غم دنیـا و من on Instagram - mulpix.com

داریوش .... شبامون آخ کـه چه تاریک و چه سرده دلامون جای غمـه لونـه درده تورو بی من منو دور از تو گذاشته چی بگم بامن و تو دنیـا چه کرده آسمون با من و تو قهره دیگه هرکدوم از ما تو یک شـهر دیگه تو دلم اینـهمـه غم جا نمـی گیره چی بجز غم داره اون دل کـه اسیره گفتی از یـاد مـیره این غمـها یـه روزی تو دلم ریشـه دوونده دیگه ... داریوش ....
شبامون آخ کـه چه تاریک و چه سرده
دلامون جای غمـه لونـه درده
تورو بی من منو دور از تو گذاشته
چی بگم بامن و تو دنیـا چه کرده
آسمون با من و تو قهره دیگه
هرکدوم از ما تو یک شـهر دیگه
تو دلم اینـهمـه غم جا نمـی گیره
چی بجز غم داره اون دل کـه اسیره
گفتی از یـاد مـیره این غمـها یـه روزی
تو دلم ریشـه دوونده دیگه دیره
تو مـیگی نامـه نوشتی نرسیده
ازتو یک خط یـا نشون هیشکی ندیده
منم امشب واسه تو نامـه نوشتم
اما ااشکام همـه رو نامـه چکیده
آسمون بامن و تو قهره دیگه
هرکدوم از ما تویک شـهر دیگه .............................
.....aziz0098......................................
#dariush
#dariusheghbali
#داریوش
#داریوش_اقبالی

درود بر عشق و‌انسانیت و‌آگاهی ساقیـا... بـه نوشِ هجران ، کامِ دل تلخ مکن ببار ای دلِ عاشق ، زِ عاشقی دریغ مکن کـه در این ‌بی سر و سامانی و بلوای دنیـا گر عشق نبارد ، جهنمـی بی رحم شود دنیـا زِ آگاهی وعاشقیِ من و تو، زندگی ها درون آزادی و شادی آباد شود زِجهل و افکار پوسیدهٔ بی دلان، زندگی ها درون غم وبردگی فنا ... درود بر عشق و‌انسانیت و‌آگاهی💞
ساقیـا... بـه نوشِ هجران ، کامِ دل تلخ مکن
ببار ای دلِ عاشق ، زِ عاشقی دریغ مکن
که درون این ‌بی سر و سامانی و بلوای دنیـا
گر عشق نبارد ، جهنمـی بی رحم شود دنیـا
زِ آگاهی وعاشقیِ من و تو، زندگی ها درون آزادی و شادی آباد شود
زِجهل و افکار پوسیدهٔ بی دلان، زندگی ها درون غم وبردگی فنا شود
🌿💞🌿
سلام ‌دوستان مـهربان
همـه باهم به منظور فرهنگ عالی و‌ مردمـی شاد و جامعه ای سالم و زیبا تلاش کنیم
تغییرات مثبت کنیم و عمل گرا باشیم
وفقط حرف نزنیم
فاصله ی ادعای فرهنگ داشتن که تا فرهنگ داشتن بسیـار است
از تغییرات مثبت نترسیم
از مرگِ حقیقت و آگاهی و عشق و انسانیت
از مرگ فرهنگ و هنر و ادب بترسیم
از نگه داشتن و اسارت درون افکار پوسیده و جهل بترسیم
💞 🌿💖🌿
پیج گالری نقاشی منتظر نگاهای مـهربان و هنرمندانـه شماست، هرآنچه را کـه کلمات قادر بـه بیـان نبوده ، بـه تصویر کشیدم👇
@mehrideldadeh
💞🌿💞
آدرس سایت درون بیو☝
کانال تلگرام «عشق ناب»👈@eeshghe_nab💞
@eb_home
@fereshtehaye.zamini
@kheyrine_ir
@nab95_
@kheyriyebakhshesh
#خدا #آسمان #عشق #ای_بی #انرژی #مثبت #انسانیت #کتاب #آگاهی #عدالت #مطالعه #نقاشی #نقطه #آرامش #سکوت #شعر_نو #مردم #دلنوشته #کتاب_جدید #هنر #فرهنگ #سلامت #طبیعت #کوه #آزادی_بیـان #مـهری_دلداده #نویسنده #متن #مـهربانی #الهه_عشق_روح_خدا

عرضم ب حضورتون ک از خونـهء اینا که تا خونـهء روژان اینا ده دقیقه بیشتر راه نیست ک من معمولا مسیر ده دقیقه ایی رو توی یک ساعت مـیام (سلام علیک و بگو بخندم از سر کوچهء اینا شروع مـیشـه)،،،،از کوچه اومدم بیرون دیدم لحاف دوزی سرکوچمون نشسته بیرون مغازه اش،،گفتم عمو خوبی از مریضیش ک که تا چه اندازه پیشرفت ... عرضم ب حضورتون ک از خونـهء اینا که تا خونـهء روژان اینا ده دقیقه بیشتر راه نیست ک من معمولا مسیر ده دقیقه ایی رو توی یک ساعت مـیام (سلام علیک و بگو بخندم از سر کوچهء اینا شروع مـیشـه)،،،،از کوچه اومدم بیرون دیدم لحاف دوزی سرکوچمون نشسته بیرون مغازه اش،،گفتم عمو خوبی از مریضیش ک که تا چه اندازه پیشرفت کرده گفت و یـه کم دلداریش دادم و گفتم غصه نخور عمو خوب مـیشی چقدر آروم شد و بهم گفت تو رو از های خودمم بیشتر دوست دارم از ته ته قلبش مـیگفت گفتم عمو شما هم به منظور من خیلی عزیزید دوس دارم هر روز ک از اینجا رد مـیشم توی مغازه ببینمتون ک دارید کار مـیکنید گفت خیر ببینی عمو،،اومدم بالاتر دیدم آقای خیـاط محله چشماش رو بسته گفتم خدا بد نده ،گفت بی معرفت شدی عمو !!!چند وقته دیگه نمـیای مغازه پیش عمو بشینی، گفتم عمو کارگر آوردی شلوغ مـیشـه و درست نیست گفت پیر شدم چشمام جوابم بچه هام رفتن دیدم چقدر غم داره یـه کم باهاش صحبت کردم و دلداریش دادم انگار دلش مـیخواست یـه نفر درداش رو بشنوه و آخر سر یـه لبخندی از رضایت روی لباش نقش بست گفت خوشبخت بشی عمو جان،،همـینجوری پشت هم احوال پرسی و مکث و شنیدن حرفهایی ک حال آدمو خوب مـیکنـه و دعاهای خیری ک از اینو اون فقط ب خاطر یـه لبخند مـیشنوی،،،،تا رسیدم ب سوپر مـیوهء محله،تا منو دید انگار دنیـا رو بهش گفت م چه خوب ک اومدی،،دیروز بارِ آلبالو برام رسیده بود یـه مشما برات نگه داشتم ،،،گفتم نکنـه تموم بشـه و م دلش بمونـه پیش آلبالو های تموم شده ....چقدر حال دلم خوب شد نـه ب خاطر یـه مشما آلبالو!!!فقط ب خاطر آدمـهای خوبی ک کنارم هستن،،،چقدر خوشحالم ک هنوز آدمـهایی هستن ک لبخندتو با لبخند جواب بدن هنوز آدمـهایی هستن ک دوستت دارن و بی دلیل مـهربونن !!من ب شدت ب عشق درون این جهان ایمان دارم ب خوبیـهای این جهان ایمان دارم من ب بازتاب لبخندم درون زندگیم ایمان دارم من حتی ب دعای رهگذرها هم ایمان دارم

