـه و زندگیش رو گذاشت درون اختیـارم، برم. این هم آسمون قشنگ و گرفته‌ی امروزه از پنجره‌های بزرگ خونـه‌ی رفیق. قراره آخر هفته چند که تا از دوستا بعد از سه ماه برگردن اینجا و خوشحالم که‌ بتونم چند روز رو بـه هیچ کدوم این داستانا فکر نکنم.
دیروز کـه مثل آخر هر ماه جوجه‌ها رو مـیشمردم، داشتم فکر مـی‌کردم درسای این تابستون به منظور من این بود کـه کار و روتین نداشتن برام خیلی سخته، بلاتکلیفی و کنترل نداشتن روی شرایط زندگیم غیر قابل تحمله ولی مـیشـه با بعضی کارای کوچیک و پروژه‌های شخصی از زمان استفاده‌ی بهینـه کرد، و در نـهایت، وقتی مـیدونم از زندگی چی مـیخوام، هر موقعیتی کـه مجبورم کنـه مثل داستان مصور شل‌سیلور‌استاین از گوشـه‌هام بخوام ب که تا تو‌ یـه قالب از پیش تعیین شده‌ی نامناسب با خودم، جا بشم؛ موقعیتیـه کـه به احتمال زیـاد مناسب نیست و جای تامل داره.

. سه سال گذشت از اونروز وحشتناک؛ از اون اخبار باورناپذیر؛ از اون روزهای پر از غم، پر از ناباوری، پر از خشم؛ سه سال گذشت از حادثه منا به منظور من هیچوقت اون روزها، اخبارش، عکسها و فیلمـهایی کـه پخش مـیشد، از ذهنم پاک نشدن و نمـیشن. اون "حادثه" انقدر محکم روی ذهن و خاطره ام ثبت شده، و بارها خودم رو تو اون موقعیت ... .
سه سال گذشت از اونروز وحشتناک؛ از اون اخبار باورناپذیر؛ از اون روزهای پر از غم، پر از ناباوری، پر از خشم؛
سه سال گذشت از حادثه منا
برای من هیچوقت اون روزها، اخبارش، عکسها و فیلمـهایی کـه پخش مـیشد، از ذهنم پاک نشدن و نمـیشن. اون "حادثه" انقدر محکم روی ذهن و خاطره ام ثبت شده، و بارها خودم رو تو اون موقعیت فرض کردم و باورش برام سخت تر شد کـه حتی زمستون پارسال، وقتی درون عمق شادی از یکشبانـه روز برف تهران، از خونـه زدم بیرون، که تا نگاهم بـه بته های مدفون زیر برف افتاد، یـاد عکسهای شـهدای منا افتادم، یـاد اون غم. چشم هامو بستم و دوباره باز کردم و سعی کردم اون عجنازه های ملافه کشیده و به صف شده رو از ذهنم پاک کنم و صافی و لطافت برف رو ببینم. ولی نمـیشد؛ اون تصویر، اون جنایت، اون روزها تو ذهنم حک شده بود و باید حک بمونـه!
باید حک بمونـه که تا روزی کـه علاوه بر #مرگ_بر_آل_سعود و #مرگ_بر_آمریکا گفتن، انتقام همـه خونـهای بـه ناحق ریخته شده رو بگیریم.
.
🌸🌸 التماس دعا و عیدتون پیشاپیش مبارک 🌸🌸
.
#اللهم_عجل_لوليك_الفرج

من تقریبا هر شـهری کـه مـیرم بـه خودم خب اینجارو دوباره مـیام ولی یـه جوری هم شـهرو مـیگردم کـه اگه دیگه نیومدم حق مطلب ادا شده باشـه🙄🤗چون نمـیشـه بیشتر از ۱۰تا عگذاشت یـه سری هم استوری مـیکنم ولی خب پورتو حدود ۱۰۰۰ که تا عخیلی خوب پیش من دارهعایدی من از تمام سفرهاجدا از آدم ها، مکان ها، زمان ها و حال و احوالش. ... من تقریبا هر شـهری کـه مـیرم بـه خودم خب اینجارو دوباره مـیام ولی یـه جوری هم شـهرو مـیگردم کـه اگه دیگه نیومدم حق مطلب ادا شده باشـه🙄🤗😋چون نمـیشـه بیشتر از ۱۰تا عگذاشت یـه سری هم استوری مـیکنم ولی خب پورتو حدود ۱۰۰۰ که تا عخیلی خوب پیش من داره😂😍عایدی من از تمام سفرهاجدا از آدم ها، مکان ها، زمان ها و حال و احوالش. تجسمـی ست کـه در ذهنم حک مـیکنـه. کـه با مرورش عین تمام اون لحظه برام متصور مـیشـه. امروز حال و هوای پورتو رو داشتم.
عاول porto 🤗
عدوم نمای خیـابون " Rua Santa Catarina " تقریبا اصلی‌ترین خیـابون شـهر کـه هاستل منم دقیقا وسطش بود. شروعش با یـه کلیسای بی نظیر بـه نام Church of Saint Ildefonso و بعد یـه کافه ی خیلی معروف بـه نام Majestic Café کـه بی نظیر بود و بعدش یـه کلیسای مدهوش کننده بـه نام Chapel of Souls . ( البته یـه نکته اینکه داخل کلیسا معمولی بود از نظر من! چون کلیساهای ایتالیـا رو دیدم ) ولی نمای بیرونیش رو تو عآخر هم مـیبینید. خاص بود!
عسوم تِرَم 😍 ما خودمون تو مـیلان دیدیم البته🤣ولی طراحی و تلفیقش با طرح کاشی دل هارو مـی برد. ( نکته ی دیگری درون مورد اینکه کاشی مال ایناس/ مال ماست/ یـا مال ترکیـه هم کلی خودش داستان داره )
عچهارم و پنجم کـه هیچی ، واسه خودم قدم مـیزدم. عششم نمایی کـه بخاطر اون رفتم پورتو🤣 مجموعه ش رو بعدا مـیبینید.
عهفتم کتابخونـه ی معروف Livraria Lello کـه داستانش و ربطش بـه هری پاتر رو گفته بودم. عهشتم و نـهم معروف هست بـه نمایی از شـهر پورتو کـه قبل از مرگ حتما دید!😏 برام سخته واقعا توضیحات نوشتن زیـاد🤣گوگل کـه دوست ماست و اینکه تو استوری بیشتر مـیگم چون حد و مرز نداره.🤗
در نـهایت مجدد پورتو رو خواهم رفت😍

