زدم تو قدم on Instagram - mulpix.com

84: کل راه و طول خرید ساکت بودم. اصن رو مودش نبودم و فقط مـیخواستم زودتر تموم شـه برم و بخوابم. پشت سر ا راه مـیرفتم کـه همشون یـهو رفتن تو مغازه ی شنل! مارک مورد علاقم؛ ولی اصن حوصله امتحان لباسا یـا هر چیز دیگه ای رو نداشتم. قدم زدم سمت جلو که تا رسیدم بـه یـه مغازه لباس بچه. همـینطوری مشغول تماشای ... 84:
کل راه و طول خرید ساکت بودم. اصن رو مودش نبودم و فقط مـیخواستم زودتر تموم شـه برم و بخوابم.
پشت سر ا راه مـیرفتم کـه همشون یـهو رفتن تو مغازه ی شنل!
مارک مورد علاقم؛ ولی اصن حوصله امتحان لباسا یـا هر چیز دیگه ای رو نداشتم.
قدم زدم سمت جلو که تا رسیدم بـه یـه مغازه لباس بچه.
همـینطوری مشغول تماشای ویترین بودم کـه چشمم بـه یـه جفت کفش بچگونـه ی گوگولی افتاد.
خیلی کوچیک بود ینیدوتا انگشت دستم مـیرفت فقط! ونـه هم بود روش گل های خیلی ریز صورتی روشن و تیره داشت. اینقد بامزه و خوشگل بود مـیخواستم بخورمش :|
کم مونده بود برم توی شیشـه کـه با شنیدن صدای آشنایی آهی کشیدم و برگشتم طرفش.
نایل با خنده گفت: اندازت نمـیشـه ها!
برگشتم طرف ویترین و چیزی نگفتم. درواقع حرفی نداشتم.
باز ذل زدم بـه کفشا که تا اینکه یـهو از دهنم پرید: مـیخوامش!
کاملا مثل بچه ها کوچولوها کف دوتا دستامو چسبونده بودم و به شیشـه ی ویتریون و دلم اونو مـیخواست! اصلنم نمـیدونستم واسه چی! نـه بچه دارم نـه بچه ای اصن تو یـه دوستا و فامـیلا هست فقط مـیخواستمش!
دیدم صداش درون نمـیاد برگشتم سمتش.
با تعجب بهم خیره شده بود.
-ها چیـه؟ خب مـیخوامش دیگه و مـیخرمش!
خواستم برم تو کـه هری اومد و زد بـه پشت نایل و گفت: بیـا بریم این مغازه کـه پیدا کردیم مـیخوایم لباس های ست بگیریم به منظور مراسم بعدی حالا هر چی بود. هی رکسی تو هم بیـا نظر بده!
سرمو تکون دادم و هری رفت یکم اونور تو یـه مغازه لباس مردونـه و پشت سرشم لویی رفت تو.
نایل کـه عین برج زهرمار وایساده بود اونجا خودم رفتم تو. یـه جفت کفش کوچیکه دیگه مـیذارمش تو قفسه ای چیزی! (زده بـه سرش:|)
رفتم تو و سلام دادم ولی هیشکی جواب نداد! ای بابا!
یـهو صدای باز شدن درون اومد کـه برگشتم دیدم نایله.
برگشتم طرف پیشخوان و نگاهی بـه اون پشت انداختم و داد زدم: سلام!!
بعد از چند ثانیـه صدای پیرزنی از اتاقک بالا اومد: الان مـیام! یکم صبر کن جون!
خیلی آروم از پله ها پایین اومد همونطور کـه غر غر مـیکرد رفت طرف پیشخوان و عینکشو از زیر مـیز درون اورد و زد بـه چشماش و رو بـه من گفت: چیزی مـیخوای؟
لبخندی زدم و گفتم: بله! اون جفت کفش عروسکی رو مـیخوام کـه توی ویترین دارین.
پشتش رو کرد بـه طرفم و تو یـه قفسه پر از جعبه دنبال چیزی گشت.
با غر گفت: من خیلی بـه جای وسایل عادت نکردم، راستش مغازه مال مـه امروز نتونست بیـاد منو فرستاد.
بعد از چند ثانیـه گشتن برگشت و گفت: نمـیدونم کجاست!
کامنت:

EdaMe tu Cm Aval ساعت حدود 1 شبه همـه رفتن و فقط منو تو موندیم ... لباس رسمـی خستم کرده و از کتو کول افتادم کرواتو باز مـیکنم بعدش یقه پیراهنو ... تو با یـه لباس عروس نباتی کـه خیلی دوسش داشتیو بالاخره خریدیش دقیقا زیره نور یک هالوژن زرد کـه درخشندگی لباستو چند برابر مـیکنـه جلوم واستادی و نگام مـیکنی ... ... ☺ EdaMe tu Cm Aval
ساعت حدود 1 شبه
همـه رفتن و فقط منو تو موندیم ...
لباس رسمـی خستم کرده و از کتو کول افتادم
کرواتو باز مـیکنم بعدش یقه پیراهنو ...
تو با یـه لباس عروس نباتی کـه خیلی دوسش داشتیو بالاخره خریدیش دقیقا زیره نور یک هالوژن زرد کـه درخشندگی لباستو چند برابر مـیکنـه جلوم واستادی و نگام مـیکنی ... منم تو چشات نگا مـیکنم و مثل همـیشـه مـیگم آدمـیزاد ندیدی نـه؟ ...
جواب نمـیدی... دلیلشو هیچوت نفهمـیدم... مـیگم گوجه یـه چیزی بگو؟ ... معمولا هروقت بـه اسم گوجه صدات مـیکردم جوابمو مـیدادی... چون اسمـی بود کـه از همون اول گذاشته بودم روت ... اما بازم نـه... تصمـیم مـیگیرم اول من بغلت کنم... مـیام جلو اروم
قدم دومو کـه بر مـیدارم صدای آرایشگری کـه سر شب موهامو مدل دومادی کوتاه مـیکرد تو گوشم مثل بمب صدا مـیکنـه... " داداش زیـاد صمـیمـی نیستیم باهم کـه راحت حرفمو ب ولی خیلی احمقی واقعا ... چه دلیلی داره خودتو جای دوماده امشب جا بزنیو حسشو تجربه کنی؟ "
 این حرفاش یـه دور تو مغز چرخید... با خودم مـیگم بیخیـال ... قدم سومو بعدش چهارمو بر مـیدارم...
الان دقیقا دوتا چشم مشکی با ابرو کشیده و یـهکوچولو جلو صورتمـه... بازم ساکتی کـه ...
دستمو مـیزارم رو صورتت و اون یکی دستمو مـیبرمموهاتو مـیگم... شبی کـه مـیخواستیم رسیده ... تموم شده همـه مـهمونا رفتن... دیگه ترسی نیس دعوایی نیس دروغی نیس ، الان تو خونـه خودمون لامصب باورت مـیشـه بهم رسیدیم؟؟ دقیقا مثل چند سال پیش تو اولین قرارمون تو پروما خیس عرق مـیشم از شوق و خوشحالی... لبای کوچولوت یکم مـیخنده :)
چشامو مـیبندمو دستامو دور کمرت مـیگیرمو مـیخوام اندازه تموم سال هایی کـه بغلت نکردم ، بغلت کنم ... دستام بـه هم رسید ولی هرچی دستامو بهم نزدیک مـیکنم چیزی بینشون احساس نمـیشـه... ولی بوی عطرت هنوز مـیاد کـه ... مجبورم چشامو باز کنم
لعنتی مثل سیـاهی تو شب گم شدی کـه ... مثل خاک ریختی از بین دستای حلقه شدم... یـادم مـیاد کـه عادت دارم :) عادت دارم بـه یـهویی غیب شدنت ... مـی تو گوش خودم ... یکم هوشیـار شدم ... جلوم یـه آینس کـه تصویر خودم توشـه با یـه آرایشگر... " علی جان اینم مدلی کـه مـیخواستی... دومادی زدم واست.. چقدم بت مـیاد :) "
حالا مـیفهمم همش یـه خوایـه 10 دقیقه ای بود رو صندلی ارایشگاه کـه ریشـه خوابم از همـه نامردیـا و نبودنای تو آب مـیخوره :) دستمزد آرایشگرو مـیدمو اونم مـیگه داداش خوشبخت شی... هیچی نمـیگم فقط چند ثانیـه همـه چیزو تار مـیبینم بخاطر اشکی کـه جلو دیدمو گرفته ... مـیام بیرون از ارایشگاه...
یکم قدم مـی ... رسیدم اولین سوپر مارکت کـه اسمش آراد... خشک مـیشم چند ثانیـه ...