. گاهی وقت‌ها دلت مـی‌خواهد از دنیـای بزرگسالی فرار کنی و به دنیـای کودکی بازگردی. مـی‌خواهی شناسنامـه و سجل و سال تولد را کنار بگذاری. موهایت را بـه دست باد بدهی، دست‌هایت را دو طرف باز کنی و تا جان داری، بدوی. آسوده بخندی، حتی اگر زمـین خوردی، مـهم نیست، مـهم این هست که مـی‌توانی اگر زمـین خوردی آسوده گریـه ... .
گاهی وقت‌ها دلت مـی‌خواهد از دنیـای بزرگسالی فرار کنی و به دنیـای کودکی بازگردی. مـی‌خواهی شناسنامـه و سجل و سال تولد را کنار بگذاری. موهایت را بـه دست باد بدهی، دست‌هایت را دو طرف باز کنی و تا جان داری، بدوی. آسوده بخندی، حتی اگر زمـین خوردی، مـهم نیست، مـهم این هست که مـی‌توانی اگر زمـین خوردی آسوده گریـه کنی، آسوده خودت را درون آغوش مادرت بیندازی که تا پناه خستگی‌ات شود.
گاهی وقت‌ها مـی‌خواهی کودک باشی که تا بغض‌هایت را بی‌صدا نخوری. بغض خوردن مخصوص بزرگترهاست نـه کودکی کـه بی‌خیـال است.
گاهی وقت‌ها احساس مـی‌کنی کـه تشنـه هستی، تشنـه کودکی. تشنـه کودکی خودت. تشنـه اینکه آن کودک پرنشاط را بگیری و همراهش لِی لِی بازی کنی.
اما نمـی‌شود.
کودکی‌ات شده آبنباتی کـه با تمام وجودد چشیدن آن را مـی‌خواهی و روزگار شده مادری کـه آن را درون بالاترین گنجه آشپزخانـه مخفی مـی‌کند. دستت نمـی‌رسد بـه آن حال و هوای کودکی‌ات.
یـادش بخیر کودکی. روزی کـه دست هم‌بازی کوچکم را مـی‌گرفتم. کوچه‌ها را یکی یکی رد مـی‌کردیم که تا برسیم بـه آن باغ قدیمـی. بعد بنشینیم کنار حوض بزرگش و ماهی‌ها را تماشا مـی‌کردیم. ماهی‌هایی کـه بازیگوشی‌شان کم از بازیگوشی ما نداشت. بعد من چشم مـی‌شدم و او قایم مـی‌شد. من مـی‌گفتم«من چشم مـی‌شوم.» او مـی‌خندید و مـی‌گفت: «من چشم مـی‌گذارم.» که تا غروب قایم باشک بود و بي خيالي...
.
اگر بـه کودکی بازمـی‌‌گشتیم، دنیـا چه زیبا مـی‌شد. راستی و درستی و مـهربانی، شاد بودن بـه کوچک‌ترین بهانـه و فراموش غم و غصه درون کوتاه‌ترین زمان ممکن. کینـه نداشتن از هیچ‌و بخشیدن زمـین و زمان. قهر ‌هایی کـه الکی مـی‌گفتیم: قهر قهر که تا روز قیـامت... روز قیـامت بـه فردا صبح هم نمـی‌کشید. شب نشده آشتی مـی‌کردیم. دوستی‌هایمان از صمـیم قلب و واقعی بود. نـه به منظور صلاح و مصلحت و استفاده. این بود کودکی....
نويسنده؟
.
.
پ.ن:وقتي بهاره هشت سالش بود

وای از اون عشقی کـه با ما نیست حتی دیگه یـه ذره گرما نیست قلبم داره مـیگیره از دستت اونی کـه هستن ما نیست وای از اون عشقی کـه با ما نیست حتی دیگه یـه ذره گرما نیست قلبم داره مـیگیره از دستت اونی کـه هستن ما نیست غم انگیزه غم انگیزه هوا بدجوری پاییزه درخت عشقمون ای وای داره برگاشو مـی ریزه هوا بدجوری ... وای از اون عشقی کـه با ما نیست
حتی دیگه یـه ذره گرما نیست
قلبم داره مـیگیره از دستت
اونی کـه هستن ما نیست
وای از اون عشقی کـه با ما نیست
حتی دیگه یـه ذره گرما نیست
قلبم داره مـیگیره از دستت
اونی کـه هستن ما نیست
غم انگیزه غم انگیزه هوا بدجوری پاییزه
درخت عشقمون ای وای داره برگاشو مـی ریزه
هوا بدجوری پاییزه درخت عشقمون ای وای داره برگاشو مـی ریزه
مـی رم و مـیمـیرم و آسوده مـیشم از عشقی کی دنیـا دیگه مثه تو نداره
اما اینو بدون عزیزم آخه فصه ی من و تو
مـی رم و مـیمـیرم و آسوده مـیشم از عشقی کی دنیـا دیگه مثه تو نداره
اما اینو بدون عزیزم آخه قصه ی من و تو ادامـه داره ادامـه داره
مـیون ماه هوا سرده هوا بدجوری نامرده
دلم مـیخواد کـه اون روزا مـیدونم برنمـیگرده
مـه آلوده مـه آلوده فضا بدجوری محدوده
منو راهی بـه راه تو بـه این جاده مسدوده
فضا بدجوری محدوده منو راهی بـه راه عشق ولی این جاده …
مـی رم و مـیمـیرم و آسوده مـیشم از عشقی کی دنیـا دیگه مثه تو نداره
اما اینو بدون عزیزم آخه فصه ی من و تو
مـی رم و مـیمـیرم و آسوده مـیشم از عشقی کی دنیـا دیگه مثه تو نداره
اما اینو بدون عزیزم آخه قصه ی من و تو ادامـه داره ادامـه داره
هوا اینجا نفسگیره هوا داره با تو مـیره هوا هم بی تو مـیمـیره هوا
هوا اینجا نفسگیره هوا داره با تو مـیره هوا هم بی تو مـیمـیره هوا # دلم ميخواد كه اونا روزا ميدونم بر نميگرده #

. روز تولدم دارد تمام مـیشود و من مانده ام و ۲۱ سالگی !!! یکسال دیگر گذشت و الان خوب مـیدانم زندگی هم حال خودش را دارد خوب یـادگرفته ام حال مناسب خودم را پیدا کنم و بچسبانم بـه دیوار دلم که تا کمـی لذت هم ببرم خوب یـادگرفته ام با تنـهایی ، غم ، سختی ، شادی و حتی هیجان چگونـه سر کنم که تا حتی لحظه کوچکی ارزو نکنم تمام شود مـیخواهم ... .
روز تولدم دارد تمام مـیشود و من مانده ام و ۲۱ سالگی !!! یکسال دیگر گذشت و الان خوب مـیدانم زندگی هم حال خودش را دارد خوب یـادگرفته ام حال مناسب خودم را پیدا کنم و بچسبانم بـه دیوار دلم که تا کمـی لذت هم ببرم
خوب یـادگرفته ام با تنـهایی ، غم ، سختی ، شادی و حتی هیجان چگونـه سر کنم که تا حتی لحظه کوچکی ارزو نکنم تمام شود
مـیخواهم که تا تهِ تهش را بروم که تا جایی کـه مـیشود
مـیخواهم روی سربالایی ها عرق بریزم که تا مرز متوقف شدن برسم ولی جا ن
مـیخواهم روی همـه ی سرازیری ها که تا پایین هووو کنان بدوم اگر بـه صورت هم زمـین بخورم که تا پایین برسم غمـی نداشته باشم چون مـیدانم حداقل خوش گذشته
مـیخواهم از پیچ و تاب ها درس بگیرم
مـیخواهم دوست داشته باشم و دوست داشته بشم
مـیخواهم انقدر درون اغوش بگیرم دوست داشتنی هایم را که تا خسته بشوم
مـیخواهم انقدر بـه همـه انرژی بدهم که تا دنیـا به منظور مـیلی ثانیـه ای هم شده زیباتر شود
من مـیخواهم که تا جایی کـه مـیشود خوب زندگی کنم ...
#نقطه_ویرگول
پ.ن۱: اخه خوشگلیـای زندگی هستین همتون ممنون از تبریکاتون 🌷🌸
پ.ن۲: عمرا یـادم بره امروز و دیروز رو جاتون خالی نباشـه دوتا واکسن زدم و یـه پنیسلین اصن حالم جا اومده 😂 🤦🏻‍♀️ حس مـیکنم بدنم نو شده از بس عامل جدید واردش شده امتحان ایمنی هم داشتیم قشنگ الان مـیتونم انتی بادی هارو تصور کنم کـه گم شدن 😂
پ.ن۳ : بهترین سوپرایزم دیروز اندیـا جونم داشت ممنون ازش 💓

من همـینجا خوبه جام هنوزم هستمو ردیفو رو بـه رام که تا روز مرگم مـیجنگم عقب نمـیرم همـین مـیمونمو هیچوقت عوض نمـیشم اهل زمـینم واسم نیست جا رو ماه مـیخوام آدم باشم نـه شیر یـا روباه خدارو دارم تو باورم بعد از کل دنیـا پولدارترم با اینکه قلبم از رسم زمونـه عاصیـه ولی راه زندگی رو با قدرت مـیرم لبخند رو لبامـه اینجوری ... من همـینجا خوبه جام هنوزم
هستمو ردیفو رو بـه رام
تا روز مرگم مـیجنگم عقب نمـیرم
همـین مـیمونمو هیچوقت عوض نمـیشم
اهل زمـینم
واسم نیست جا رو ماه
مـیخوام آدم باشم نـه شیر یـا روباه
خدارو دارم تو باورم
پس از کل دنیـا پولدارترم
با اینکه قلبم از رسم زمونـه عاصیـه ولی راه زندگی رو با قدرت مـیرم
لبخند رو لبامـه اینجوری کامل و محکم مـیشم
برد و باخت خوب یـا بد سفید یـا سیـاه روز یـا شب
دوس داریم غمـی رو نبینیم بعد ماها کلا” همـه همـینیمو بس
ددی بهمون نداد یـه لندکروز مشکی
نشدیم بزرگ تو دندونپزشکی
تحت نظر
از دنیـا و روزای رنگیش کردیم صرف نظر
آ..باید دیگه مارو بشناسی
واسه دل مـیخونیم بدون چشم داشتی
همـه چی شروع شد از صفره صفر
حالا سپره و هست سفت سفت
ما کلا” هممون همـینیم همـینم باس وایسیم رو پامون نشینیم زمـین... #مـهرادهیدن #مـهراد_هیدن #زدبازی #بزرگ #زاخار #موزیک #تکست #اسطوره #تهران #استاد
#021 #musicfarsifans #mehrad_hidden #ostad #tehran #rap_farsi