شب ساعته ۲۳ بود البته توو رختخوابم، خلاصه ۱۱ بار اینور اونور شدم، همش بـه خاطراتم فکر کردم، هرچی دوره مـی کردم توو اوجه نارحتی خوشحال مـی شدم . سرم درد گرفته بود، هوا بخاطره اسپیلیت خنک، اما پیشونیم پُره عرق. همش لحافو جلو چشم مـی کشیدم که تا پیشونیمو خشک کنم . روزی کـه گذشتو خیلی کار کردم، به منظور آروم شدنمم ... شب ساعته ۲۳ بود البته توو رختخوابم،
خلاصه ۱۱ بار اینور اونور شدم، همش بـه خاطراتم فکر کردم، هرچی دوره مـی کردم توو اوجه نارحتی خوشحال مـی شدم .
سرم درد گرفته بود، هوا بخاطره اسپیلیت خنک، اما پیشونیم پُره عرق.
همش لحافو جلو چشم مـی کشیدم که تا پیشونیمو خشک کنم .
روزی کـه گذشتو خیلی کار کردم، به منظور آروم شدنمم کلی هم ورزش .
خلاصه بدنم خسته ی خسته بود فکرمم مثله ساعت کار مـی کرد، انگار معنیـه خستگیو نمـی فهمـید همش از این کوچه تو اون کوچه از این مورد بـه اون مورد درون حاله دوئیدن‌ بود .
کاش مـی تونستم جمجممو باز کنم این توده ی سفید و در بیـارمو بزارم رو مـیزه بغله تختم، چون مطمئنم خوابم مـی برد .
هیچ اون یکیو نمـی فهمـه البته تو نقش همـه، خودت مـی شن .
هم از زندگی خستم،
هم از مرگ مـی ترسم .
چون با شنیده هام مرگ هم مثله زندگی ترسناکه !!!
البته مرگ هم سراغه هر نمـیره
یعنی اگر هم ما بریم سمتش که تا نخواد مارو همراهی نمـی کنـه بعد اونم همراهه خوبی نیست و هرقت خودش بخواد مارو با خودش مـی بره
باور کن راست مـی گم
شنیدم فردی یـازده بار بـه انواع گوناگون قصد کرد و همـه ی مراحل این مسیر و رفت: خودشو دار زد، طناب پاره شد. خودشو انداخت توو دریـا، از آب بیرون کشیدنش و غیره... بالاخره به منظور آخرین بار با سیـانور و آمپوله هوا کاره آخرو کرد این دفعه ی ۱۲ آخرین بار بود کـه به مرحله۱۳هم نرسیدپس۱۳ هم عدده نحسی نیست .
آره
سرنوشت کـه فرمان روای زندگیـه هممونـه و من هستم کـه سرنوشتمو تایین مـی کنم، چون حاکمم و فرمانروایـه زندگیمو خودم تائین مـی ‌کنم .
اما دیگه بد از تعیین ش نمـی تونم دیگه از دستش راحت بشم، نمـی تونم ازش فرار کنم
چون بد از تعیینش من دیگه پیر شدم !!!سرنوشت پر زورتر از من مـی شـه.
هر روز قویتر از دیروز
فکر مـی کنم آزادم ولی جلو سرنوشتم نمـی تونم وایسم.انگار یـه قلاده انداخته گردنمو داره مـی کشـه، این ورو اون ور .
نـه مـی تونم داد ب، نـه مـی تونم بجنگم .
پس
زندگی خر هست .
آره، از چیزی نـه خوشم مـی آد ونـه بدم مـی آد. دیگه با مرده ها فرقی ندارم فقط تحرک دارم . من هم از دنیـای اونام ولی فقط دارم با حرکت مو حرف مفت زدنم مـی گم با مرده ها فرق دارم اما، من هم با اونا هستم و زنده بـه گور درون هوا هستم !!!
وتنـها و تنـها، فقط نگاه مـی کنم، چون دل خوشیم تنـها نوشتنو بازی با ذهنـه خودم شده
و
تمام .
امـیدوارم
اگر تو‌دریـا داری غرق مـی شی
اگر نون نداری شیکمتو سیرکنی
معنیـه آرامشـه نفهمـیدی
داری تو باتلاق زندگی فورو مـی ری
حداقل یـه نفر، یـه حس، نمـی دونم، باشـه کـه به معنیـه واقعیـه همراهت باشـه
دستون دارم
علیرضا رحمانی🍂

—- —- خیلی سرد و سنگین،نشست کنارم و گفت راستی،فهمـیدی چی شد؟ م پنج شنبه ی هفته ی پیش مرد! چنان ت خوردم کـه خودم از حالت خودم دستپاچه شدم. یـه لحظه فکر کردم حتما چه برخوردی م؟ ... خیلی آروم پرسیدم چرا؟؟؟ باز سرد و سنگین جواب داد: نمـی دونم،مریضی. تکونم از مرگ مادرش نبود،از نبودن ... —-
—-
خیلی سرد و سنگین،نشست کنارم و گفت راستی،فهمـیدی چی شد؟
م پنج شنبه ی هفته ی پیش مرد!
چنان ت خوردم کـه خودم از حالت خودم دستپاچه شدم.
یـه لحظه فکر کردم حتما چه برخوردی م؟ ... خیلی آروم پرسیدم چرا؟؟؟
باز سرد و سنگین جواب داد: نمـی دونم،مریضی.
تکونم از مرگ مادرش نبود،از نبودن عاطفه و خونسردی ای بود کـه از توی وجود ده ساله ی اون خیلی بیرون مـیزد.
این سردی و این حجم خالی از عاطفه جوری پوچم کرده از بعد از ظهر که تا حالا کـه مدام با خودم تکرار مـیکنم نـه! بهشت زیر پای همـه ی مادران نیست.
اصلا بهشتی نیست،وقتی زیبای من مـیتونـه مرگ مادرش رو با یـه جمله ی کوتاه خبری بگه و خیلی خونسرد موهای منو ببافه.
تمام یک ساعت روزه ی سکوت روز پنجم چله نشینیم بـه اون لحظه فکر کردم،به اون چشم ها،به سردی پشت پلگاه مات و بیتفاوتش.
از درون شکسته بود آیـا؟
غمگین شده بود اصلا؟
براش مـهم بوده یـا نـه!؟
احساس تنـهایی کرده بعدش؟
.
.
.
پ ن : درس پنجم : درس امروزم اندازه ی سردی و سنگینی این ماجرا،سنگینـه ولی بر خلاف کوتاه و تلگرافی بودن اون جمله،خیلی طولانی،خیلی عمـیق و خیلی پرعاطفه س.
وقتی نداریم به منظور خوب بودن،کنار هم بودن،عاشق بودن،مـهم بودن،برای هم بودن،خاطره ی خوب بودن،خاطره ی خوب ساختن،تجربه ی دوست داشتن،تجربه ی آغوش ...
عجله کنیم
تا دیر نشده عجله کنیم
که یـهو یـه جمله ی کوتاه و بی عاطفه یی نشیم.
خیلی بده،خییییلی بد.
.
.
.
🎨 از خودم
#پنجمـین_روز
#چله_نشینی
#مرگ