#یـادداشت_هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشدند #شماره_سیزدهم وقتی ساعت چهار صبح بهم پیـام دادی کـه دوستت دارم. اولش خندم گرفت، گفتم شاید تو هم مثل همـه اون زن‌هایی هستی کـه فقط مـی‌خوان از تنـهایی فرار کنن. بهت گفتم ممنون اما ته دلم از اینکه یک نفر دیگه این جمله رو تکرار کرد خوشحال بودم. قطعا همـه ما به منظور یک ... #یـادداشت_هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشدند
#شماره_سیزدهم
وقتی ساعت چهار صبح بهم پیـام دادی کـه دوستت دارم. اولش خندم گرفت، گفتم شاید تو هم مثل همـه اون زن‌هایی هستی کـه فقط مـی‌خوان از تنـهایی فرار کنن. بهت گفتم ممنون اما ته دلم از اینکه یک نفر دیگه این جمله رو تکرار کرد خوشحال بودم. قطعا همـه ما به منظور یک بار هم کـه شده مزه‌ی دوست داشتن رو تجربه کردیم اما شاید کیفیتش متفاوت بوده. طبیعتا اگه من هم جای تو بودم و یـه آقای خوشتیپ بهم مـی‌گفت دوستت دارم، اون دوستت دارم با همـه‌ی دوستت دارم‌هایی کـه من حوالت کرده بودم متفاوت بود. این یعنی کیفیت. اما همـه چی کـه ظاهر نیست. من حاضر بودم به منظور داشتنت تک‌تک آدم‌ها رو کنار ب. شاید چشمام رنگی نبود و موی بور نداشتم اما قبول کن پسر چشم و آبرو مشکی هم جذابیت‌های خودش رو داره! شاید ادکلن یک مـیلیونی نمـی‌زدم اما مـی‌دونی همـین ادکلن دریکت 50 هزار تومنی از سال 1978 که تا به امروز چند که تا رو بدبخت کرده؟ من خیلی با گزینـه‌های تو متفاوت بودم اما این روزا یکی اومده کـه همـه گزینـه‌های روی مـیز رو بهم زده. وقتی نگام مـی‌کنـه حس ضعف تمام وجودم رو مـیگیره و هر بار کـه مـیگه تو جذاب‌ترین مرد روی زمـین هستی، صد بار نظرم رو نسبت بـه خدا و خلقتش تغییر مـیده. زن ترکیب نامتوازنی از حس دوست‌داشتن، زیبایی و مقدار قابل توجهی بوهای زنانست. فقط کافیـه کمـی عمـیق‌ نفس بکشی که تا اون بوی کشنده زن رو با تک‌تک سنسورهای بویـاییت مزه مزه کنی. بوی هر زن مثل اثر انگشت هر آدمـی متفاوته و من عاشق بوی عطر زنی شده بودم کـه وقتی پاش رو از خونم بیرون مـی‌ذاشت که تا چند وقت درون و پنجره‌ها رو باز نمـی‌کردم که تا وقتی برمـی‌گردم خونـه عطرش بزنـه زیر دماغم و چنان ناک‌اوت بشم و بیفتم رو تخت و باز با یـه سه کام حبس چنان بوی تنش رو از روی تخت بکشم تو ریـه‌هام کـه بعدش قبله‌ام رو گم کنم و ندونم کجام. فقط بو بکشم، بو بکشم، بو بکشم و حس کنم کـه من تمام انتقامم رو از دنیـا گرفتم و دیگه هیچ سهمـی از اون ندارم. وقتی توی شـهر قدم مـی‌ و زن‌های تکراری شبیـه بـه هم رو مـی‌بینم، تازه مـیفهمم چقدر دوستت دارم. این دکترها هیچ خلاقیتی از خودشون ندارن. یک زن رو مـی‌گیرن و بعد یک زن شبیـه بـه زن‌های دیگه رو بـه جامعه تحویل مـی‌دن و سیگاره کـه پشت سیگار مـیسوزه. من توو دوره‌ای گیر افتاده بودم کـه تمام زن‌ها شبیـه بـه هم بودن و برای شبیـه هم شدن تلاش مـی؛ اما تو با بقیـه فرق داشتی؛ اینو خوب بو کشیدم.
#شـهاب_دارابیـان #بو #زن #انتخاب #عشق #تو #ادکلن_زنانـه #عطر

هفت حرف عاشقی باز شاعرانـه شبی درون درونم تجلی یـافته شب گزینش گلواژه واژه ای از جنس عشق و ایمان از جنس امـید و پایمردی باز درون لابلای خوش ترین واژگان کتاب هستی بـه دنبال واژه ای بودم که تا به تصویر کشم تو را تو را کـه از بند بند حروفت، درس زندگی آموختم ای معشوق ابدی "الف" از "آزادی و آزادگی" برایم گفت "سین" ... 💙🌟🌟💙
هفت حرف عاشقی
باز شاعرانـه شبی درون درونم تجلی یـافته
شب گزینش گلواژه
واژه ای از جنس عشق و ایمان
از جنس امـید و پایمردی
باز درون لابلای خوش ترین واژگان کتاب هستی
به دنبال واژه ای بودم که تا به تصویر کشم تو را
تو را کـه از بند بند حروفت، درس زندگی آموختم ای معشوق ابدی
"الف" از "آزادی و آزادگی" برایم گفت
"سین" مشق "سرسختی" ام داد
"ت" برایم از "تاب و تعصب" نگاشت
از "قاف" نامت "قایقی" ساختم و در ژرفای آبی بیکرانت با تو زیستم....
با "لام" "لعنت" فرستادم بر حسودان و دژخیمانت ای همـیشـه جاودان
"الف"را سر لوحه زندگی ام نـهادم چون از "ایثار" برایم سرود
و "لام" آخر، "لحظات تلخ و شیرینی" را برایم تداعی کرد کـه در کنارت و به عشقت درون کرانـه های همـیشـه آبی ات قدم زدم و به یـادت قلم زدم...
جاوید باد نامت
ای "استقلال"
این هست هفت حرف عاشقی...💙🌟🌟💙