داستان #بیست_و_پنج_سالگی قسمت آخر . و حالا یک روز هست که بیست و پنج ساله ام، با یک عالم کارهای مانده، بارهای برنداشته، کتاب های نصفِ نیمـه و دنیـا دنیـا ندیده و نشناخته و خوب هست که بدانید بیشترین چیزی کـه یـاد گرفته ام کـه بماند برایم که تا همـیشـه، خودِ گذشتن روزها بود، چیزی کـه از زیر دستم درون مـی رفت وقت دویدن ... داستان #بیست_و_پنج_سالگی
قسمت آخر
.
و حالا یک روز هست که بیست و پنج ساله ام، با یک عالم کارهای مانده، بارهای برنداشته، کتاب های نصفِ نیمـه و دنیـا دنیـا ندیده و نشناخته و خوب هست که بدانید بیشترین چیزی کـه یـاد گرفته ام کـه بماند برایم که تا همـیشـه، خودِ گذشتن روزها بود، چیزی کـه از زیر دستم درون مـی رفت وقت دویدن های هرروزه... بیست و پنج سال اول، بیست و پنج سال دوم، بیست و پنج سال سوم و بیست و پنج سال هزارم هم کـه باشد مـی گذرد و دنیـا مـی ماند و من مـی روم، روزها مـی رود و من مـی مانم کـه با روزهای گذشته بزرگتر شدم و پخته تر.
چه فرقی مـی کند چند ساله ام، چند سال گذشته، چندسال مانده، چند سال زنده ام و چند سال یـا حتی روز یـا دقیقه ی دیگر مـی مـیرم؟! مـی گذرد ایـام و من مـی مانم و من مـی مانم و روزهای گذشته... خوشی ها مـی گذرد و ناخوشی ها، سختی ها تمام مـی شود و آسانی ها ولی من مـی مانم، من با همـه ی روزهایی کـه رد شده اند کـه زندگی شان کرده ام، روزها مـی رود اما من مـی مانم و روزهایی کـه گذراندم...بیست و پنج سال گذشته یک چیز یـاد گرفتم کـه بماند به منظور همـیشـه. مـی گذرد، من مـی مانم... با ردِّ روزهای رفته، بر جانم.
اما چه زیباست بودنانی کـه در این بیست و پنج سال ، هر جوری کـه بود بـه هر شکلی از هر موقع که تا پایـانش لحظه لحظه های غم ، شادی ، خنده و گریـه ، خستگی و بانشاطی را درون کنارم بودند
و سخت هست جبران خوبی ها
.
پایـان

“Limit exist only in the mind” . جالبه به منظور خودم، وصف حس و حالم رو نوشتن راحت نیست، ولی دوست دارم درون حدی کـه مـیتونم بنویسم براتون. این روزها باورم نمـیشـه یـه زمانی از سگ مـیترسیدم. انگار یـه آدم دیگه شدم درون این مورد. حیف کـه خیلی دیره! دلم مـیخواست زمان و سن و هوش و استعدادم اجازه مـیداد کـه وارد دنیـای نورو ... “Limit exist only in the mind”
.
جالبه به منظور خودم، وصف حس و حالم رو نوشتن راحت نیست، ولی دوست دارم درون حدی کـه مـیتونم بنویسم براتون. این روزها باورم نمـیشـه یـه زمانی از سگ مـیترسیدم.
انگار یـه آدم دیگه شدم درون این مورد.
حیف کـه خیلی دیره!
دلم مـیخواست زمان و سن و هوش و استعدادم اجازه مـیداد کـه وارد دنیـای نورو ساینس بشم( بـه جون خودم اگه دلیلش مک دریمـی قشنگ باشـه!😄) انقدر مطالعه روی مغز و هر چی دونستن درون موردش و دقیق شدن بـه رفتار خودم و دیگران برام جالب شده کـه هر روز بـه حیرتم اضافه مـیشـه!
جالبه کـه من با این همـه عشقی کـه به سگ داشتم و دارم، یـه نیرویی قبل از هر فکری بهم فرمان ترس مـیداد. نیرویی کـه من بهش اجازه دخالت مـیدادم.😬
حتما یـه روزی، نـه خیلی زود روانشناسی مـیخونم. هر چند کـه همـین الان هم خیلی ازش دور نیست رشته ام.
شمایی کـه من رو مـیشناسید خوب مـیدونید، عاشق این علمم. روزی نیست یـه مقاله علمـی روانشناسی نخونم.
آرزوی قلبیم به منظور آینده اینـه کـه دینم رو بـه این دنیـا و آدم های خوبش با همـین روانشناسی ادا کنم.
و همـیشـه باور دارم کـه هیچ دردی تو این دنیـا زجر آور تر از افسردگی و ناراحتی عصبی نیست. زجر آور تر از نشناختن شادی و زنده بودن، تن سالم داشتن ولی لذت نبردن از زندگی نیست، غم انگیز تر از ترسیدن نیست.
هیچ دردی بدتر از کنترل نداشتن روی مغز و احساسات نیست.
محدودیت ها، قبل از اینکه تو دنیـای خارجی باشن، تو مغز خودمون ریشـه د.
ترس، ما رو درون تبعید عاشق نشدن، جستجو ن و محدود بودن اسیر مـیکنـه.
اگه حالمون بدتر از شرایط موجوده، اگه ترس ها غلبه کرده، اگه بـه هر دلیلی عرصه بهمون تنگه، لازمـه بیشتر از اون چیزی کـه به درمان باقی ارگان های بدنمون رسیدگی مـیکنیم، مواظب سلامت روانمون باشیم.
خواستم یـه بار دیگه با افتخار بـه همـه شما بگم، من به منظور داشتن این خنده ها، همـیشـه تحت نظر روان شناسم.
همـیشـه مـیخونم و گوش مـیدم که تا بیشتر با محدودیت های مغزم مواجه شم!
و اینکه حال خوب روان تک تک ماست، کـه دنیـای خودمون و بچه هامون رو رنگی تر رقم مـیزنـه.
پ.ن: اینکه از این هاپو های دوست داشتنی گفتم، یـه مثاله.
مـینیون هامون معلومـه؟🎈
💙سی سالگی من سال مواجه شدن با خیلی از ترسهام بوده که تا حالا
❤️و این پسر، همـیشـه مثل کوه کنارمـه

. . #معرفی_کتاب . . دنیـا غم هجران تو را نیز سر آورد پیراهن خونین تو را از سفر آورد . آه این چه حریفی ست کـه در دور غم از او چون باده طلب کردم خون جگر آورد . موج غم عشق تو بـه هر سو کـه دلش خواست آزرده دلم برد و دل آزرده تر آورد . گفتی کـه به جز من بهی دل نسپردی نفرین بـه سخن چین کـه برایم خبر آورد . گفتم ... 👑
.
.
#معرفی_کتاب
.
.
دنیـا غم هجران تو را نیز سر آورد
پیراهن خونین تو را از سفر آورد
.
آه این چه حریفی ست کـه در دور غم از او
چون باده طلب کردم خون جگر آورد
.
موج غم عشق تو بـه هر سو کـه دلش خواست
آزرده دلم برد و دل آزرده تر آورد
.
گفتی کـه به جز من بهی دل نسپردی
نفرین بـه سخن چین کـه برایم خبر آورد
.
گفتم کـه حریف غم عشق تو ام اما
دردا کـه مرا نیز غم از پای درون آورد
.
تو نم نم بارانی و من قطره ی اشکم
هرکه تو را دید مرا درون نظر آورد
.
در خاطر ما خاطره ی تلخ خزان بود
این باغ چرا بار دگر برگ و بر آورد
.
.
👑 #محمدعلی_مقیمـی
.
📕 #جایگاه_شـهود
انتشارات #سوره_مـهر
نمایشگاه کتاب
@Moghimy
.
.
⚜️صفحه دوم ما
@cafeehooonar
.
.
.
بهترین ابیـات و اشعار درون کانال تلگرام شاهبیت
لینک درون بیو..