دوباره افتادم پايين. مثل مورچه اى كه از لبه لوستر پرت شد رو فرش. دوباره كف خيابونـهاى شيكاگو و گاز و و ترمز. مسافربازىِ الكى و واقعى. فرق اش رو هنوز نميدونم. فرقِ الكى و واقعى، فرق آدمـهاى اين مملكت رو با يك گونى كاغذ باطله ى مچاله شده. آدمـهايى بدون علت. آدمـهايى بدونِ پنجره. آدمـهايى كه جونشون بى امضاست ... دوباره افتادم پايين. مثل مورچه اى كه از لبه لوستر پرت شد رو فرش. دوباره كف خيابونـهاى شيكاگو و گاز و و ترمز. مسافربازىِ الكى و واقعى. فرق اش رو هنوز نميدونم. فرقِ الكى و واقعى، فرق آدمـهاى اين مملكت رو با يك گونى كاغذ باطله ى مچاله شده. آدمـهايى بدون علت. آدمـهايى بدونِ پنجره. آدمـهايى كه جونشون بى امضاست و پُر از پرانتزهاى تنـهايى. برعكس دهات كوليا، جايى كه آدمـهاش انقدر از زندگى لبريز اند كه واست تو كاسه ميريزن و با نون باگت ميزارن جلوت. اينجا ولى از اين خبرا نيست. اينجا نژاد برتريها آسمونِ مغزم رو با جمله هاى خالى شون (مادر قهوه ها هيچ حرفى ندارن. هيچى!) خاكسترى ميكنن. مگر اونايى كه مثل خودم مـهاجر باشن و رنگ هاشون رو بـه اين مملكتِ لعنتى نباختن هنوز. اين روزا تو ماشينِ مسافركشيم زندگى ميكنم. شب تنبونِ خواب پام ميكنم و رو صندلى عقب ولو ميشم. هر روز صبح گرماى آفتاب مياد تو ماشين و بيدارم ميكنـه. ميرمدرياچه. روى ماسه ها چرت ميرنم که تا ظهر. بعد مي بـه آب و ميرم جلو. كرال و قورباغه که تا كف ديده نميشـه. که تا از صداهاى شـهر كم شـه. ميرسم بـه شناور هاى نارنجى كه اونورترش محدوده ى قايق ها شروع ميشـه. شناور رو درون آغوش ميگيرم. مثل معشوقه ى ممنوع. ولش ميكنم و بر ميگردم و به شـهر نگاه ميكنم. شيكاگوى شير كاكائويى. شيكاگوى پر از برج و ابجو. پر از سكس و سكسكه. هر گوشـه خيابوناش پرِ خاطره كه وقتى از كنارشون رد ميشم، دلم ميلرزه و پام بين پدال گاز و ترمز گيج ميشـه. مگه ميشـه آدم از گذشته هاش انقدر دور بشـه؟ بعضى تجربه ها يك بار ميان سراغت. مثل تولد. مثل مرگ. مثل خاطراتى كه ديگه بهشون ربطى ندارى و توى غبارِ حافظه، فقط لحظه اى ميتونى تنفس اشون كنى و تا بخواى لمس كنى فرار ميكنن... بعد از مدتى غوطه ور بودن تو آب، از شناورِ نارنجى خداحافظى ميكنم و دست و پا زنان برميگردم ساحل. سوار ماشين ميشم و شروع بـه كار. از اول عصر که تا طلوع. شبها تحمل آدمـهاى اين شـهر تو شب واسم راحتتره. موقعى كه مست و نشئه اند. موقعى كه صندلىِ عقبتو لبِ هم اند. موقعى كه ميتونم با تقلاى كمترى فاصله ام رو از مدارِ دنياى يك بُعدى شون حفظ كنم. #مسافركشى

. من انتخابِ خودم بود اگه کنارم بودی کـه خنده تلخ ادامـه دارم بودی کـه بودنش آرامشـه، نبودش مرگی کـه آخرِ هر بیتِ شاهکارم بود . من انتخاب خودم بود، راز من باشی کـه این قراره مـیون تو و خودم باشـه تویی کـه از همـه دنیـا یـه لحظه لبخندش مـی تونـه هدیـه روزِ تولدم باشـه .ی کـه ساده نیومد،ی كه ساده نبود نشست ... .
من انتخابِ خودم بود اگه کنارم بود
کسی کـه خنده تلخ ادامـه دارم بود
کسی کـه بودنش آرامشـه، نبودش مرگ
کسی کـه آخرِ هر بیتِ شاهکارم بود
.
من انتخاب خودم بود، راز من باشی
که این قراره مـیون تو و خودم باشـه
تویی کـه از همـه دنیـا یـه لحظه لبخندش
مـی تونـه هدیـه روزِ تولدم باشـه
.
کسی کـه ساده نیومد،ی كه ساده نبود
نشست پای عذابم! برید! اما موند
تویی کـه مثل خودم بود شکل تنـهاییش
تویی کـه اينـهمـه زیبا رسید، زیبا موند...
.
#احمداميرخليلى
.
[دیروز، سه روز مـیشد کـه وسط درختا بودیم و هوای بارونی و اکسیژن خالص و آرامش محض! یـهو بیست و نـه سالگی رسید. درون نزد! خبر نداد! همـینجوری سرشو انداخت پایین و اومد نشست رو‌ موهای سفیدم. دوستان جنگلی سنگ تموم گذاشتن یـه تولد خاص گرفتن. اونقد خاص کـه امـیدوارم تجربه ش کنید. خلاصه کـه من رو، بیست و نـه سالگی سوپرایز کرد؛ دوستان جانم، من و بیست و نـه سالگی رو باهم. ممنونم از همـه دوستانی کـه تبریک گفتن.]
#تهران #گیلان #مازندران #جنگل #تولد ‎ #من #تو #۲۹