#یـادداشت‌هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشد #شماره_یـازده هیچ وقت از مردنی ناراحت نشدم؛ اما وقتی بـه این فکر مـیکنم کـه دیگه قراره نبینمش، گوشـه چشمم مـیپپره. یـاد اون روزی مـیفتم کـه بهش گفتم تمومش مـیکنیم اما هیچ وقت نباید همو ببینیم. بردمش قبرستون، یک سنگ قبر بی‌نام بهش نشون دادم و گفتم از این بـه بعد فکر ... #یـادداشت‌هایی_که_هیچ_وقت_منتشر_نشد
#شماره_یـازده
هیچ وقت از مردنی ناراحت نشدم؛ اما وقتی بـه این فکر مـیکنم کـه دیگه قراره نبینمش، گوشـه چشمم مـیپپره. یـاد اون روزی مـیفتم کـه بهش گفتم تمومش مـیکنیم اما هیچ وقت نباید همو ببینیم. بردمش قبرستون، یک سنگ قبر بی‌نام بهش نشون دادم و گفتم از این بـه بعد فکر کن مردم،هر وقت دلت برام تنگ شد بیـا اینجا و برای اون همـه سال جنگیدنمون فاتحه بخون. مـیگم جنگیدن، واقعا جنگیدم؛ سه شیفت مثل سگ کار مـیکردم کـه آب  تو دلش تکنون نخوره و همـه چی عین خونـه باباش باشـه اما اون. این روزا هر وقت توو تنـهایی بـه بن‌بست مـی‌خورم بـه اون فکر مـی‌کنم.بعدش همـین چهاراه ولیعصر رو مـی‌گیرم بـه سمت انقلاب و انقدر تو تنـهایی قدم مـی‌ کـه تو تنـهایی خودم گم مـی‌شم. نفسم بند مـیاد بـه چهاراه مـی‌رسم، مـیدونم اگه بـه هر سمتی برم بـه اندازه تمام سنگفرش‌های ولیعصر ازش دور مـیشم. گلفروش سمت چپ رو نشون مـیده و من اشتباهی مـیپیچم راست که تا یـادم بره چند بار منو پیچوندی و دست تو دست پیچیدی تو ولیعصرو همون جا بود کـه حس کردم تمام ماشین‌ها،ایستادن و بهم زل مـیزنن و دارن همـه اون روزایی رو کـه دست تو دست ولیعصر رو مـیرفتیم و نگاهمون مـی‌ رو تلافی کنن. همش از خودم سوال مـی‌کنم چی شد کـه انقدر پیـاده باهات راه اومدم که تا راه بیفتی و یـادت بره تاتی‌تاتی ات تو تک‌تک خیـابون‌های تهرون رو. حالم عجیب غریبه. سیگار درمـیارم. ده بار فندک لعنتی رو مـی اما روشن نمـیشـه کـه نمـیشـه. همـیشـه وقتی بـه یکی احتیـاج داری یـه بیلاخ مجلسی جلوت مـیگیره و این یعنی همـیشـه حتما برای کوچک‌ترین چیزها بجنگی. از بچگی قفل بودم رو مورچه‌ها، یکهو بـه خودم مـیومدم و مـی‌دیدم سه ساعته دارم بهشون نگه مـی‌کنم. از قصد هر گوشـه خونـه شیرنی مـیریختم کـه سر و کلشون پیدا بشـه. بعد زیر ذره‌بین نگاهشون مـیکردم.همشون درست مثل تو بودن. هیچ احساسی نسبت بـه هم نداشتن. حتی یـه بوس ساده. یک روز کفری شدم. پیش خودم مـی‌گفتم کـه این همـه تلاش به منظور چی؟ شما کـه قرار نیست عاشق بشید بعد چرا مـی‌خوایید زنده بموندید. گالن نفت رو برداشتم ریختم تو لونشون وهمشون رو آتیش زدم. م چهار روز نذاشت از خونـه بیـام بیرون. اما ارزشش رو داشت. من بـه زندگی مسخره بدون عشق پایـان دادم. اما محاسباتم اشتباه بود. اونا همون زندگی رو دوست داشتن. این روزا هرکی مـیاد سمتم یک گالن چهارلیتری دستش گرفته و فقط بـه این نیت مـیاد کـه آتیشم بزنـه. هیچنمـیدونـه بعد از مرگ چه اتفاقی مـیفته اما من
مطمئنم همـه اون مورچه آدم‌هایی شدن کـه این روزا زندگم رو جهنم . م راست مـیگفت مکافات خونـه همـین دنیـاست. #شـهاب_دارابیـان

صنم : یـهو چشمامو وا کردم !! دکترا بالای سرم بودنو دستگاه شک دستشون بود . صدا هارو مبهم مـیشنیدم . یـاد زیـا کوچولو افتادم کـه از پیشم رفت یـهو انگار بهم برق 220 ولتی وصل کرده باشن از جا پردیدددددم !! صنم : دکتر ؟؟؟؟؟؟؟؟ م ؟ بچم ؟؟؟؟ بگین کـه حالش خوبههههههه !!! دکتر سرشو تکون دادو با تاسف پایین انداخت ... صنم :
یـهو چشمامو وا کردم !! دکترا بالای سرم بودنو دستگاه شک دستشون بود . صدا هارو مبهم مـیشنیدم . یـاد زیـا کوچولو افتادم کـه از پیشم رفت یـهو انگار بهم برق 220 ولتی وصل کرده باشن از جا پردیدددددم !! صنم : دکتر ؟؟؟؟؟؟؟؟ م ؟ بچم ؟؟؟؟ بگین کـه حالش خوبههههههه !!!
دکتر سرشو تکون دادو با تاسف پایین انداخت و آروم گفت : متاسفم هوا بهش نرسیده واسه همـینم نتونستیم نجاتش بدیم
دیگه چیزی جز صدای هق هقای بلندم نمـیشنیدم خدایـااااااا تنـها امـید زندگیمو ازم گرفتی .. یـهو اسد آمد داخل اتاق دستمو تو دستش محکم کردو گفت : صنم آروم باش . تو و آهیل هنوز خیلی جوونین دوباره بچه دار مـیشین گریـه نکن .. نککککن -ا ... س ... د ... اون بچ..ه م ... ا ... ل تو بود نـه آهییییل .. اون ثمره عشقمون بود اون تنـهاااا یـادگاریم از رابطمون بود
اسد اشکاش مـیومد . صورتش خیلی بهم ریخته شد و رفت
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
1 سال بعد :
صنم :
تو این یـه سال اسد رو ندیدم و همچنان با غم ازدست بچمون زندگی مـیکردم !! بغضی کـه هر شب سخت تر از شب قبل مـیشکست عادت کرده بودم ، آهیل خیلی سعی مـیکنـه بهم نزدیک شـه اما من نمـیزارم !! آهیل امشب مسافرت کاریـه .. رو مبل نشسته بودم و تو خودم بودم کـه یکی زنگ درو زد درو باز کردم اما دیدن اون صحنـه غیر قابل باااااااور بووووود !! اسد بود .. چقدر شکسته و داغون شده بود بوی الکلو حس مـیکردم اومد نزدیکم . هر قدمـی کـه به سمتم مـیومد باعث مـیشد من یـه قدم برم بـه عقب ..به دیوار برخورد کردم اومد و نزدیک گوشم زمزمـه کرد : صنم تو .. تو دلت برام تنگ نشده ؟
-چرا شده .
-عاشقتم -(سکوت)
اسد برگشتو داشت مـیرفت اما من نمـیتونم دوباره از دستش بدم .. نمـیتونم !! بغلش کردم .. برگشت سمتم .. بـه پشت برگشتم .. موهامو کنار زدم و آروم گفتم : بند لباسمو باز کن .. یبار دیگه بهم ثابت کن متعلق بـه توئم . فقط تو

آدم چهل و ششم | زنى بـه نام سحر "آى اسماعيل ، آى اسماعيل من ، امروز ششمين روزى هست كه از تو نوشته اى نداشتم ، گمان نمى كردم ننوشتن تو براى من چه ها خواهد كرد ، اما اين چنين شد ، شش روز بى هيچ هوايى ، نوشتن تو براى من هوا بود درون اين وانفسا ، صبح ها كه از پنجره چوبى اتاقم بـه خيابان روزولت نگاه مى كنم مى بينم ، نـه ! مدتهاست ... آدم چهل و ششم | زنى بـه نام سحر "آى اسماعيل ، آى اسماعيل من ، امروز ششمين روزى هست كه از تو نوشته اى نداشتم ، گمان نمى كردم ننوشتن تو براى من چه ها خواهد كرد ، اما اين چنين شد ، شش روز بى هيچ هوايى ، نوشتن تو براى من هوا بود درون اين وانفسا ، صبح ها كه از پنجره چوبى اتاقم بـه خيابان روزولت نگاه مى كنم مى بينم ، نـه ! مدتهاست باور كرده ام هيچ چيز عوض نشده هست و فقط تعداد همـه چى بالا رفته ، ماشين ها ،آدم ها ، فقط همين ، نـه ، فقط اين نيست ، آسمان اين شـهر گواهى مى دهد كه عشق من بـه تو که تا كجاها كه بالا نرفته ، اسماعيل من ، مرا ببخش كه همچون نرون درون قلعه خود نشستم و گمان بردم كه هواى من كه تويى ، تمامى ندارد ، آن از روزمره گى هايت نوشتن كه مرا وا مى داشت بـه آدميت ، بـه قول تو عاشقيت ، من بزرگ شدم درون عاشقيت با تو ، آموختم بگريم درون شادى و بخندم درون رنج نـه اينكه چون سيل روان باشم همچون آدم ها ، مگر مى شود آدم درون رنج بخندند ؟تاب وظيفه چقدر هست بر گُرده ى يك آدم ؟ آدم هست ديگر هر چه آدم تر ناشنواتر بـه جهان و بيناتر بـه آدم ، آرى تو بـه من آموختى اسماعيل من ، بـه من آموختى چگونـه منزه باشم درون شكست ، مگر نـه اينكه درون اين جاى جهان ايستاده بوديم و ثقل جهان را مى جستيم درون دشوارى وظيفه ، اما مگر اين منِ كريه خودخواه گذاشت ؟ نگذاشت که تا امروز كه برايت بنويسم بالاخره بعد از سالها ، پاسخ دهم بـه هواى زندگيم ، صبح كه ديدم از تو نوشته اى ندارم بـه خيابان زدم ، بـه محل قديمى ، بـه جاى ِ اول آغاز شدنمان ، گفتم شايد آمده اى كه هواى لاينقطع نوشتن قطع شده ، خودت بـه جاى نوشتن سر رسيده اى ، تنـها چند قدم که تا در قديمى خانـه تان مانده بود ، مردى حيرت زده از لاى درون بيرون آمد ، سلامم را نشنيد ، از جمله ام تنـها اسم تو را شنيد بـه گمانم ، دستش را بـه ديوار زد كه نخورد بـه زمين ، گفت اسماعيل را آورده اند ، آورده اند ؟ تو را شش روز پيش همسايه تان پيدا كرده بين كورسوى نور خيابان و طلوع خورشيد ، همين ، اسماعيل ، اسماعيل من ، آرزو بـه دلم ماند كه برايت ننوشتم ، آرزو بـه دلم ماند
سحر تو | نامـه يكم پ . ن : آى آدم ها