#chile #lonelyplanet #dream #home اینکه اولین بار اسمش رو کجا شنیدم رو یـادم نیست. اما احتمالا با دیدن نقشـه‌ی جهان سر کلاس جغرافیـا تو تهران. اما اولین بار کـه کلمـه شیلی برام جذاب شد رو خوب یـادمـه. پسرک همکلاسی‌ام کـه با همـه مدرسه فرق داشت. موهای و سیـاه و بلندش رو با کش مـیبست. شلوار گشاد جینش درست ... #chile #lonelyplanet #dream #home
اینکه اولین بار اسمش رو کجا شنیدم رو یـادم نیست. اما احتمالا با دیدن نقشـه‌ی جهان سر کلاس جغرافیـا تو تهران. اما اولین بار کـه کلمـه شیلی برام جذاب شد رو خوب یـادمـه. پسرک همکلاسی‌ام کـه با همـه مدرسه فرق داشت. موهای و سیـاه و بلندش رو با کش مـیبست. شلوار گشاد جینش درست ده سانتی متر زیر لباس زیرش با یـه کمربند فلزی مـی‌ایستاد و همـیشـه هدفونش روی گوشش بود و برای معرفی خودش مـیگفت من از شـهر کوچیکی از جنوب شیلی مـیام. از منطقه ای بـه نام آخر دنیـا.
و این جمله به منظور همـیشـه درون مغزم ثبت شد:
Fin del mundo
پنج سال پیش توی خیـابون انقلاب قدم مـیزدم. بعد سالها برگشته بودم بـه ایران و به تهرانی کـه خاطراتم از کودکی اونجا جا مونده بود. هدفونم رو زیر شال سبز بلند روی گوشم گذاشته بودم و به آدم ها نگاه مـیکردم. بـه کتاب فروشی ‌ها و مردم درون عجله. یکدفه مردی جلوم سبز شد. مردی با پوست تیره و شاید چهل ساله وداز آفریفا. فارسی حرف نمـیزد و انگلیسی‌اش لهجه داشت. کتابهاش رو جلوم گرفته بود و با چشم‌های گشاد شده و حرکات دست آروم از دو کتاب تو دستش مـیگفت. یک کتاب فرانسوی کـه هیچ ازش نمـی‌فهمـیدم. و یکی کتاب لونلی پلنت قدیمـی درباره سفر بـه شیلی و ایستر‌آیلند ، چاپ شده درون سال هزار و نـهصد و هشتاد! تنـها چیزی کـه ازش مـی‌فهمـیدم ده هزار تومن مـیخواست کـه گرفت و من رو با کلی سوال تنـها گذاشت.
اون روز من با یک کتاب سفرنامـه برگشتم بـه خونـه‌ ای کـه تازه توی جمالزاده اجاره کرده بودم و جز یک گلیم و پتو و بالشت چیزی نداشت! -
دو سال قبل تصمـیمم رو گرفتم. مـیرم بـه آمریکای جنوبی. تمام برنامـه‌ها رو ریختم و درست یک ماه قبل فهمـیدم کـه بودجه‌م جور نمـیشـه و نمـیتونم. غمگین بودم. امـیرعلی اومده بود بهم سر بزنـه و اونقدر اونجا موند و چای خورد کـه از 'دیگه چه خبرا' بـه 'هر کی کار خودش رو ه' رسید. من کتابم رو با غم بزرگی توی دلم برداشتم. بـه مرد سیـاه پوست خیـابون انقلاب فکر کردم کـه هیچی ازش نمـیدونستم. بـه این کتاب کـه نمـیدونستم همسفر چند نفر بوده و حالا دست منـه. و امـیر علی با لنز جدیدش عکسی از من گرفت.
عکسی کـه حالا نشسته روی مبل تکی خاکستری رنگی، توی خونـه‌ای تو سانتیـاگو پایتخت شیلی نگاهش مـیکنم و لبخند مـی!
خونـه‌ای درون دراز ترین کشور جهان. خونـه ای درون آخر دنیـا!
Fin del mundo !

. کنار پنجره نشسته‌ام. بـه درخت مـی‌نگرم. بـه شاخه‌هایش. بـه جوانـه‌های کوچک سبز. آن سوی پنجره، آن شاخه‌ی که تا دیروز خشکیده کـه هیچ نمـی‌داند. کـه هیچ از سال پیش بـه خاطر ندارد. کـه هیچ از آن همـه کـه من دانسته‌ام، نمـی‌داند کـه هرچه مـی‌داند را تنـها یک بار دیده و دانسته هست و چون من هزارباره زردی و ریختن و رستن و فراز ... .
کنار پنجره نشسته‌ام. بـه درخت مـی‌نگرم. بـه شاخه‌هایش. بـه جوانـه‌های کوچک سبز. آن سوی پنجره، آن شاخه‌ی که تا دیروز خشکیده کـه هیچ نمـی‌داند. کـه هیچ از سال پیش بـه خاطر ندارد. کـه هیچ از آن همـه کـه من دانسته‌ام، نمـی‌داند کـه هرچه مـی‌داند را تنـها یک بار دیده و دانسته هست و چون من هزارباره زردی و ریختن و رستن و فراز آمدن و دوباره ریختن و این همـه تکرار را ندیده کـه بداند. بـه این دانسته یک‌باره خود، شاد است.
آن شاخه خشکیده کـه این همـه نمـی‌داند، شادمان هست به بندانگشت سبزه کـه بر کاکل خویش مـی‌بیند. مغرور هست به جهانی کـه آغاز و انجامش بـه سال هم نمـی‌رسد و نمـی‌داند غم مرا کـه آغاز و انجام سالیـان را چند باره دیده‌ام.
آن شاخه با آن کاکل سبز نو رس، بـه چنین داشته‌ای مـی‌بالد کـه نمـی‌داند چقدر مـی‌پاید، و خود را بـه باد سپرده است. بـه باد کـه مـی‌پندارد هیشـه و لولیدنش درون آغوش او بـه همراهی این کاکل کوچک سبز است. بـه باد کـه نمـی‌داندش، نمـی‌اندیشد کـه روزی خواهد وزید و این کاکل سبز را نیز با خود خواهد برد.
و جوانـه سبز شادی همـیشـه درون این جهان بر شاخه‌هایی مـی‌روید کـه نمـی‌دانند و جهان را بـه درازای یک روز مـی‌بینند کـه با رستن آغاز مـی‌شود و از جهان ریختن‌ها و از دست دادن‌ها کـه چون روزی ناتمام است، هیچ نمـی‌دانند.
و شادی‌های جهان اینگونـه لبخند را بر آن شاخه‌های نورس کـه نمـی‌دانند، مـی‌بخشند و بر درختان بویناک پوسیده و سال دیده از این همـه بخشش، نصیب هیچ.
و غم دنیـا آنجا مـی‌روید کـه درختی، چنان بلند، مـی‌داند؛ کـه کاکل سبز کوچک، از نقش لبخندی بر طرح لبش عاجز هست و باد هیچ حسی از هم‌آغوشی را درون اندامش برنمـی‌انگیزاند. و جهان چنین دانستن و ندانستن را بـه عدالت مـیان غم و شادی تقسیم مـی‌کند.
.
🖋سهند ایرانمـهر
.
📍KatedrálaSvVíta, Czechia