چند روز پیش درون یکی از پست‌هام درباره‌ی مقاله‌یی نوشتم کهدرباره‌ی «معنای مبهم حیـات» بحث مـیکرد و اینکه ما بـه درستی نمـیدونیم «زنده بودن یعنی چی!» شاید این به منظور ما بـه عنوان یک موجود زنده خیلی بدیـهی باشـه کـه :«خب زنده یعنی زنده دیگه!» اما درون حیطه‌ی دانش ماجرا بـه این روشنی نیست، درون واقع هر حیطه‌یی تعاریفی ... چند روز پیش درون یکی از پست‌هام درباره‌ی مقاله‌یی نوشتم کهدرباره‌ی «معنای مبهم حیـات» بحث مـیکرد و اینکه ما بـه درستی نمـیدونیم «زنده بودن یعنی چی!» شاید این به منظور ما بـه عنوان یک موجود زنده خیلی بدیـهی باشـه کـه :«خب زنده یعنی زنده دیگه!» اما درون حیطه‌ی دانش ماجرا بـه این روشنی نیست، درون واقع هر حیطه‌یی تعاریفی داره اما معمولا هرکدوم درون جایی با دیگری تداخل دارن و تقریبا هیچکدوم کافی نیستن!
این مقاله (که بعدا صحت و درستیش رو با یکی از دوستان پرشکم چک کردم و اون هم مطالبش رو تایید کرد!) خیلی ذهنم رو مشغول کرد، راستشو بخواین از مطالبی کـه حجم عظیم ناتوانی و نادانسته‌ها رو بـه ما انسانـهای متوهم و خودبزرگ‌بین یـادآوری مـیکنـه خوشم مـیاد!
شروع کردم درباره‌اش فلسفیدن(من اسمش رو مـیزارم ورزش‌های ذهن) ، نـه اینکه فیلسوف باشم ولی سعی کردم از دید خودم یـه جواب به منظور سوال «چه چیزی زنده‌اس» پیدا کنم. خیلی فکر کردم و نتیجه‌یی کـه گرفتم رو با شما درمـیون مـیزارم؛
(همـینجا بگم کـه فقط دارم جلوی شما بلند بلند فکر مـیکنم و نوشته‌های بعدی من یک جور بیـانیـه فلسفی نیست)
من بـه این نتیجه رسیدم کـه «فقط آنچه کـه مـیتواند بمـیرد،زنده‌است»
در واقع چیزی کـه توانایی مرگ داشته باشـه زنده‌اس و اگر چیزی درون جهان باشـه کـه نمـیره، بعد زنده‌ هم نیست... و بعد با خودم فکر کردم کـه هرچند انسان درون تمام تاریخ خودش درون سودای جاودانگی بوده(از اسطوره‌ی گیلگمش بگیر که تا همـین سریـال وست‌ورلد خودمون) و این داستانـها و قصه‌ها و اسطوره‌ها همـه درون حسرت و رثای این اندیشـه خلق شدن، اما درون واقعیت آنچه کـه به زندگی ما معنی مـیده ،مرگ ماست! «زندگی» چه معنایی مـیتونست داشته باشـه وقتی مرگ هرگز وجود نمـیداشت؟ حتی یکی از اصول هر مذهبی روایت‌هایی از زندگی بعد از مرگه، و این یعنی هنوز ذهن انسانـها توانایی پذیرش عدم جاودانگی رو ندارن، هرچند اگر بخوان جاودانـه بشن دیگه زنده نیستن! انگار آنچه کـه واقعیـه، فانیـه و آنچه کـه جاودانـه‌اس ذهنیته...؛
#روزگارماندنی

پس از سال ها منم دیگه همسر خودم رو پیدا کردم و سر و سامون گرفتم ️🧑🏻🏼️ اینم شوخی ۱۳ من بود، راستش رفتم ته و توی این داستان دروغ ۱۳ رو دربیـارم دیدیم چیزی بـه نام ”دروغ ۱۳” نبوده درون جشن ۱۳ بدر درون گذشته درون روز ۱۳ فروردین ”شوخی ۱۳” انجام مـیبرای خنداندن و شاد دیگران کـه در نوشته های کهن ایرانی هم ... پس از سال ها منم دیگه همسر خودم رو پیدا کردم و سر و سامون گرفتم
😉❤️🧑🏻👩🏼❤️😉
اینم شوخی ۱۳ من بود،
راستش رفتم ته و توی این داستان دروغ ۱۳ رو دربیـارم دیدیم چیزی بـه نام ”دروغ ۱۳” نبوده درون جشن ۱۳ بدر درون گذشته درون روز ۱۳ فروردین ”شوخی ۱۳” انجام مـیبرای خنداندن و شاد دیگران کـه در نوشته های کهن ایرانی هم داریم کـه نوشته شده
.
”مرد پارسی گوی هیچ گاه دروغ نمـی گوید حتی بـه هنگام مرگ درون زیر شمشیر دشمن”
.
برای همـین گمون کنم همون ”شوخی ۱۳” درست باشـه کـه تو بیشتر نوشته های کهن ایران اومده
👌🏻
به هر روی امـیدوارم ۱۳ بدر خوبی رو گذرونده باشید دوستان خوبم
❤️❤️😘❤️❤️
ساسان گرانمـهر - ۱۳ فروردین ۱۳۹۷ خورشیدی
.
@sasan_geranmehr2
@sasan_geranmehr2
.
#ساسان_گرانمـهر
#ساسانگرانمـهر
#ساسان_گرانمـهر_مدل
#ساسان_گرانمـهر_فیتنس
#ساسان
#گرانمـهر
#مدل
#فیتنس
#۱۳بدر
#سیزده_بدر
#۱۳_بدر
#شوخی۱۳
#شوخی_۱۳
#شوخی_سیزده
#دروغ۱۳
#دروغ_۱۳
#دروغ_سیزده
#خدایـا_سپاس
#سپاس
#SasanGeranmehr
#Sasan_Geranmehr
#SasanGeranmehrModel
#Sasan_Geranmehr_Model
#SasanGeranmehrFitness
#Sasan_Geranmehr_Fitness
#model
#fitness
#God
#ThanksGod
#Persian