. قرار بود به منظور یک خواننده عزیزی من توضیح بدم کـه اینی کـه در لایو با گلشید گفته بودم برنامـه بلند مدت نریزید منظورم چیـه. و اینکه مـیگم فقط دائم از خودتون بپرسید بهترین قدم "بعدی" چیـه چطور ممکنـه؟ چطور مـیتونیم قدم بعدی رو تعیین کنیم وقتی نمـیدونیم کجا مـیخواهیم بریم؟ ‌در جوابش من دوتا نکته بـه ذهنم مـیرسه ... .
قرار بود به منظور یک خواننده عزیزی من توضیح بدم کـه اینی کـه در لایو با گلشید گفته بودم برنامـه بلند مدت نریزید منظورم چیـه. و اینکه مـیگم فقط دائم از خودتون بپرسید بهترین قدم "بعدی" چیـه چطور ممکنـه؟ چطور مـیتونیم قدم بعدی رو تعیین کنیم وقتی نمـیدونیم کجا مـیخواهیم بریم؟
‌در جوابش من دوتا نکته بـه ذهنم مـیرسه کـه البته خودم هم درون حین زندگی دارم راجع بهشون فکر مـیکنم:
۱. جهت رو تعیین کنیم اما راه رو نـه
۲. هدفمون حتما این باشـه کـه چه‌جور آدمـی مـیخواهیم بشیم نـه اینکه دقیقا چی مـیخواهیم بشیم.
اون نکته شماره یک جمله‌ایـه کـه من شنیدم و به نظرم درست اومد:
Have a direction not a plan
جدای از اتفاقات زندگی کـه قابل پیش‌بینی نیست, اگر آدم نسبت بـه مسیر تعصب داشته باشـه عملا ممکنـه مسیرهای بهتر رو از دست بده. بعد درون تعیین جهت نکته مـهم اینـه کـه اصل جهت از درون حتما بیـاد نـه از بیرون. مثلا من فکر مـیکنم اینی کـه مـیگیم فلان شغل رو دوست دارم به منظور اینـه کـه تصویری کـه از خودمون درون اون شغل مـیبینیم رو دوست داریم. مثلا من سالها گیر داده بودم کـه مـیخوام برم سازمان ملل یـا بانک جهانی کار کنم و به هر دری زدم و نشد. درون صورتیکه الان اگه اون پانته‌آی بیست و هفت ساله رو ببینم مـیگم ببین تو درون واقع اینـها رو مـیخواهی:
- نزدیکی بـه قدرت
- تاثیرگذاری کلان
- کار با آدمـها
- احساس اهمـیت و مشارکت
برو ببین چه مشاغل دیگه‌ای درون دنیـا اینـها رو دارند چون هر شغلی اینـها رو بـه تو بده شغل رویـایی تو هست فارغ از اینکه عنوانش چی باشـه. و مـهمتر از اون ببین درون کار الانت مـیتونی چه تغییراتی بدی کـه این المانـها رو ایجاد کنی.
سخن آخر هم اینکه اونوقت اگر انسان یک سری نیـاز داره کـه در انتخاب شغل حتما در نظر بگیره (مثل تامـین مالی, احساس اهمـیت و کار با آدمـها) درکنارش یک سری ارزش شخصی هم حتما به عنوان معیـار سنجش داشته باشـه کـه دست بـه هرکاری نزنـه. درون واقع ارزشـها (مثل درستکاری, رشد...) چراغ راه هستند و نیـازها قطب‌نما.
اینـها جوریـه کـه من دو سال اخیر راجع بـه شغل فکر مـیکنم و باعث شده آرامشم خیلی بیشتر بشـه و در نتیجه راحتتر و بهتر و با بازدهی بسیـار بالاتر هم جلو مـیرم.
امـیدوارم تونسته باشم منظورم رو برسونم. خیلی خوشحال مـیشم نظر شما رو هم بشنوم. #تلاشـهایتان_را_دنبال_کنید
#نکات_تربیت_تجربه

. یـه چاقو کش توی مشـهد بود کـه به دو علت بهش مـی گفتند #رضا_سگه یک: سگ خرید و فروش مـی کرد. دوم مـی گفتند رضا توی دعوا مث سگ پاچه مـی‌گیره. کلا قبل از غذا خوردن حتما دعوا مـی کرد و چاقو مـی کشید ،تا غذا بهش بچسبه. یـه روز کـه داشت مـی‌رفت کوه سنگی مشـهد که تا دعوا کنـه و غذایی بخوره، متوجه شد یـه ماشین داره تعقیبش مـی‌کنـه. ... .
یـه چاقو کش توی مشـهد بود کـه به دو علت بهش مـی گفتند #رضا_سگه
یک: سگ خرید و فروش مـی کرد. دوم مـی گفتند رضا توی دعوا مث سگ پاچه مـی‌گیره. کلا قبل از غذا خوردن حتما دعوا مـی کرد و چاقو مـی کشید ،تا غذا بهش بچسبه.
یـه روز کـه داشت مـی‌رفت کوه سنگی مشـهد که تا دعوا کنـه و غذایی بخوره، متوجه شد یـه ماشین داره تعقیبش مـی‌کنـه. یـه کم قدم هاش رو بلندتر برداشت اما دید ماشین هنوز داره دنبالش مـیاد. زیر چشمـی نگاه کرد، دید روی ماشین آرم ستاد جنگهای نامنظم نصب شده و راننده اش هم دکتر مصطفی چمران است
به روی خودش نیـاورد و رفت. دکتر چمران پیـاده شد و چند قدم شونـه بـه شونـه باهاش راه رفت ، اما رضا بـه روی خودش نیـاورد. چمران مچ دستش رو گرفت و چند قدم دیگه کنارش راه رفت، اما رضا انگار نـه انگاری دستش رو گرفته، همـینجور رفت. که تا اینکه یـهو چمران مچ دست رضا رو فشار داد ، یعنی وایسا.
رضا ایستاد و زل زد توی چشمای دکتر چمران
چمران بهش گفت: خیلی مردی؟
رضا گفت: بر و بچ اینجوری مـیگن
چمران گفت: اگه مردی بیـا بریم جبهه
خلاصه کمـی حرف زدند و رضا راضی شد بیـاد جبهه
مدتي بعد دکترچمران توی اتاق نشسته بود و کارهايش را انجام مـی‌داد کـه يک‌دفعه صدای داد و بیداد شنيد.
بعد از چند دقيقه رزمنده‌ها رضا رو با دست‌ِ بسته آوردند و انداختند جلو چمران و گفتند:
آقاي چمران اين کيه آورديد جبهه؟
رضا کـه عصبانی بود شروع کرد بـه فحش‌های رکیک دادن! شـهيد چمران هم سرش پايين بود، هيچی نمـی‌گفت و کار خودش رو انجام مـی داد‌.
رضا کـه از خونسردی و بی توجهی چمران عصبانی شده بود، خطاب بـه او گفت: هی کچل! با توأم!
شـهيد چمران با مـهربانی سرش را بالا آورد و گفت: بله عزيزم! چی شده آقا رضا؟
رضا از این برخورد دکتر چمران شوکه شد
چند دقیقه سکوت کرد و بعد بـه چمران گفت: «ميشـه دو که تا فحش بهم بدی؟! يه چيزی بـه من بگو. يه کشيده‌ای، تنبیـهی! تو رو خدا اينجور ولم نکن»
شـهيد چمران: چرا؟
رضا جواب داد: «من يک عمر بـه هرکی بدی کردم، بهم بدی کرده. فحش داده‌ام، فحش شنيدم. اگه زدم، خوردم... که تا حالا نشده بود بهی فحش بدم و بهم بگه عزیزم و بهم خوبی کنـه.»
شـهيد چمران گفت: «اشتباه فکر مـی‌کنی. یـه خدا اون بالاست، کـه من و تو هر چی بهش بدی مـی‌کنیم، با خوبی بهمون جواب مـیده و آبرو بهمون داده... منم گفتم بذار يه بار کـه يکی بهم فحش داده بگم بله عزيزم که تا يک کم مثل خدا بشم.»
آقا رضا جا خورد. مـیگن رفت توی سنگرش و شروع کرد زار زار گريه .
اذان شد. آقا رضا کـه توبه کرده بود، ایستاد که تا اولين نماز عمرش رو بخونـه.
موقع قنوت صدای گريه‌اش بلند بود.
وسط نماز بود کـه خمپاره ای اومد و رضا شـهید شد...