و تمایل بـه نابودیِ خود علل و دلایل گوناگونی دارد، رشدِ این فعل، اغلب، از عدمِ درک دیگران، سرخوردگیـهای اجتماعی، تنـهایی و ترس نشأت مـی گیرد. اگر اندکی پا را فراتر بگذاریم، مـیل بـه جاودانگی ی کاذب درون برخی از این افراد بـه شدت قوی ست، جاودانگی نـه بـه معنای پیوستن بـه خالق خویش و نـه به منظور رفتن بـه جایی بهتر، ... و تمایل بـه نابودیِ خود علل و دلایل گوناگونی دارد، رشدِ این فعل، اغلب، از عدمِ درک دیگران، سرخوردگیـهای اجتماعی، تنـهایی و ترس نشأت مـی گیرد.
اگر اندکی پا را فراتر بگذاریم، مـیل بـه جاودانگی ی کاذب درون برخی از این افراد بـه شدت قوی ست، جاودانگی نـه بـه معنای پیوستن بـه خالق خویش و نـه به منظور رفتن بـه جایی بهتر، بل بـه معنای بودگی، از یـاد نرفتن و نوعی خودنمایی بـه حضور.
کودکان نوپای ما وقتی مـی خواهند درون سنین کودکی قایم باشک بازی کنند، قایم باشک آنـها به منظور ما بـه طرز باورنی شیرین است. آنـها خودشان را درون جایی، مکانی پنـهان مـی کنند که تا ما آنـها را پیداکنیم، قایم شدن آنـها درون ابتدا بـه نحوی هست که مثلا سرشان را مـیان دستهایشان مـی گیرند و احساس مـی کنندی آنـها را نمـی بیند یـا بـه نحوی بـه لحاظ کودکانگی و سادگیشان جایگاه مناسبی را پیدا نمـی کنند و در نـهایت والدین آنـها را سریع پیدا مـی کنند و حتی اگر آنقدر زرنگ باشند یـا والدین وانمود کنند کـه آنـها را پیدا نکرده اند، با صدایی، خنده ای آنـها را از وجودشان آگاه مـی کنند.
عکسی کـه روبروی ماست، یک قایم باشکی است، وجه طنز این لغت را درون نظر نگیرید. اما آنچه درون این عبه غایت نمود پیدا کرده، تمایل بـه خودگریزی، پنـهان خود، از بین بردن هویت و ماهیت وجودی خود بـه وسیله اعلام و اطلاع است، اعلام وجودی تلخ، نـه دیگر کودکانـه و شیرین، بـه دنیـا « "من" را ببینید کـه هیچوقت نمـی دیدید/ "من" دیگر نیستم/ سرنوشت غم بار "من" تمام شد/ی "من" را درک نمـی کرد/ درون انتها شما و شمایـان مسبب مرگِ" من" هستید و "من" تصویر این مرگ بـه شیوه ای دراماتیک را بـه شما تقدیم مـی کنم کـه تا مدتها خود را سرزنش کنید و تاوان " من ندیدگی" را بپردازید... مجازات دنیـا
یک نمایشنامـه کـه در نـهایت با مرگ شخصیت اصلی داستان، بـه شیوه ای تراژیک و شاعرانـه، پایـان پیدا مـی کند.
و همـه ی این نمایشنامـه را عکاس درون این عو درون به تصویر کشیدن این واقعیت و واقعه ی تلخ اجتماعی و پرداخت بـه لایـه های روانشناسی و رفتارشناسی این وقایع، با گزینش نوعی دگرگونی چهره( کـه به همان از خودگریزی و تمایل بـه از بین بردن ماهیت تاکید مـی کند)هنرمندانـه، کارگردانی مـی نماید و تصویر رمز آلوده ای را به منظور مکاشفه، درون اختیـار مخاطب قرار مـی دهد.
...
چارلز دیکنز مـی گوید: یک واقعیت عجیب این هست که هر انسانی راز و رمز های ژرفی به منظور بقیـه دارد.
.
ع: viktorija raggana
متن : شادی آفرین‌آرش
@shadiafarin.arash

غروبی زیبا را بـه یـاد دارم خورشید,افق خود را درون پهنای دشت گسترده بود پرندگان آوای خداحافظی مـیخواندند کوه,تنـها با قامتی استوار رنگ ارغوان گرفته بود من مستور از این منظره درآن غروب زیبا تنـها ایستاده بودم آه چه غروبی بود آن روز"ارکیده" ---------------------------------------------- یک ... غروبی زیبا را بـه یـاد دارم
خورشید,افق خود را درون پهنای دشت گسترده بود
پرندگان آوای خداحافظی مـیخواندند
کوه,تنـها با قامتی استوار
رنگ ارغوان گرفته بود
من مستور از این منظره
درآن غروب زیبا تنـها ایستاده بودم
آه چه غروبی بود آن روز"ارکیده" ----------------------------------------------
یک روز بارانی یکی ازراه رسید
صورتی غم گرفته و دلربا رسید
کوله بارش غم عشق بود و بس
لبش خنده اه بود و دل پرخون
تا کـه دیدمش دلم از غصه درید
به خود گفتم ای دل غافل بی خیـال
دیدمش نگاهش پر اندوه و گریـان
شانـه هایش خسته از غم دنیـا
فکرم از دیدنش ریش ریش شد
دوان درون پی جای پنـهان گشتم
اما قلبم بـه تپش افتاد کـه تنـهایش مگذار
پیش او رفتم و گفتم کـه سلام
در کنارش نشستم و در باران اندوه
با جام زهر او شدم هم پیمان
در دلم همان اندوه زهر را نوشاند
که خود از ان نوشیده بود و به من گفت که
بی خیـال...
(دلنوشته ارکیده۹۴/۱/۲۶)

بیخوابی زده بـه سرم! این عسیزده بـه در سه سال پیشـه! زمانی کـه حداقل روزی دو ساعت ورزش مـیکردم! رژیم غذاییم یـه چیزی فراتر از صد درون صد سالم بود! سیس پک داشتم این هوا! فول ماسل بودم. هر روز مـیدویدم! امریکا بودم! بیزینسم چرخش خوب مـیچرخید! بـه زودی اولین ران وی سیـاتلم برگزار مـیشد و شـهرداری سیـاتل ... بیخوابی زده بـه سرم!
این عسیزده بـه در سه سال پیشـه!
زمانی کـه حداقل روزی دو ساعت ورزش مـیکردم!
رژیم غذاییم یـه چیزی فراتر از صد درون صد سالم بود!
سیس پک 😃داشتم این هوا! فول ماسل بودم.
هر روز مـیدویدم!
امریکا بودم!
بیزینسم چرخش خوب مـیچرخید!
به زودی اولین ران وی سیـاتلم برگزار مـیشد و شـهرداری سیـاتل اسپانسرم شده بود و اصولا حتما خرکیف مـیبودم.
کلی هم واسه خودم اینستاگرامر معروف بودم، (در مقیـاس اون موقع کـه هنوز این همـه اینستاگرامر وجود نداشت و حتی خانوم بیوتیمون کـه خودمم فنشم، هنوز بـه دنیـا نیومده بود)جوری کـه تو همـین پارک یـه نفر دویید جلوم(سلام صحرا) گفت من تو رو از اینستاگرام مـیشناسم، منم طبیعتا حتما تو ابرها مـیبودم.
ولی...
ولی بزرگترین غم دنیـا، درست همـینجا کـه نشستم و مـیخندم و حتی یـادمـه از صبح زودش به منظور آدم هایی کـه نمـیشناختم بیدار شده بودم و آش رشته درست مـیکردم کـه فقط سرم گرم شـه، توی کنج قلبم خونـه کرده بود.
زندگیم حسرت انگیز بود، ولی شادی کوچیکترین جایی تو قلبم نداشت. فکر مـیکردم بزرگترین مشکل دنیـا رو دارم.
الان نمـیگم مشکل اون زمان رفع شد و من خوشبخت شدم!
نـه!
ولی قوی شدم
فهمـیدم مشکل ها، غم ها همـیشـه هست.
باهاشون نسازیم، واقعیت اونچه کـه هستیم رو نپذیریم و دنبال راه چاره اش نباشیم، فقط لحظه هاست کـه از دستشون مـیدیم.
گول خنده های این و اون رو نباید بخوریم
به فکر خنده روهم آوردن باشیم.
🍃🌱
ظاهر قضیـه با باطنش مـیتونـه زمـین که تا آسمون فرق کنـه.
امشب پست های تامـیلا رو کـه خوندم، دلم خواست اینـها رو بنویسم. نـه اینکه اندوه این عکسم، با حال دل تامـیلا برابری کنـه! نـه
ولی غم ها بـه اندازه ای کـه بهشون بال و پر بدیم قابلیت این رو دارند کـه عمـیق و سنگین و بزرگ شن.
آفرین بـه تامـیلا کـه سعیش بر عبور از غم هاست
آفرین بـه من کـه از سه سال پیشم خیلی قوی ترم!
آفرین بـه هر کدوممون کـه قبل از ظواهر، واقعیت ها رو مـیبینیم
و سعی بـه عبور و پس زدن غم هامون داریم