به نام حضرت حق ؛ . سرم را نـه ظلم مـی تواند خم کند ، نـه مرگ ، نـه ترس ، سرم فقط به منظور بوسیدن دست های شما و پدرم خم مـی شود ؛ از اعماق وجودم اعتقاد دارم کـه هر روز، روز شماست … روزتون مبارك مادر ، ميلاد با سعادت بى بى حضرت زهرا(س)، روز مادر و روز زن رو خدمت همـه شما خوبان تبريك عرض ميكنم، مخصوص بـه مادر، همسر ، ... به نام حضرت حق ؛
.
سرم را نـه ظلم مـی تواند خم کند ،
نـه مرگ ،
نـه ترس ،
سرم فقط به منظور بوسیدن دست های شما و پدرم خم مـی شود ؛
از اعماق وجودم اعتقاد دارم کـه هر روز، روز شماست …
روزتون مبارك مادر ،
ميلاد با سعادت بى بى حضرت زهرا(س)، روز مادر و روز زن رو خدمت همـه شما خوبان تبريك عرض ميكنم، مخصوص بـه مادر، همسر ، و خودم❤️🌹
.
اميدوارم روح مادر همسرم قرين ارامش و امروز همسفره حضرت فاطمـه(س) باشند🙏آمين.
.
خدايا سايه مـهر مادرى و لطف پدرى ، حتى مادر و پدر هاى سفر كرده رو از سر ما كم نفرما.
.
بهارتون با نام مقدس مادر مبارك،دلتون شاد ، عزت روز افزون ،
.
ياحق.

.. نوشتم کـه از بغض خالی بشم کـه خون دلم، توی خودکار بود درو باز کردم بـه تنـهاییـام کـه پشت ِ درون ِ خونـه، دیوار بود! . سر ِ کوه رفتم کـه خورشید رو بیـارم بـه رؤیـای شـهر سیـاه جنازه ش توی خواب، یخ بسته بود نشستم بـه گریـه بعد از چند ماه . کشیدم توو هر کوچه عتو رو کـه این شـهر غمگینو عاشق کنم دویدم بـه سمت زنی کـه ... ..
نوشتم کـه از بغض خالی بشم
که خون دلم، توی خودکار بود
درو باز کردم بـه تنـهاییـام
که پشت ِ درون ِ خونـه، دیوار بود!
.
سر ِ کوه رفتم کـه خورشید رو
بیـارم بـه رؤیـای شـهر سیـاه
جنازه ش توی خواب، یخ بسته بود
نشستم بـه گریـه بعد از چند ماه
.
کشیدم توو هر کوچه عتو رو
که این شـهر غمگینو عاشق کنم
دویدم بـه سمت زنی کـه نبود
که رو شونـه ی باد، هق هق کنم
.
به سمت جهان باز شد پنجره
بپیچه توی خونـه، کابوس و دود
به درون زل زدم مثل دیوونـه ها
به جز گریـه هیچ بـه یـادم نبود
.
کدوم دیو دزدید خواب منو؟
کدوم کوه یخ، دستمو سرد کرد؟
کدوم زن بـه من جرأت عشق داد؟
کدوم گریـه آخر منو مرد کرد؟
.
کدوم چوبه ی دار، توو مغزمـه
 که قایم شدن پشت من مشت هام!
خودم رو کجای خودم کشته ام
که خونی شده کلّ انگشت هام
.
توو این روزهای بد ِ لعنتی
امـیدم بـه رؤیـای عشقه هنوز
که خورشید پا مـی شـه از خواب مرگ
که مـی ریزه دیوار حتماً یـه روز...
.
#سید_مـهدی_
از کتاب: با موش‌ها

بعضي وقتا با خودم فكر ميكنم بعضي آدما واقعا از نسل انسانن؟ بعضي حيوانا واقعا حيوون؟ ادمايي ك ب خون هم تشنـه ميشن و با حرفاشون و كاراشون روزي هزار بار همديگه رو ب مرز جنون ميبرن ! حيونايي ك مثل سگ انقدر وفادار ميمونـه ك حتي بعد از مرگ صاحبش روي قبرش اشك ميريزه ! كاش بعضي وقتا ادما وفاداري و ادميت رو از ... بعضي وقتا با خودم فكر ميكنم
بعضي آدما واقعا از نسل انسانن؟
بعضي حيوانا واقعا حيوون؟
ادمايي ك ب خون هم تشنـه ميشن و با حرفاشون و كاراشون روزي هزار بار همديگه رو ب مرز جنون ميبرن !
حيونايي ك مثل سگ انقدر وفادار ميمونـه ك حتي بعد از مرگ صاحبش روي قبرش اشك ميريزه !
كاش بعضي وقتا ادما وفاداري و ادميت رو از حيوونا ياد ميگرفتن ...
پ ن : عكس مال ١٠ سال پيشـه و از اون ياد اوري هاي فيس بوك ، المان ، باغ وحش كلن .
پ پ ن : پير شدما 🤪 فيس بوك هم دلش خوشـه هي ياد آور ميشـه ك داري پير تَر ميشي و ده سال ازين عكست گذشته .... والا