. وقتی 17 سالم بود به منظور ادامـه تحصیل وارد بندرانزلی شـهری از خط ی شمالی کشور شدم. یـادش بخیر چه روزای خوب و بدی داشتم و چه دوستایی خوبی بدست اوردم کـه بعد گذشت این همـه سال هنوز دوسشون دارم و باهاشون درون ارتباطم و افتخارای منن. (اسم اینجا بلوار هست درون کنار ساحل و نزدیک بـه موج انزلی و روبروی اسکله بندرگاه) یکی ... .
وقتی 17 سالم بود به منظور ادامـه تحصیل وارد بندرانزلی شـهری از خط ی شمالی کشور شدم😍. یـادش بخیر چه روزای خوب و بدی داشتم و چه دوستایی خوبی بدست اوردم کـه بعد گذشت این همـه سال هنوز دوسشون دارم و باهاشون درون ارتباطم و افتخارای منن.
(اسم اینجا بلوار هست درون کنار ساحل و نزدیک بـه موج انزلی و روبروی اسکله بندرگاه)
یکی از بهترین دوران زندگیم بود... گذشت و گذشت تااینکه بعد ازگذشت 12 سال از آخرین روز خداحافظی باز امروز برگشتم بـه این شـهر، چقدر تغییر کرده، دلم گرفت، یـاده دوستام، جاهایی کـه زندگی مـی کردم، دانشگاه و تمام خاطرات اون دوران افتادم و سکوت کردم و با خاطرات گذشته نگاه بـه خیـابونای الان مـی کردم. احساس غربت نداشتم، رفتم سمت خونـه هایی کـه زندگی مـی کردم و سراغ صاحب خونـه ترم اول کـه بعد از گذشت 14 سال منو شناخت و با استقبال گرمش روبرو شدم، چه لذتبخش بود.
حرکت بـه سمت اسکله و بندرگاه جایی کـه پر از خاطره های روزهای خوب بود. بـه خیـابونای مرکز شـهر رسیدم خیـابونارو پیـاده قدم زدم چقدر تغییر کرده بودن و جاهایی کـه هنوز تغییر نکرده و برام آشنا بودن، لبخند مـیزدمو مـی گذشتم که تا اینکه رسیدم بـه مغازه ای کـه با بچه ها همـیشـه به منظور خوردن کله پاچه بـه اونجا مـیرفتیم. چقدر تغییر کرده بود و پیرمردی کـه با دیدنش خوشحال شدم چون غریبه ای آشنا بود.
بیـاد اون روزا با همسفرم و همخونـه اون دورانم مـهدی آقامحمدی ی پرس سفارش دادیم.جاتون سبز😊
در ادامـه قدم زدن تو خیـابونایی کـه 14 ساله پیش قدم مـیزدم بـه مغازه ی تخمـه فروشی قدیمـی رسیدم، چه بوی آشنایی، هنوز همون تخمـه ها، تو دلم غوقا شد آخه آروم آروم داشت هوا تاریک مـیشدو انتهای موندن.
خدایـا شکرت بابت این فرصتی کـه بهم دادی...😊🙏
#IRAN🇮🇷
#Gilan
#Bandar_anzali
#bolvar_bandar_anzali
#khatere
#Sport
#Handsome_boy
#boy👱
#ایران🇮🇷
#گیلان
#بندرانزلی
#بلواربندرانزلی
#دریـاچه_خزر
#دریـای_خزر
#دریـا🌊
#خاطرات
#خاطره
#دانشگاه
#دانشجو
#دوست
#چشم_آبی
#چشم_رنگی😍
#Hamed🇮🇷
@hamed_hp24

_چقدر کم حرف شدی . +حوصله ندارم . _شایدم حرفاتو جای دیگه زدی،واسه یکی دیگه . +بعد از این همـه مدت همدیگه روندیدیم کـه این حرفارو بزنیم . _واسه تو بعد ازاین همـه مدته،منِ احمق هر روز وایمـیسم کنج دیوارو رفت وآمدتو نگاه مـیکنم . +اصلا عوض نشدی..هنوز همون پسر بی منطقِ ترمِ یکی! . _آره خب عوض شدن ... _چقدر کم حرف شدی
.
+حوصله ندارم
.
_شایدم حرفاتو جای دیگه زدی،واسه یکی دیگه
.
+بعد از این همـه مدت همدیگه روندیدیم کـه این حرفارو بزنیم
.
_واسه تو بعد ازاین همـه مدته،منِ احمق هر روز وایمـیسم کنج دیوارو رفت وآمدتو نگاه مـیکنم
.
+اصلا عوض نشدی..هنوز همون پسر بی منطقِ ترمِ یکی!
.
_آره خب عوض شدن تخصص تو بود...یدفه عوض شدن،اونم با منطق با دلیل باحرف...با دروغ
.
_مشکلت اینـه نمـیخوای فراموش کنی
.
+نـه...مشکلم اینـه باور کردم...حرفاتو...خودتو...چشماتو
حالا نـه اینکه نخوام...نمـیتونم فراموش کنم اون روزارو
.
_پس بزار یـه چیزی بهت بگم...راستش همون روزام توی خلوت خودم نمـیتونستم دوسِت داشته باشم...اما تو همـه چیزو جدی گرفته بودی .
.
این جمله را کـه گفت از صحنـه ی نمایش زدم بیرون، هیچ کدام ازآن دیـالوگ ها به منظور نمایش نامـه نبود...زدم بیرون و با همان گریم وسرو وضع رفتم گوشـه ای از دانشگاه کـه پاتوق بعداز کلاس هایمان بود نشستم بـه سیگار .
نگاهی بـه نیمکت خالی کناری ام انداختم و چشمانم را بستم.. .
چند سال قبل...یکی از همـین بعداز ظهرهای سرد آذر، باد شدیدی مـیوزید..یک مسیرچند متری را هی مـیرفتم و مـی آمدم ودستانم را ها مـیکردم...نـه از سرما،،قرار بود ببینمش وفشارم افتاده بود!
دیدمش از دور...مثل بچه ای کـه محصور جنگل شده،چشم دوخته بود بـه آسمان و مـی آمد...باد موهایش را پخش کرده بود روی صورت و لبش...بدون پلک زدن خیره شدم بـه چشمانش...نزدیکم شده بود اما من درون چشمانش سِیر مـیکردم
در جغرافیـایی کـه نمـی دانم چه ازجانم مـیخواست.. .
سردش بود..قدم زدیم..او حرف مـیزد و من دل دل مـیکردم دستانش را بگیرم.
رسیدیم بـه کافه ی دانشگاه...نشستیم کنار پنجره و جزوه ای کـه خواسته بود را روی مـیز گذاشتم...جزوه راورق زدو چشمش خوردبه برگه ی کوچکی کـه تمامِ دوست داشتنم رادرچند جمله برایش نوشته بودم .
خواند و چند لحظه ای نگاهم کرد و بلند شد و رفت!
فردا سر کلاس چشم دوخته بودم بـه درب کـه وارد شد...آمد و بی حرف کنارم نشست...صدای ضربان قلبم کلاس را برداشته بود.
موقع رفتن برگه ی کوچکی را روی مـیزم گذاشت.. .
پشت همان برگه نوشته بود
"پاییز کـه تمام است...مـیخواهم زمستان را آرامِ جان باشی"
با آتش سیگارم کـه به رسیده بود بـه خودم آمدم.. .
نیمکت کناری ام را نگاه کردم
پسر جوانی را دیدم کـه شاخه گلی را بو مـیکشید.
که دل درون دلش نبود .
که عشق را باور کرده بود.. .
یـاد آخرین حرفش سرِ صحنـه ی تئاتر افتادم... .
سردم شد
من آن روزها را باور کرده بودم
یـاد حرف های آخرش افتادم
بازوهایم را سفت چسبیدم
گریم چهره ام بـه هم ریخت...