‍ ️️ باز امشب من نشستم با خودم باز امشب آدمـی دیگر شدم با خدای خویش خلوت کرده ام رو بـه محراب عبادت کرده ام عشق من امشب چراغی روشن هست چون خدای عاشقی پیش من هست پس بمان و لحظه ای خاموش باش بهر من امشب سراپا گوش باش حرف ها دارم برایت نازنین قصه ای از مردم این سرزمـین قصه ای از مردمانی سخت گیر مردمـی ... ‍ 💙❤️💙❤️
باز امشب من نشستم با خودم
باز امشب آدمـی دیگر شدم
با خدای خویش خلوت کرده ام
رو بـه محراب عبادت کرده ام
عشق من امشب چراغی روشن است
چون خدای عاشقی پیش من است
پس بمان و لحظه ای خاموش باش
بهر من امشب سراپا گوش باش
حرف ها دارم برایت نازنین
قصه ای از مردم این سرزمـین
قصه ای از مردمانی سخت گیر
مردمـی با فکرهایی پوچ و پیر
در کنار مردمانی خوب و پاک
عده ای هستند تیره تر ز خاک
کارشان از غصه و غم دم زدن
روی دنیـا پرده ماتم زدن
یـادشان رفته ست زیبایی ماه
جملگی قهرند با پروانـه، آه !
قلب ها محروم از شادی شده
بارش باران دگر عادی شده
غرق دریـاییم، اما آب نیست
آب, گل شد حرفی از سهراب نیست
شعرهای سعدی و حافظ چه شد؟
در بساط کولیـان بازیچه شد
قصه مادربزرگ از یـاد رفت
عشق شیرین از دل فرهاد رفت
داستان ها جنگ و نابودی شده
چشم ها هم عینک دودی شده
خسته ام از فکرهای تارشان
بغض های سمـی از افکارشان
هیچ درون عصر افکار جدید
بهت و سرگردانی ما را ندید
ما کـه دل را ساده با هم باختیم
داشتیم دنیـای نو مـی ساختیم
مثل دوران خوش و سبز قدیم
رنگ بر دیوار دنیـا مـی زدیم
عشق من! دنیـای رنگی داشتیم
آرزوهای قشنگی داشتیم
خانـه ای درون جنگلی از یـاس ها
ساده بود اما پر از احساس ها
ما هنوز افکارمان سنگی نبود
آرزومان سفره رنگی نبود
ما دوتا پروانـه بودیم و جهان
گرد ما مـی گشت و ما هم گرد آن
آن قدر گفتند از غم پیشمان
تار شد افکار نیک اندیشمان
این یکی مـی گفت دنیـا بی وفاست
آن یکی مـی گفت زندان بلاست
دیگری مـی گفت حتی عشق هم
مـی شود کم رنگ زیر بار غم
خسته ام از این همـه افکار خیس
این قلم های سیـاه غم نویس
عشق من ! چشمان پاکت را ببند
یـا بـه هر چیزی کـه مـی بینی بخند
ما کـه مثل این قلم ها نیستیم
ما مگر انسان زیبا نیستیم؟! دلبرم از این جماعت دور باش
مملو از شوق و نشاط و شور باش
از نگاهم که تا نگاهت پل بزن
خیره شو درون چشم هایم زل بزن
چشم بردار از جهانی این چنین
زندگی را درون نگاه من ببین
راه ما از مردم دنیـا جداست
لحظه هامان مملو از بوی خداست
من بـه کوری دو چشم تارشان
یـا کـه آن اندیشـه بیمارشان
تا ابد عاشق ترین آزاده ام
طبق قولی کـه به مجنون داده ام
عاشقم من عاشق دنیـای خویش
دلخوشم حتی بـه رویـاهای خویش
من نمـی گنجم درون پوستم
با درخت و کوه و دریـا دوستم
آسمان ما هنوزم آبی است
لحظه هامان غرق درون بی تابی است
با غم و افسردگی بیگانـه ایم
ما هنوزم عاشق پروانـه ایم
خانـه ای هم رو بـه ساحل ساختیم
قایقی درون قلب آب انداختیم
سوی دنیـای تعالی مـی رویم
گرچه با دستان خالی مـی رویم
دست درون دستان من که تا آسمان
لحظه ای درون وصف این رویـا ب

وقت هایی هست توی زندگی، کـه هرچقدرم از قبل خودت رو براش آماده کرده باشی، بازم موقعی کـه اون لحظه فرا مـیرسه بی اختیـار بـه هیچ مـیرسی و بزرگترین غم دنیـا مـیاد و روی ات سنگینی مـیکنـه؛ خداحافظی از فوتبال به منظور من همـین بود و امروز وقتی نامـه خداحافظی تو، هم تیمـی، هم اطاقى ، کاپیتان، برادر یـا بهتر بگم رفیق روزهای ... وقت هایی هست توی زندگی، کـه هرچقدرم از قبل خودت رو براش آماده کرده باشی، بازم موقعی کـه اون لحظه فرا مـیرسه بی اختیـار بـه هیچ مـیرسی و بزرگترین غم دنیـا مـیاد و روی ات سنگینی مـیکنـه؛ خداحافظی از فوتبال به منظور من همـین بود و امروز وقتی نامـه خداحافظی تو، هم تیمـی، هم اطاقى ، کاپیتان، برادر یـا بهتر بگم رفیق روزهای سخت و شادم رو دیدم دوباره اون حس توی قلبم پررنگ شد. آقا وحید، پسر بامعرفت کـه فقط خودم و خودت مـیدونیم چه لحظه های شاد، غمگین، سخت یـا بهتر بگم فراموش نشدنی رو کنار هم داشتیم، خداحافظیت از فوتبال، تلخ بود... وحيد جان درون مرحلة ى جديد زندگيت آرزوى سلامتى و موفقيت دارم
@vahidtalebloo1
🙏💙🌹

یـادداشتی از دکتر رضا #داوری_اردکانی پیرامون درگذشت دکتر داریوش شایگان شایگان کـه بود و چه کرد؟ او مردی نجیب، محجوب، منیع الطبع، کم حرف، و اهل دوستی و وفا و دور از تظاهر و تکلف بود. زندگی و مرگ را آسان مـی گرفت و کمتر غم دنیـا مـی خورد. شایگان از بسیـاری از ما بیشتر کتاب مـی خواند و بهتر مـی فهمـید و به همـه چیز ... یـادداشتی از دکتر رضا #داوری_اردکانی پیرامون درگذشت دکتر داریوش شایگان
شایگان کـه بود و چه کرد؟
او مردی نجیب، محجوب، منیع الطبع، کم حرف، و اهل دوستی و وفا و دور از تظاهر و تکلف بود. زندگی و مرگ را آسان مـی گرفت و کمتر غم دنیـا مـی خورد. شایگان از بسیـاری از ما بیشتر کتاب مـی خواند و بهتر مـی فهمـید و به همـه چیز و همـه جا و حتی بـه فلسفه شاعرانـه نگاه مـی کرد.
او شاعری بود کـه نمـی دانیم چرا بعد از انتشار اولین دفتر شعرش دیگر شعر نسرود و به سراغ فلسفه و تصوف و ادیـان شرقی رفت و دوره کوتاهی از زندگی اش را بیشتر صرف فلسفه کرد. حاصل این دوران، کتاب های "آسیـا درون برابر غرب"، "بت های ذهنی و خاطره ازلی" و "انقلاب دینی چیست" بود. این دوران دوران غلبه فلسفه بـه شعر درون اندیشـه شایگان بود کـه در حدود ده سال طول کشید.
سپس شایگان بـه عهد جوانی خود بازگشت. هر چند کـه فلسفه هنوز او را رها نکرده بود. او باز هم فلسفه مـی نوشت اما زبانش، زبان شعر بود. گویی شعر و فلسفه درون آثاری مثل "افسون زدگی جدید" بـه صلح و سازش رسیده بودند. مختصر بگویم. شایگان هرگز اهل بحث و جدل نبود. حتی کتاب های فلسفی اش را هم بـه زبان بحثی ننوشت. شاعری کـه به فلسفه رو مـی کند طبیعی هست که اصراری درون نوشتن و گفتن بـه زبان فلسفه نداشته باشد.
بالاخره شایگان درون دو دهه آخر عمر بـه شعر و ادب بازگشت و سه اثر گرانبها درون باب پنج شاعر بزرگ ایران و دو شاعر و نویسنده نامدار فرانسه بودلر و مارسل پروست نوشت. این هر سه اثر درون ادب و نقد ادبی ایران ماندگار خواهند بود. آنـها از جنس و سنخ تتبعات ادبی مرسوم نیستند، بلکه گزارش درآمـیختگی شعر و رمان با جان نویسنده اند.
در پایـان عمر هم مـی خواست بازگشتی بـه فلسفه داشته باشد و درباره جهان کنونی کـه جهان ریـاضی و هندسی است، کتابی بنویسد. کاش بود و این کتاب و بسی آثار خوب دیگر مـی نوشت.
دریغا کـه دیگر نیست. من و شایگان بسیـار بـه هم نزدیک بودیم ولی او وسعت نظر و بینش و ذوقی داشت کـه من از آن بی بهره ام و نظیرش را کمتر مـی توان سراغ گرفت. مـهمتر اینکه او مـی توانست زیر آسمان های جهان بـه سر برد و به همـه فرهنگ ها احترام بگذارد و ایران را نیز عاشقانـه دوست بدارد. روانش شاد باد.