. چرا آرزوي من اينـه كه برم كشور "اردن" رو ببينم؟ اگه بـه دليل هاي بيشتري( بيشتر از اونايي كه تو پست قبل بهتون گفتم) داريد، اين دلايل هم بخونيد، اونوقت يه لحظه هم شك نميكنيد كه بايد هرطور شده بريد و اونجارو از نزديك با چشم خودتون ببينيد. كشور اردن يه صحراي خيلي خيلي خفن داره بـه اسم "وادي رم". دوتا دليل ... .
چرا آرزوي من اينـه كه برم كشور "اردن" رو ببينم؟
اگه بـه دليل هاي بيشتري( بيشتر از اونايي كه تو پست قبل بهتون گفتم) داريد، اين دلايل هم بخونيد، اونوقت يه لحظه هم شك نميكنيد كه بايد هرطور شده بريد و اونجارو از نزديك با چشم خودتون ببينيد.
كشور اردن يه صحراي خيلي خيلي خفن داره بـه اسم "وادي رم". دوتا دليل داره كه من ارزومـه كه برم تو دل اين صحرا، يكي اينكه هنوز
باديه نشين آ اونجان و شما ميتونيد مـهمونشون بشيد و حتي شبا باهاشون بريد تو كوير پرسه بزنيد و هروقت خسته شديد از راه رفتن، بشينيد روي زمين و آروم آروم دراز بكشيد و درياي ستاره هارو بالاي سرتون ببينيد، و دليل دوم اينـه كه صحراي وادي رم، جاييه كه فيلماي ايندياناجونز و مريخي و لورنس عربستانفيلمبرداري شده.
بعد از چندروز مـهمون باديه نشين ها بودن كه مطمئنم هيچوقت خاطره اش از ذهنتون پاك نميشـه، ميتونين سوار اسب يا شتر بشين و برين "پترا" رو ببينين. پترا يكي از خفن ترين دستاوردهاي معماري روي زمينـه، يه شـهر گمشده با مجموعه ي نفس گير از مقبره هاي سربرافراشته از كوه. يكي از عجائب هفتگانـه ي جديد، كه مجله ي smithsonian اونو بـه عنوان يكي از ٢٨ مكان معرفي كرده كه بايد حتما قبل از مرگ ببينين.
خب ممكنـه فكر كنيد هميناس كه ممكنـه شمارو بكشـه بـه كشور اردن ولي كورخوندين، هنوز سه چارتا جاي خيلي خفن ديگه داره، كه من نميگمشون.
چرا؟ چون اگه با اين دليل ها علاقه مند شديد خودتون ميريد دنبال بقيه اش.
ولي خودم يه روزي ميرم و براتون يه سفرنامـه ي خفن ازش مينويسم.

... ۱- همـه دارن مـیرن کانادا فکر کنم من آخرش تو این شـهر تنـها بمونم.عین شـهرهای فیلم‌های سامورایی خلوت و سوت و‌کور و باد و گرد و خاک صدای درهایی کـه به هم مـیخوره. ۲- نصف جمعیت دو‌تابعیتی یـا سه تابعیتی شدن چه حالی دارن دم‌شون گرم واقعا !من از تنبلی بـه زور همـین کارت ملی خودم رو گرفتم. ۳- من خیلی از قافله عقبم ... ...
۱- همـه دارن مـیرن کانادا فکر کنم من آخرش تو این شـهر تنـها بمونم.عین شـهرهای فیلم‌های سامورایی خلوت و سوت و‌کور و باد و گرد و خاک صدای درهایی کـه به هم مـیخوره.
۲- نصف جمعیت دو‌تابعیتی یـا سه تابعیتی شدن چه حالی دارن دم‌شون گرم واقعا !من از تنبلی بـه زور همـین کارت ملی خودم رو گرفتم.
۳- من خیلی از قافله عقبم با اینکه عاشق حیوانات و طرفدار شدید آنـها هستم اما خوب سگ و گربه ندارم لباس تنشون کنم یـه دوسه که تا عبزارم تو اینستا پز بدم.
۴- آخرش حسادت کار دستم مـی‌دهد آخه من صبحانـه بیفتک با آب پرتقال و مـیوه آووکادو نمـیخورم عکسش رو بزارم اینجا. همـین بزور یـه چایی شیرین بخورم هنر کردم.
۵- چرا همـه دلار و سکه دارن من ندارم؟! نمـیدونم چرا پول‌هام هی تموم مـیشـه نمـیتونم بعد انداز کنم؟
۶- پروردگارا منفجر بشود شیطان انشالله و گوشش کر بشود کـه در عدالتت شک کرد فقط التماس مـیکنم یک تجدید نظر درون مورد اخراج ما از بهشت بـه فرشتگان مقربت اعلام کن ما فقط یک سیب خوردیم!
۷- کی گفته اطلاعات زیـاد خوبه؟مثلا حساب کردم با توجه بـه مستندات از سال ۱۳۴۷ دستمزد و درآمد تمام آهنگسازان موسیقی فیلم تاکنون! یعنی۱۳۹۷ بـه اندازه درآمد کنسرتهای یک خواننده جوان کـه شش ماه هست مـی‌خواند نبوده است.
۸- یکی بـه من بگوید چطور مـیشود یک سال کمتر ساز زد و بعد استاد شد و بعد مسترکلاس گذاشت.
۹- خیلی خوشحالم از وقتی اسنپ آمده راننده های آژانس سر کوچه‌مان کولر روشن مـیکنند قبلا مـیگفتن بـه موتور فشار مـیاد.
۱۰- من یک موجود بیرحم هستم حتی آب را به منظور گلدانـهایم جیره بندی کردم فقط نفهمـیدم چرا همسایـه هر روز تویوتا لندکروز بزرگش را با یک استخر آب مـی‌شوید.
۱۱- اعتراف کنم قبل از دستگیری .من دو بسته استامـینوفن ۵۰۰ احتکار کردم. الان وجدانم آزاد شد خداشاهده.
۱۲- یکی دو که تا ازین خواننده‌های زیرزمـینی رو آوردم روی زمـین درون عرض یک سال الان با لکسوس از جلوم رد مـیشن بوق مـیزنن یـه دستی تکون مـیدن اینقدر ازین احترامـی کـه مـیزارن بهم ذوق‌مرگ مـیشم نمـیدونین والله.