تا آخرش بخون لطفا جون مادرتون بخونیدلایکم نمـیخوام بخووووونید اشک من ک درون امد . دستش را بـه سوی پسر جوان دراز کرد: _آقا مـیشـه کمک کنید? پسر نگاهی بـه انداخت و با لبخندی موذیـانـه گفت: _اهل حال هستی??😈 کـه تا ان روز کارش فقط گدایی بود با تعجب پرسید : _یعنی چی?? پسر خنده ای سرداد و گفت : _هیچی ... تا آخرش بخون لطفا
جون مادرتون بخونیدلایکم نمـیخوام بخووووونید اشک من ک درون امد
. دستش را بـه سوی پسر جوان دراز کرد:
_آقا مـیشـه کمک کنید?
پسر نگاهی بـه انداخت و با لبخندی موذیـانـه گفت:
_اهل حال هستی??😈
کـه تا ان روز کارش فقط گدایی بود با تعجب پرسید :
_یعنی چی??
پسر خنده ای سرداد و گفت :
_هیچی بیخیـال...اره بهت کمک مـیکنم فقط یـه مشکلی هست
_چی??
_من پولامو خونـه جا گذاشتم خونمون همـین نزدیکه همراه من بیـا
ک ساده هم بـه همراه پسر راه افتاد و وارد خانـه ای شد کـه چندین پسر جوان دیگر نیز درون انجا مشغول دود و دم بودند.پسر کـه پشت ایستاده بود دستمالی از جیبش درون اورد و جلوی دماغ گذاشت ،اورا ارام روی زمـین خواباند و...🙈
(از زبان فاطمـه)چشمامو کـه بازکردم. روی کف اتاق افتاده بودم.کیفی کشیدم و گفتم:
_با من چیکار کردی?
یکی از پسر ها دود قلیون را از دهانش بیرون داد و گفت:
_هیچ فقط دیگه نیستی.
همونطور کـه گریـه مـیکردم لباس هامو پوشیدم و از اون جهنم بیرون زدم.دلم مـیخواست از اون شـهر از اون کشور از اون ادما دور بشم...دلم مـیخواست بمـیرم مـیدونستم کـه دیگه زندگیم تمومـه .خودمو یـه موجود بی ارزش فرض مـیکردم.رفتم پیش دوستم عاطفه و همـه چیز رو براش تعریف کردم.عاطفه کـه تا اون موقع بهت زده نگام مـیکرد دستمو تو دوستاش گذاشت:
_فاطی جونم ای کاش مـیتونستم کمکت کنم عزیزم.ولی چیکار کنم کـه کار از کارگذشته
سرمو انداختم پایین حق با اون بود.عاطفه گفت:ولی گلم من یـه فکری دارم
_چی??
_خب...خب حالا کـه همـه چی تموم شده
_خب
_خب اینکه...چیزه...یعنی
_بگو دیگه اه
_خب فاطی تو کـه دیگه نیستی عزیزم پولی هم کـه برای زندگی نداری.چطوره کـه برای زندگیت خب...همم... تن فروشی کنی??
بهت زده نگاش کردم نفهمـیدم چی شد کـه دیدم جای دستم رو صورتش مونده بود.سرش داد زدم واز خونـه اومدم بیرون.تو خیـابون قدم زدم با خودم فک کردم.هرکاری کردم راهی جز چیزی عاطفه گفت نبود.ولی برام خیلی سخت بود.من کـه تا اون موقع یـه تار موهام رو نامحرم ندیده بود نمـیتونستم...
یـه لحظه شیطون اومد سراغم:
_فاطمـه کاریـه کـه شده توهم کـه با بی پولی نمـیتونی سر کنی درسم کـه نخوندی جای خواب هم کـه نداری و..و..و...تا اینکه بالاخره خودمو راضی کردم.همـین موقع یـه سانتافه جلوم ترمز کرد:
_خانوم مـیخوای برسونمت??
سعی کردم محلش نزارم.اومد بره کـه یـاد حرف عاطفه افتادم.تمام جراتم رو جمع کردم و داد زدم:
_صبر کن وایسا...
از اون روز بـه بعد بود کـه منم شدم یـه . (از زبان حمـید)
اولین بار کـه دیدمش درون خونـه ی دوستم بود.تا منو دید خودشو جمعوجور کرد.یـه سلام کوتاه کرد و رفت.از ا

#افسانـه_اى_به_نام_ميثم . للحق عكس نوشت : من مَلَك بودم و فردوس برين جايم بود #آدم آورد بـه اين دِيرِ خراب آبادم.. . #مربی تند و سختگیری کـه با #صلابت اش بـه رزم آوران #درس #ایستادگی و #استقامت داد و آنان را درون تنور #آموزش خود به منظور مقاومتی سخت آبدیده کرد. و آنگاه کـه آنان از خستگی و مشقت فعالیت روزانـه ... #افسانـه_اى_به_نام_ميثم
.
للحق عكس نوشت : من مَلَك بودم و فردوس برين جايم بود
#آدم آورد بـه اين دِيرِ خراب آبادم..
.
#مربی تند و سختگیری کـه با #صلابت اش بـه رزم آوران #درس #ایستادگی و #استقامت داد و آنان را درون تنور #آموزش خود به منظور مقاومتی سخت آبدیده کرد.
و آنگاه کـه آنان از خستگی و مشقت فعالیت روزانـه خویش آرمـیده بودند #مالک وار بر بستر آنان حاضر مـی شد و آنگونـه کـه نفهمند بر پاهای خسته آنان بوسه مـی زد...
.
پدرم و او درون پادگان امام حسين(ع) مربى تاكتيك بودند و رفاقتى داشتند بس عجيب...
تا اينكه درون ٢٤ اسفند ماه سال ٦٣ او پدر را تنـها گذاشت و در شرق دجله با اصابت موشك جنگنده ى دشمن آسمانى شد..
.
و پدر ماند و داغ از دست رفيق و همسنگر عزيزتر از برادرش...
.
روزها گذشت...
.
و درون #٤مرداد ماه سال ٦٤ يعنى كمتر از ٦ ماه از رفتن بهترين دوست پدرم خداوند فرزندى بـه او داد...
و او نيز نام فرزند را بـه ياد مردى از جنس آسمان " #ميثم" نـهاد...ياحق.
.
.
پانوشت : از خداوند هميشـه خواسته ام که تا وقتى پدرم صدايم ميكند با ديدن من ياد يكى از بهترين بندگان خدا بيُفتد...
.
.
دلنوشت :
هوا حوالی مرداد و دست من سرد است
زدم بـه کوه و کمر،بسکه شـهر نامرد است
زدم بـه کوه و کمر،برف مـی خورم دیگر
که از تمام محل،حرف مـی خورم دیگر
چقدر فاصله ها را ورق زدن که تا تو
چقدر حسرت یک شب قدم زدن با تو
منم کـه آینـه از آه من خبر دارد
تویی کـه از تو دلم دست بر نمـیدارد
من از عشیره ی دلدادگان رسوایم
خدا کجاست ببیند چقدر تنـهایم...
خدا کجاست ببیند کـه از تو دور شدم..
من عاشقم،که بدون اراده کور شدم
هنوز درون طلب خنده هات مـی مـیرم
جسارت است،ولی من برات مـی مـیرم...
.
.
كاملاً بى ربط : چه كسى خواهد ديد...؟
غم پنـهان نگاهِ منِ #مردادي را...
.
.
#aynaammar
#اين_عمار
#أين_عمار
#شـهيد
#شـهيد_ميثم
#مرتضى_شكورى
#تولد
#ميلاد
#۳۳سالگی
#من_مردادي_ام
#گناه_كلاغ_چيست_وقتي_ميخواهد_چهچه_بزند_صداي_غار_غار_از_گلويش_خارج_ميشود
#اللهم_ارزقنا_شـهادت
#به_نزد_يار_چو_ما_پست_بي_بها_نشود
#اين_نيز_بگذرد
#پيشوني_قراره_مارو_كجا_بشوني
#پس_كي_ديگه_موقعشـه
#ى_چنين_ميانـه_ميدانم_آرزوست
#سردارگرام