. خدایـا بگذار دریـا باشم، ساکن و ساکت، کـه طوفان های سخت هم من را بـه هیجان نیـاورد، قلبم را مثل آسمان صاف و پاک کن کـه لکه کدورتی از اعمال خلاف دیگران بر ساحتش ننشیند. تو مرا بـه دست غم بسپار، که تا در آغوش هم، دور از انظار بیگانگان، فرو رویم. آفریدگارم بگذار معیـاری خدایی باشم کـه جز خواسته تو عمل ... . 🍃🌺
خدایـا بگذار دریـا باشم،
ساکن و ساکت،
که طوفان های سخت هم من را بـه هیجان نیـاورد،
قلبم را مثل آسمان صاف و پاک کن
که لکه کدورتی از اعمال خلاف
دیگران بر ساحتش ننشیند.
تو مرا بـه دست غم بسپار،
تا درون آغوش هم،
دور از انظار بیگانگان،
فرو رویم.
آفریدگارم
بگذار معیـاری خدایی باشم کـه جز خواسته تو عمل نکنم،
جز بـه اراده تو تسلیم نشوم،
جز سوختن درون راه تو پاداش نخواهم،
جز غم و درد پناهگاهی نداشته باشم
و جز قلب مجروح انیسی نداشته باشم.
خدایـا پستی دنیـا و ناپایداری روزگار را همـیشـه درون نظرم جلوه گر ساز،
تا فریب زرق و برق عالم خاکی مرا از یـاد تو دور نکند. .
❣ #یک_مناجات
👤 شـهید مصطفی چمران
. ❣ #چمران_ها_را_جهانی_کنیم

. خدا کند کـه نوشته هایم خاطره ساز روزهای قشنگتان شود خدا کند کـه وقتی سر بـه این نوشته ها مـیزنید دلتان بخواهد کـه آنرا برا عزیز دلتان ارسال کنید خدا کند کـه عاشقانـه هایش نصیبتان شود خدا کند کـه همـه شما آنقدر غرق روزهای قشنگ شوید کـه تمام حسی کـه به من مـیدهید عشق باشد و عشق خدا کند کـه دستم بـه قلم مـیرود ... 🙏❤🌷
.
خدا کند کـه نوشته هایم
خاطره ساز روزهای قشنگتان شود
خدا کند کـه وقتی سر بـه این نوشته ها مـیزنید
دلتان بخواهد کـه آنرا برا عزیز دلتان ارسال کنید
خدا کند کـه عاشقانـه هایش نصیبتان شود
خدا کند کـه همـه شما آنقدر غرق روزهای قشنگ شوید
که تمام حسی کـه به من مـیدهید عشق باشد و عشق
خدا کند کـه دستم بـه قلم مـیرود بخواهم حال خوبتان را مکتوب کنم
خدا کند کـه تمام شود جدایی ها و دیگر نگویید کـه از داستان غمم بگو
خدا کند کـه دلتان آنقدر گرم یک عشق ماندنی شود
که تمام واژه هایم عشق باشد
خدا کند تمام حروف از جنون عشق های دو طرفه تان کنار هم
بال درون آورند و پرواز کنند و هوا بشود بهاری
خدا کند یک عشق اصیل را به منظور یک عمر تجربه کنید
و من باز هم بتوانم بگویم
" تو عاشق من باشی و من
از سر ذوق بال درنیـاورم؟
نمـیشود عزیز من..."
. ⭐ #مـیکائیل💕
.
#براتون_یـه_دنیـا_آرزوی_قشنگ_یـه_تن_سالم_یـه_دل_بی_غم_یـه_روح_آزاد_یـه_عالمـه_شادی_از_خدا_خواهانم
🌹🍃🌹🍃🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■🌹🍃🌹🍃🌹🌹🍃🌹🍃🌹🍃
██ـ❤█❤█❤▓
███ـ❤█🌹█❤▓
████ـ❤█❤█❤█
█████ـ❤█🌹█❤
██████ـ❤██❤
███████❤█🌹█❤█🌹
██████❤█❤█❤█❤
█████❤█🌹█❤█🌹
████❤█❤█❤█❤
███❤█🌹█❤▓
██❤█❤█❤▓ #شبتون_سرشار_از_آرامش_💫💕🌟💫🌟💕💫🌟💕💫🌟💫💕💫💕🌟💫💕🌟💫💫💕🌟🌸💫💕🌟🌸💫💕🌟🌸💫💕🌟
🌹🍃🌹🍃🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃🌹🍃■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■🌹🍃🌹🍃🌹🌹🍃🌹🍃🌹🍃 🆔@mikilove351 📷

تمام دل تنگی ها و سختی های دنیـا را کنار هم نگذارم تو با دستان مردانـه ات ان ها را از من دور مـیکنی. مرا بـه دوران کودکانـه ام مـیبری که تا فراموش کنم امشب و شب های گذشته غم را دستانت نمـیدانی دلگرمـی دنیـا را درخود جای داده و من مست وجود توام حتی درون بدترین شرایط تمام دل تنگی ها و سختی های دنیـا را کنار هم نگذارم تو با دستان مردانـه ات ان ها را از من دور مـیکنی. مرا بـه دوران کودکانـه ام مـیبری که تا فراموش کنم امشب و شب های گذشته غم را دستانت نمـیدانی دلگرمـی دنیـا را درخود جای داده و من مست وجود توام حتی درون بدترین شرایط

# دوسال از رفتن عزیزم مـیگذرد. هنوز هم رفتنش را باور ندارم. گاهی فکر مـیکنم شاید این این یک کابوس بوده است. او رفت و از این دنیـای پر از نیرنگ و بی عدالتی راحت شد و ما ماندیم با یک دنیـا غم و اندوه و انبوهی از خاطرات... دو سال گذشت و من هنوز باور نکرده ام رفتنت را...باز هم صدایت را درون گوشم مـیشنوم ... #
دوسال از رفتن عزیزم مـیگذرد. هنوز هم رفتنش را باور ندارم. گاهی فکر مـیکنم شاید این این یک کابوس بوده است. 😔
او رفت و از این دنیـای پر از نیرنگ و بی عدالتی راحت شد و ما ماندیم با یک دنیـا غم و اندوه و انبوهی از خاطرات...
دو سال گذشت و من هنوز باور نکرده ام رفتنت را...باز هم صدایت را درون گوشم مـیشنوم تو و من هرگز باور نمـیکردیم روزی از هم جدا شویم اما حال ناگزیر باورم. شاید تو خود هنوز باور نکرده ای اما من...
دیگه خسته شدم از نبودنت، از دوریت خسته شدم، از اینکه با خاطره هات زندگیمو بگذرونم...حالا دیگه هر وقت دلم مـیگیره حتما به عکسات نگاه کنم و باهات درد و دل کنم... هر وقت دلم برا صدات تنگ مـیشـه، چشمامو مـی بندم که تا صداتو احساس کنم. هنوزم صدات تو خاطرم مونده.
کاش مـیدیدی بعد از رفتنت زندگی چقدر بر ما سخت گذشت. مادر هنوز بهانـه قدمـها و نگاههایت را مـیگیره
حالا دیگر هیچ آرزویی ندارم و باور ندارم بی آرزو شدنم را... اما چاره ای نیست گاهی به منظور غمـهای عظیم بايد بی آرزو شد....
دوسال گذشت و نبودنت را بیشتر و بیشتر بـه رخمان کشید... زود گذشت اما طولانی... زود گذشت اما دردناک... و جای خالیت درون جای جای قلبمان حس شد و هرگز پرنشد... اصلا باورم نمـیشـه دوسال از رفتنت مـیگذره...
هنوزم باورم نمـیشـه دوسال بدون تو زندگی کردم...
هنوزم باورم نمـیشـه دوسال بدون تو نفس کشیدم...
و هنوزم باورم نمـیشـه کـه دیگه نیستی...
چقدر سخته .... بدون تو زندگی ...
چقدر سخته.... همـیشـه بـه یـادت خواهیم بود..
. که تا زمانی کـه زنده ام خاطرات با تو بودن را مرور خواهم کرد...
مرگ خواب آور هست و خواب فرصتی به منظور رویـاها... آرام بخواب که تا رویـاهایم آرام بگیرند....
دلشكسته ات💔 #دلنوشته هايم #م #محفوظي-موسوى #حادثه #شادگان

دلم مـیسوزد این شبها کـه جای خالی ات درون بی رحمانـه مـی کوبد درون این شبها کـه تنـها با غم یـادت هم آغوشم و دستم را غریبانـه بـه دور گردن یک مثنوی اندوه مـی اندازم و بیتاب دیدار تو مـیخوابم درون این شبها کـه از داغت مثال کوره مـیسوزم سویدای دلم را طعم تلخ آخرین بوسه بر آن پیشانی تبدار و خون آلوده ات درون هم مـی آشوبد. صبوری ... دلم مـیسوزد این شبها
که جای خالی ات درون بی رحمانـه مـی کوبد
در این شبها کـه تنـها با غم یـادت هم آغوشم
و دستم را غریبانـه بـه دور گردن یک مثنوی اندوه مـی اندازم و بیتاب دیدار تو مـیخوابم
در این شبها کـه از داغت مثال کوره مـیسوزم
سویدای دلم را طعم تلخ آخرین بوسه بر آن پیشانی تبدار و خون آلوده ات درون هم مـی آشوبد.
صبوری مـیکند این قامت درون هم شکسته درون غم غربت
صبوری مـیکنم اما...ی چون تو نمـیداند کـه این بیتابی هر لحظه را بی تکیـه گاه شانـه مردانـه ات چونان گذر دارم
صبوری مـیکنم درون این جدایی،جان خود را جرعه جرعه از سبوی دیده مـیریزم برون اما...
دلم مـیسوزد از یـاد دو چشمانت کـه معصومـیت آنرا دگر دنیـا بـه اقبالش نخواهد دید
دلم مـیسوزد از آن آرزوهایی کـه در باغ دلت بود و ثمر ناداده خشکید
دلم مـیسوزد از آوای خاموشی کـه ما بین نفسهایت گرفت و حنجرت درون نطفه بلعید
دلم مـیسوزد ای تنـهاترین مـه پاره شامم.
دلم این روزها از انتهای خنده بی منتهایت سخت مـیگیرد
دلم تنـها غروب جمعه نـه، با هر غروبی ساده مـی گیرد
دلم از خنده های ت مـهسا کـه با پرواز تو جان داده مـیگیرد
دلم از عمر کوتاه همای دست تو برشانـه های سست و لرزانم کـه اینک تکیـه بر بی تکیـه گاهی داده مـی گیرد
دلم درون ماهگرد بی تو بودن، سخت ویران گشته مـی مـیرد.
تو کـه از ماهگرد وصل دستم با دو دستت جشن هر ماهی بـه پا کردی
نگفتی ماهگرد تلخ دوری را چگونـه یکه و تنـها بیـارم تاب
خرابم کرده هجرانت
و من ویرانـه ای هستم کـه از داغت سیـه پوشیده ام که تا روز وصل آخرت آن را بـه درآری...(هجدهم مـهرماه نود و پنج)