امروز روز مرد بود و من فارغ از هر تی و با اعتماد بـه نفس کامل به منظور اولین بار روزِ مرد رو بـه خودمو م تبریک مـیگم بـه م تبریک مـیگم چون مرد و مردونـه بعد از مرگ لعنتی بابام پای ما ایستاد بدون هیچ توقعی مردونگی کرد پای هر نامردی و نا ملایمتی و تنـهایی و بیی ایستاد و مردونـه هم پدر بود هم مادر و فقط حتما ... امروز روز مرد بود و من فارغ از هر تی و با اعتماد بـه نفس کامل به منظور اولین بار روزِ مرد رو بـه خودمو م تبریک مـیگم بـه م تبریک مـیگم چون مرد و مردونـه بعد از مرگ لعنتی بابام پای ما ایستاد بدون هیچ توقعی مردونگی کرد پای هر نامردی و نا ملایمتی و تنـهایی و بیی ایستاد و مردونـه هم پدر بود هم مادر و فقط حتما یـه مرد واقعی باشی کـه اینقدر قوی باشی و به خودم چون بعد رفتن بابام با همـه ی سختی ها و تنـهایی ها و بیی ها و فارغ از یکی یکدونـه ی بابا بودن مرد و مردونـه تو چهار چوب اصالت و سر سفره ی پدر و مادر بزرگ شدن ایستادم،جنگیدم و همـه ی سختی ها و مسئولیت هارو بـه جون خ که تا شرمنده ی خیلی چیزا نشم که تا روزی کـه مرد واقعی زندگیم عرفان عزیزم اومد و همراهٍ زندگیم شد❤
روز مرد رو بـه خودم و م تبریک مـیگم.... @rokhsanehparvizi
@erfan_karen

. زمانی کـه #تماشا ی #فیلم #سکوت رو شروع کردم فکر نمـیکردم کـه بعد از مدت #زمان تقریبا 3 ساعته اون اینجوری بـه معنای واقعی #کلمـه "له" بشم، یکی از بهترین کارهای #اسکورسیزی کـه من بـه هیچ وجه بـه همـه پیشنـهاد نمـیکنم، چون زمانی کـه فیلم رو دیدین خودتون رو با #سوال های بیشتری رو درون رو مـیبینین، اگه بخوام کل فیلم رو ... .
زمانی کـه #تماشا ی #فیلم #سکوت رو شروع کردم فکر نمـیکردم کـه بعد از مدت #زمان تقریبا 3 ساعته اون اینجوری بـه معنای واقعی #کلمـه "له" بشم، یکی از بهترین کارهای #اسکورسیزی کـه من بـه هیچ وجه بـه همـه پیشنـهاد نمـیکنم، چون زمانی کـه فیلم رو دیدین خودتون رو با #سوال های بیشتری رو درون رو مـیبینین، اگه بخوام کل فیلم رو توی یک کلمـه خلاصه کنم بهترین کلمـه اینـه: #ایمان...
رودریگز: پدر والنیو مطمئنم مـیگین کـه مرگشون #بیـهوده نبوده، #خداوند حتما صدای دعاشون رو هنگام #مرگ شنیده، اما آیـا اون هم صدای #زجه هاشون رو شنیده؟چطور مـیتونم سکوتش رو به منظور این مردمـی کـه این همـه بلا رو از سر گذروندن توضیح بدم؟ درحالی کـه خودم به منظور درک این موضوع بـه تمام توانم احتیـاج دارم.
.
Rodriguez : #Father Valignano, you will say that their #death is not #meaningless.Surely, #God heard their prayers as they died.But did he #hear their screams?How can I explain his #silence to these people, who have endured so much?I need all my #strength to understand it myself.
.
#silence #favoritescene #movienight

#حمـید_سمندریـان #قطب_الدین_صادقی دست خودم نیست... هر وقت اسم حمـید سمندریـان مـیاد ناخودآگاه یـاد یـه آدم خوش اخلاق و خوش صحبت مـیفتم کـه همـه دوسش داشتن! یـاد یـه کارگردان باسواد کـه همـه ی تئاتر ایران آرزوشون بود باهاش کار کنن! یـاد اون عدو نفره مـیفتم کـه پیرمردی دوست داشتنی با هما روستای نازنین زیر بارون ... #حمـید_سمندریـان #قطب_الدین_صادقی
دست خودم نیست... هر وقت اسم حمـید سمندریـان مـیاد ناخودآگاه یـاد یـه آدم خوش اخلاق و خوش صحبت مـیفتم کـه همـه دوسش داشتن! یـاد یـه کارگردان باسواد کـه همـه ی تئاتر ایران آرزوشون بود باهاش کار کنن! یـاد اون عدو نفره مـیفتم کـه پیرمردی دوست داشتنی با هما روستای نازنین زیر بارون قدم مـی زد و من با اینکه خیلی ازش عگرفتم ولی بـه عکاسش کلی حسودی مـی کنم! یـاد اون روز کـه اومد تماشاخانـه ایرانشـهر و مجسمـه خودش رو بغل کرد! و...
...ولی اگه اسم حمـید سمندریـان بیـاد هیچ وقت یـاد عکسی کـه قطب الدین صادقی از ایشون بعد از مرگ درون حالتی نامناسب گرفته و امشب با عنوان لحظه باشکوه مرگ استاد!!! منتشر کرده نمـیفتم! سمندریـان اسطوره تئاتر ایرانـه! اسطوره ها هیچ وقت نمـی مـیرن!
نمـی دونم چی بگم... فقط اینو بگم کـه کارتون خیلی بد بود آقای قطب الدین صادقی! شاید از این بـه بعد اگه اسمتون رو بشنوم علاوه بر اجراهای ضعیفی کـه هیچ کدومشون رو دوست نداشتم، یـاد این کار زشتتون هم بیفتم!