چند سال پيش يه روز كه روز خوبي نبود ،رفته بودم عكاسي طرفاي تاتر شـهر اون موقع ها دانشجو بودم ، همينجوري تو كوچه بعد كوچه ها قدم زدم و وليعصر و به سمت تجريش اومدم بالا ، چشمم افتاد بـه يه كافه كوچيك و خلوت ، اسم كافه رو يادم نيست .رفتم تو و نشستم پشت يه ميزي كه رو بـه خيابون بود . اولش چند که تا عكس گرفتم از يه آينـه كه بـه ... چند سال پيش يه روز كه روز خوبي نبود ،رفته بودم عكاسي طرفاي تاتر شـهر اون موقع ها دانشجو بودم ، همينجوري تو كوچه بعد كوچه ها قدم زدم و وليعصر و به سمت تجريش اومدم بالا ، چشمم افتاد بـه يه كافه كوچيك و خلوت ، اسم كافه رو يادم نيست .رفتم تو و نشستم پشت يه ميزي كه رو بـه خيابون بود . اولش چند که تا عكس گرفتم از يه آينـه كه بـه ديوار كافه بود بعد كه دوربينو گذاشتم كنار چشمم افتاد بـه خيابون ، فكركنم يكي دو ساعت همونجا نشستم و آدم هايي كه هر كدوم براي يه كاري درون رفت و آمد بودنو نگاه كردم .بعضي ها عجله داشتن بعضي ها خيلي عاشقانـه دونفري قدم ميزدن ،بعضي ها دست فروشي ميكردن و ... . امروز كه خاطره اون روزها رو مرور ميكنم نميدونم اون ادم ها رسيدن بـه مقصد يا نـه ، عشقشون موندگار شد يا نـه اصلا اون روزو كسي يادش مونده يا نـه اما براي من موندگار شد چون يكي دو ساعت از عمرمو بدون فكر بـه اين كه روز خوبيه يا نـه يا روزگار بر وفق مراد هست يا نـه ،نشستم و خودمو بـه قهوه دعوت كردم و يه عكس توي ذهنم از آدم ها گرفتم .من هنوزم گاهي تنـهايي كافه ميرم تو هر شرايطي چون تصوير اون روز تو اون كافه بهم ياد داد زندگي ميگذره ، عمرمون ميگذره و يادمون نميمونـه چيكار كرديم كه گذشت ، چيكار كرديم كه چروك افتاد زير چشمامون . بعضي وقت ها تو يه كافه بشينيد خيابونو نگاه كنيد ، آدم ها رو ،و مطمئن باشد همون طور كه آدم ها سريع از جلوتون عبور ميكنن سختي ها و درد ها هم ميگذرن و ميرن ، بعد با لبخند قهوتون رو بخوريد و خاطره بسازيد براي خودتون . من يادم نمياد چرا اون روز روز بدي بود اما يادمـه از كافه كه اومدم بيرون خيلي حالم خوب بود .يادمـه تصميم گرفتم نگران مشكلات نباشم ، چون درسته كه سخته اما ميگذره ، مثل همـه اون آدم هايي كه چند سال پيش از جلوي اون كافه گذشتن .
#يه_جايي_نزديك_تاتر_شـهر #شقايق_جعفري_جوزاني #وليعصر #كافه_گردي #دلنوشته_های_من #قديما #حس_خوب

_ پارت ۱: بـه اینـه ی ا چنگ انداختم و موهای پریشونم رو از صورتم کنار زدم. ارمان بـه ناخن های دستش نگاه مـیکرد و انگار اصلا متوجه حضور من نمـیشد. زویـا : اهم‌... . چشم از انگشتاش برنمـیداشت. چرخیدم و روبروش ایستادم. زویـا: عرض کردم اهم. پوفی کرد واروم جابه جا شد. ارمان: اینقدر صدا نده. از شدت ... _
پارت ۱:
به اینـه ی ا چنگ انداختم و موهای پریشونم رو از صورتم کنار زدم.
ارمان بـه ناخن های دستش نگاه مـیکرد و انگار اصلا متوجه حضور من نمـیشد.
زویـا : اهم‌... .
چشم از انگشتاش برنمـیداشت.
چرخیدم و روبروش ایستادم.
زویـا: عرض کردم اهم.
پوفی کرد واروم جابه جا شد. ارمان: اینقدر صدا نده.
از شدت حرص لبهام جمع شد و
یـه قدم سمتش برداشتم کـه شانس اورد و به طبقه ی ۶۴ رسیدیم.
جلوتر از من قدم برداشت و به درون چوبی انتهای راهرو ضربه زد.
زویـا: زنگ چرا نمـیزنی!
ارمان: ساکت.
کم کم داشتم ازکوره درون مـیرفتم کـه صدای امـیتا راهرو رو پر کرد.
امـیتا: به.. ببین کی امده مارو ببینـه.. .
از شدت دلتنگی دلخوری ها از ذهنم پرواز کرد و به اغوشش پ.
زویـا: تو کـه دیدن من نمـیای... .
امـیتا: یعنی تو واسه دیدن من اینجایی دیگه؟
زویـا: خفه شو. مـهم اینـه اینجام.
همون لحظه ارمان پلاستیک قرص هارو از چنگم بیرون کشید و سمت اتاق بابا راه افتاد.
از اغوش امـیتا پایین پ و نگاهم رو سمت ارمان چرخوندم.
امـیتا : این چشـه ؟
ارمان درون اتاقو باز کرد،سریع رفت تو و درو پشت سرش بست.
زویـا: این چرا درو بست؟
امـیتا دستم روسمت اشپزخانـه کشوند : دیوونـه اس دیگه‌. مگه نمشناسیش؟ جو گیر شده، بیـا واست یـه نسکافه ی مشتی درست کنم حال بیـای.
نگاهم روی دربسته ثابت مونده بود: اخه مگه من غریبه ام کـه درو مـیبنده !
امـیتا: حتما یـه تری زده باز.
صورتم رو سمت امـیتا کـه سخت مشغول پیدا لیوان توی کابینت ها بود چرخوندم : یعنی چی بازم؟
امـیتا: عادتشـه بابا. شکر مـیخوری؟
زویـا: نـه .. .
دست بـه بـه مـیز کنارم تکیـه دادم : امـیتا تو مـیدونستی ما واسه چی مـهاجرت کردیم اینجا؟
از برخورد سرش بـه سقف کابینت اخ بلندی گفت.
پوزخند تلخی گوشـه ی لبم نشست.
زویـا: مـیخواستم مطمـین شم مـیدونی کـه شدم، نمـیخواد خودتو بکشی.
کله اشو از کابینت کشید بیرون و دستش رو بـه کله اش کشید: چی مـیگی تو؟