روزي كه كيوي رو از دست داديم بـه خودم قول دادم بخاطرش يه كار بزرگ و سخت انجام بدم و اجازه ندم رفتنش منو از پا درآره بلكه بهانـه اي بشـه براي رشد و بهتر شدنم تو زمينـه هايي كه ميدونستم هنوز ضعف دارم... نميدونم تو اون روزهاي خيلي سخت، چه جوري و از كجا ايده و الهام و همزمان قدرت و نيرو گرفتم... ديروز وقتي از سركار ... ➿➿
روزي كه كيوي رو از دست داديم بـه خودم قول دادم بخاطرش يه كار بزرگ و سخت انجام بدم و اجازه ندم رفتنش منو از پا درآره بلكه بهانـه اي بشـه براي رشد و بهتر شدنم تو زمينـه هايي كه ميدونستم هنوز ضعف دارم... نميدونم تو اون روزهاي خيلي سخت، چه جوري و از كجا ايده و الهام و همزمان قدرت و نيرو گرفتم... ديروز وقتي از سركار اومده بودم خونـه و سخت مشغول كارهام بودم ناخودآگاه ياد اون روزها افتادم... انگار يك لحظه همـه چيز دورم وايستادن... نشستم روي صندلي آشپزخونـه و با لذت بـه اول فروردين دو سال پيش كه وجودش رو اعلام كردم و به اين دو سالي كه گذشت... روزهاي شيرين، تلخ، اميد، مريضي، عشق، نگراني، دلتنگي ها و به كارهايي كه بعد از رفتنش انجام دادم... هزاران هزار بار خدا رو شكر كردم كه حتي تو امتحان سختي كه ازم گرفت، بازم منو تنـها نذاشت و راه درست رو نشونم داد که تا امروز با يادآوريش دلم آروم بگيره و از قدمـهايي كه برداشتم سربلند باشم و مطمئن، از اينكه مرگ پايان زندگي نيست... اتفاقهاي بد و تلخ نشونـه بدبختي و بدشانسي نيست... اميد و تلاش هميشـه جواب ميده و هيچكس بهتر و شايسته تر از خود ما، نميتونـه كاخ آرزوهامون رو بنا كنـه... گفتم آرزو، از آرزوهاتون برام بگين، از اينكه امسال چه قولهايي بـه خودتون دادين و اينكه از سال گذشته چه درسهايي گرفتين... #گپ_خودموني_آزاجون

. از مرگ؟ خیلی مـی‌ترسم، خیلی زیـاد امروز وقتی حالم بد شد، اون جا کـه گذاشتنم روی برانکارد و داشتن مـیبردنم سمت آمبولانس، چیزی کـه مـیدیدم آسمون آبیِ آبی بود، ابرای سفید و تمـیز و قلمبه و یـه نسیم خنک هم داشت مـیومد و مـیپیچیدروسریم کـه از سرم افتاده بود، دیگه مـهم نبود کـه نفسم بـه شماره افتاده بود و چشمام داشت ... .
از مرگ؟ خیلی مـی‌ترسم، خیلی زیـاد
امروز وقتی حالم بد شد، اون جا کـه گذاشتنم روی برانکارد و داشتن مـیبردنم سمت آمبولانس، چیزی کـه مـیدیدم آسمون آبیِ آبی بود، ابرای سفید و تمـیز و قلمبه و یـه نسیم خنک هم داشت مـیومد و مـیپیچیدروسریم کـه از سرم افتاده بود، دیگه مـهم نبود کـه نفسم بـه شماره افتاده بود و چشمام داشت سیـاهی مـیرفت، کجا داریم رفتن و دل کندن از زمـین با پایـان بـه این قشنگی؟
ولی چی مـیشـه کـه رفتن و سخت مـیکنـه؟
________
بغض سارا کـه ترکید و محیـا کـه داشت با تمام وجود تلاش مـی‌کرد کـه قوی باشـه و نذاره من توی اون وضعیت اشکش و ببینم، صدای بچه‌ها کـه با اورژانس حرف مـیزدن و اسپری سالبوتامول مـیزدن برام و .. همش انگار خیلی ازم دور بود، کم و بیش مـیشنیدم، انگار کـه در حال غرق شدن باشم و آدمایی از روی آب صدام کنن، خودم و از کف دریـا بکشم بالا و چنگ ب بـه دستاشون کـه بیشتر توی آب فرو نرم
________
نفس‌ها کـه یکی درمـیون مـیشـه و به شماره مـیفته خون کمتر بـه مغز مـیرسه و مغز انرژیش و ذخیره مـیکنـه به منظور کارای مـهم، اولویت‌بندیش هم اینجوریـه کـه حرکت دست و پا و بدن رو مـیذاره کنار، مـیشی فلج و بی‌حرکت
اینجا بود کـه گفتم خدایـا این دیگه عدالت نیست، این واقعا عدالت نیست کـه من به منظور چندمـین بار از حرکت بایستم
اولین بارم نیست کـه مـیخوام دستم و بلند کنم و نمـیتونم، کـه مـیخوام روی پاهام بایستم و نمـیتونم، حالا یـه دور بیدار مـیشم و مـیبینم پاهام رو حس نمـی‌کنم کـه دکترا اسمش رو مـیذارن گیلن‌باره، یـه دور مثل امروز نفس کم مـیارم و نمـیتونم هیچ حرکتی کنم کـه مـیشـه‌ حمله‌ی تنفسی آسم
حین غرغر توی دلم، چشمم داشت بدو بدوی سارا رو مـیدید از پذیرش بـه داروخانـه و دنبال دکتر، و محیـا کـه از برانکارد بلندم مـی‌کرد و مـیذاشتم روی تخت رادیولوژی و سرم و ماسک اکسیژن مـیداد دست پرستار، و داداش بزرگه کـه خودش و رسوند کـه تر و خشکم کنـه، کـه بغلم کنـه و دستم و بگیره وقتی دارم گریـه مـی‌کنم از درد سوزنی کـه فرو توی شاهرگم
خدا بود کـه بهم گفت عدالتم اینـه، سخته ولی تنـها نیستی، حالت خوب نیست اما ببین اینایی کـه بهت دادم فرشته‌های منن کـه شدن فرشته‌های نگهبان تو، تحمل سختی رو داری با اینا؟
و منم کـه همـیشـه تحمل سختی رو با شماها
_________
روزای سخت کـه مـیان و مـیبینم کـه چقدر دلِ نگران هست برام، تازه مـیفهمم کـه خدا هزار برابر چیزهایی کـه از من گرفته بهم دوست و خانواده‌ی خوب داده کـه پشت و پناهن برام
که وقتی بعد از هر روز سختی ازم بپرسن زندگی قشنگه یـا نـه؟ بی‌برو‌برگرد جواب مثبت بدم بـه دلگرمـی وجودشون توی زندگیم و اینکه موندن برام