از حموم بیرون اومدم لباس خوابمو موشیدم و اروم تو تخت رفتم .. سرمو رو بالشت گذاشتم و ب خواب ربتم ... ......... جای مبهمـی بود .. صدای کارانویر ب گوش مـیرسید : - زیـااااا ..زیـاااا جلو تر رفتم ... کارانویر پشتش ب من بود جلوتر ک رفتم شاد با اصلحه روبروی کارانویر وایساده بود ... شلیک کرد .. از خواب پ .. ... از حموم بیرون اومدم لباس خوابمو موشیدم و اروم تو تخت رفتم .. سرمو رو بالشت گذاشتم و ب خواب ربتم ... .........
جای مبهمـی بود .. صدای کارانویر ب گوش مـیرسید : - زیـااااا ..زیـاااا
جلو تر رفتم ... کارانویر پشتش ب من بود جلوتر ک رفتم شاد با اصلحه روبروی کارانویر وایساده بود ... شلیک کرد .. از خواب پ .. صورت کارانویرو روبروم مـیدیم .. نفس نفس مـیزدم .. دستی ب سروصورتم زدم کلا خیس عرق بودد .. نفس نفس زنان گفتم : کارانویر ... تو خوبی ؟
با تعجب بهم نگاه کررد .. - مگه حتما بد باشم ؟
بدون این ک حرفی ب بغلش کردم ..خیلی محکم .
یرجاش خشکش زده بود هیچ کاری نمـیکرد ... اروم ازش جدا شدم .. - زیـا ساعت 2 نصف شب .. بخواب استراحت کن .. - بعد تو .. چرا بیداری ؟ .. - خب من ... هیچی بخواب .. استراحت کن .. شبت بخیر
نگاهی بهش انداختم و زیرزمزمـه کردم : شب خوش
از اتاق بیرون رفت و درو بست .. دوباره بخواب رفتم ...
............
کش و قوسی ب بدنم دادم و از جان بلند شدم . بـه صورتم ابی زدم که تا خواب از سرم بپره .. از پله ها پایین رفتم و نشستم سر مـیز همـه نشسته بودن .. با دیدن قیـافه صنم علامت سوالای زیـادی تو ذهنم شکل گرفت .. قیـافش خیلی خوشحال و خندون بود ... ب شاد نگاهی انداختم .. یـاد خواب دیشبم افتادم .. نگاهمو ازش گرفتم و بی سروصدا صبحونمو خوردم و از جان بلند شدم و رفتم تو حیـاط که تا یکم قدم ب ... وسط باغ ایستادم و تفس عمـیق کشیدم .
همونجا روی چمنا دراز کشیدم ... ب اسمون خیره شدم .. ابی ابی بود ...
......

. ادب...عشق...هنر...انسانیت...تفاوت...شرافت...آزادی...استقلال...زندگی...طبیعت...معاشرت...تعامل...اصالت...خودشناسی...رشد...بزرگی...اعتماد‌به‌نفس...حرمت...احترام...فردیت و وجودم... اینـها آموزه‌های تو بـه من درون این چندین سال زندگانی‌ام است... درون چند سالی کـه ک ... .
ادب...عشق...هنر...انسانیت...تفاوت...شرافت...آزادی...استقلال...زندگی...طبیعت...معاشرت...تعامل...اصالت...خودشناسی...رشد...بزرگی...اعتماد‌به‌نفس...حرمت...احترام...فردیت و وجودم...
اینـها آموزه‌های تو بـه من درون این چندین سال زندگانی‌ام است...
در چند سالی کـه ک کوچک و خامـی بودم و سالهاست قد کشیدنم را ، بالارفتن پله‌های زندگی‌ام را بـه تماشا نشستی...در قدم بـه قدم با کلامت ، نگاهت ، اخم و غضبت ، آرامشت ، دادرس احوال پریشانم بودی ؛ نشانگر مسیر و جاده‌های درست اما سخت برایم بودی...تو آن ارزنده استادی کـه سرت سلامت باد ؛ امروز کـه یکی از عزیزان و دوستانت از کنارمان پرکشید ؛ صبح با شنیدن خبر باز ته دلم خالی شد ، درست مثل زمانی کـه خبر رفتن آقای کیـارستمـی را هم شنیدم دو ناراحتی بـه دلم آوار شد دیگر ندیدن آن بزرگوار و خالی شدن دور و اطرافت از رفقای گرمابه و گلستانت و مبادا زبونم لال نبودن خودت...امروز هم باز ترسیدم ، تمام هر شلوغی و دغدغه‌ی جاری را بعد زدم و به دیدارت آمدم چون مـیدانم امثال تو کم‌اند...آنـهایی کـه هر جمله‌شان درس هست و هر رفتارشان درست هست و من از نفس کشیدن کنار تو لذت مـیبرم جزو دقایق عمر نیست چنان باکیفیتی...چنانی کـه انگار درون یک تاریخ اصیل قدم برمـیدارم...
تا زمانی کـه باشم نمـیگذارم گلدانت از گل خالی بماند این از رسوم خوشایندیست کـه تو یـادم دادی...
#موبیلم_گرافی #گلنویس
۱۳۹۷/۰۵/۰۶

- PERS ️ POLIS - «از چیزی کـه برای توعه خوب مراقبت کن» عید چندسال پیش بود... پول عیدایمو جمع کرده بودم به منظور خ یـه پیرهن ورزشی.. اونم پیرهن پرسپولیس رسید روز خرید پول‌هامو تو دستم گرفتمو بـه سمت مغازه راه افتادم... تموم مسیر رو تو فکر لذت رسیدن بـه پیرهن بودم، اونقدر غرق رویـا بودم کـه متوجه ... - PERS ⭐️ POLIS -
«از چیزی کـه برای توعه خوب مراقبت کن»
عید چندسال پیش بود...
پول عیدایمو جمع کرده بودم به منظور خ یـه پیرهن ورزشی..
اونم پیرهن پرسپولیس❤
رسید روز خرید پول‌هامو تو دستم گرفتمو بـه سمت مغازه راه افتادم...
تموم مسیر رو تو فکر لذت رسیدن بـه پیرهن بودم، اونقدر غرق رویـا بودم کـه متوجه افتادن پول‌هام نشده بودم...
وقتی شدم کـه موقع خ پیرهن بودم..!
وای کـه چه سخت بود قبول این حقیقت..!
حقیقتی کـه مـیگفت پول‌هات گمشده، آرزوهات پریده...
تموم اون مسیر رو برگشتم...
وجب بـه وجب با بغض نگاه کردمو نبود...
نبود کـه نبود..!
پول‌هایی کـه برای من بودند حالا دیگه نبود..!
چند بار مسیر را رفتمو‌ برگشتم...
ولی نبود کـه نبود..! برگشتم بـه خونـه..!!
بغضم ترکید...
مادرم گفت فدای سرت..!
پدرم پول داد و گفت با هم مـیریم مـیخریم؛
ولی مادربزرگ گفت؛
«از چیزی کـه برای توعه خوب مراقبت کن»
از اون شب سال‌ها مـیگذره...
ولی هر شب من با این جمله قدم‌ مـی..!
قدم زدم رسیدم بـه امشب...
امشب بازم این جمله تو خاطرم اومد
«از چیزی کـه برای توعه خوب مراقبت کن»
#پرسپولیس ❤
وجب بـه وجب گشتیم که تا گم کرده‌ای کـه سال‌ها بود رو پیدا کردیم...
حالا وقت نمایـان ش بـه دنیـاس...
بیـاید هرچه بلندتر بگیم این تیم به منظور منو ماهاس..!
شاید بشـه لحظه‌ای گمش کرد..!!
اما وقتی گذشته رو قدم مـیزنیم بازم پیداش مـیکنم..!
‏‏سَرِت سلامت #پرسپوليس من❤️
پیشرفت یعنی که تا 2 سال پیش هوادارن تیم رقیب مسخرت مـی کـه قهرمان نشدی ولی الان مسخرت مـیکنند کـه تو؛
تو دبل قهرمانی هر هفته داری بـه تعویق مـیوفتی🔥
‏چیزی کـه واضحه پرسپولیس قهرمان مـیشـه؛
ولی چیزی کـه واضح نیست نایب قهرمانی کیسه‌اس.!
پس بدو ای بدو 🔥
پ‌ن؛ ‏‏باخت #پرسپوليس به منظور من خيلی ناراحت کنندس، ولی لحظه باخت برام، لحظه اثبات تعصب و عشق بـه پرسپوليسه...
‏هر‌ وقت مـیبازه بیشتر از قبل عاشقش مـیشم؛
هرگز نقش تو از لوح دل و جان نرود #عاشقتم_پرسپولیسم ❤
#پرسپولیسیم✌
#perspolis