سال جدید سلام سال جدید یـه کم حرف دارم باهات، حال داری گوش کنی؟ مـی‌خوام بگم مـیشـه یـه جور دیگه شروع کنیم؟ نـه مثل قبلیـا نـه مثل بعدیـا. سال جدید دل جفتمون خونـه. از هرچی هست کاش کمتر بمونـه. سال جدید مـی‌خوام بهت بگم، دنیـا خوبیـاشو داره، مـیشـه باهم بگردیم دنبال خوبیـاش، دلم گرفته از همـه چیز. بـه هرچی اعتقاد داری ... سال جدید سلام
سال جدید یـه کم حرف دارم باهات، حال داری گوش کنی؟ مـی‌خوام بگم مـیشـه یـه جور دیگه شروع کنیم؟ نـه مثل قبلیـا نـه مثل بعدیـا. سال جدید دل جفتمون خونـه. از هرچی هست کاش کمتر بمونـه. سال جدید مـی‌خوام بهت بگم، دنیـا خوبیـاشو داره، مـیشـه باهم بگردیم دنبال خوبیـاش، دلم گرفته از همـه چیز. بـه هرچی اعتقاد داری دلم نمـی‌خواد زود تموم شـه. مـیگن وقتی خوش مـی‌گذره، زمان تند تند مثل شن مـیاد پایین و نمـی‌فهمـی؛ ولی تعارف کـه نداریم چه خوشی‌ای! چه کشکی؟ سال جدید بیـا یـه جور دیگه شروع کنیم، بیـا بـه هم احترام بذاریم، مـیشـه؟ مـیشـه دل بذاریم تو یـه سینی و هرکی هرچی خواست برداره؟ یـادش بخیر، یـادت مـیاد شب عیدی، همـه عیدیـاشون رو مـی‌ریختن تو یـه سینی و بعدش هرکی زودتر هرچی مـی‌خواست برمـی‌داشت؟ بزرگترا کمتر برمـی‌داشتن، بزرگا یـه دعا از وسط کتاب مـی‌خوندن و برات آرزوی خوشبختی مـی‌. اون موقع عشق بود و تو نبودی. مـی‌دونم الان دیگه حالی تو نگاهامون نمونده و عشقی وسط بازیـامون نیست ولی مـیشـه باهم دوباره اونجوری کنیم؟ اونجوری کـه بچه‌ها خوشحال بودن؟
سال جدید مـیشـه تند نری؟ من کـه مـی‌دونم تو هم بدت مـیاد از گذر عمرت، من کـه مـی‌دونم تو هم دلت نمـی‌خواد پیر شی، خزون شی، مـی‌خوای زود عاشق شی. مـیشـه آروم‌تر؟ مـیشـه وقت غم و غصه کنار هم؟ سال جدید دل تو هم تنگه و من مـی‌فهمم بعد این تندروی‌ها چیـه؟ چیـه صبح آفتاب نزده غروب مـی‌کنی آدم نمـی‌فهمـه کی تموم شد یـه روز بی‌فرجام دیگه!؟
سال جدید بیـا عاشق شیم! بیـا دور کنیم همـه خرافاتمون رو و با منطق و احساس بسازیم! ببین همـه منتظرتن، ببین دارن آب و جارو مـی‌کنن، ببین دارن سفره دلشون رو باز مـی‌کنن و هرچی دارن مـی‌ذارن وسط که تا تو بیـای! مـیشـه مـهمونِ خوبی باشی؟
مـی‌دونی من از بهار بدم مـیاد. آدم دلش مـیگیره تو بهار، بهار مـی‌زنـه تو ذوق و بهت مـیگه یـه سال دیگه‌ت رفت، ولی تو سال جدید، بیـا و مـهمون خوبی باش، منم با همـه چیزت مـی‌سازم، قول بچگونـه، قبول؟
پ.ن: نوروز همـه‌تون مبارک

تمام آن روزها منتظر بودم بیـایی و حمایت کنی. بیـایی و بپرسی چه خبر؟ حالت چطور است؟ کارت چطور است؟ هیچوقت متنظر نبودم کمکم کنی. چون خودم از بعد همـه چیز برمـیآمدم. قدرتمند بودن را از خودت یـاد گرفته بودم. فقط منتظر بودم کـه حواست باشد، نگاهم کنی و گاهی نگرانِ حالم شوی. همـین. اما هیچوقت نشد. هیچوقت ... تمام آن روزها منتظر بودم بیـایی و حمایت کنی.
بیـایی و بپرسی چه خبر؟
حالت چطور است؟
کارت چطور است؟
هیچوقت متنظر نبودم کمکم کنی.
چون خودم از بعد همـه چیز برمـیآمدم.
قدرتمند بودن را از خودت یـاد گرفته بودم.
فقط منتظر بودم کـه حواست باشد، نگاهم کنی و گاهی نگرانِ حالم شوی.
همـین.
اما هیچوقت نشد.
هیچوقت نپرسیدی کلِ دنیـا بـه درک، حالِ دلت چطور است؟
سالها بعد، من آدمـی قدرتمند و با تجربه بودم.
مگر آدمـی کـه تمامِ مسیر زندگی‌اش را تنـهایی مـی آید، مـیشود قوی نباشد؟
سالها بعد من بزرگ شده بودم و مسئولیت‌های بزرگ داشتم و از تمام آدمـهایی کـه اطرافم بودند حالشان را مـیپرسیدم و از بعضی آدمـها توقع داشتم حالم را بپرسند.
مـیدانی همـیشـه اندوه‌هایی جاویدان وجود دارند کـه جایی خودشان را نشان مـیدهند. من غمِ نداشتنِ تو را هم بـه ارث بودم. تو خودت را نداشتی و من هم تو را نداشتم. درد مشترک. من و تو، تو را نداشتیم و این اندوه باعث مـیشد از آدمـهایی بخواهم "باشند" و "حضور" داشته باشند کـه بودن و حضورشان هیچ فایده‌ای برایم نداشت! من کـه آدمـی بزرگ و قوی بودم! چرا حضور بعضی آدمـها مـهم مـیشد؟
این همان امتدادِ جستجوی نداشته‌هایمان است.
نداشته‌هایی کـه مـیخواهیم با آدمـهایی دیگر پُر کنیم اما این جای خالی‌ها جاودانـه اند و با هیچ آدمـی پرُ نمـیشوند.
حقیقت این هست که ما از یک سنی بـه بعد واقعا بدون حمایت‌ و حضور نمـیمـیریم! اما اندوه‌های قدیمـی، عجیب عمـیق و تاثیرگذارند!
حالا گاهی کـه به مسیر زندگی‌ام نگاه مـیکنم مـیدانم چرا از آدمـهایی کـه "لازم نبود"، توقع حمایت داشتم.
مـیدانی، اگر فقط گاهی نگرانم مـیشدی و مـیپرسیدی حالم چطور هست شاید داستان تغییر مـیکرد. .
. پ.ن: جای خالی نداشته‌هایمان را با توقع داشتن از آدمـها پُر نکنیم. اتفاق خوبی‌ست اگر اطرافمان آدمـهای‌ امن و حمایت‌گری وجود داشته باشند. ولی حتما اجازه دهیم آدمـها خودشان باشند و توقع نداشته باشیم مواظب احساساتمان باشند. زمان، آنـهایی کـه واقعا حواسشان هست را بـه ما نشان مـیدهد.
متن #پونـه_مقیمـی

علی مـیگفت گلشید اون پستت درون مورد #عدالت غم انگیز بود! مـیگفت تو همـیشـه از امـید مـیگی، اون پستت امـیدینداشت. من عاشق امـید داشتنم، عاشق امـید دادنم ولی دوست ندارم از واقعیت جدا باشم! سال ها رو خودم کار کردم با واقعیت کنار بیـام و بپذیرمش! بپذیرم کـه اون هوشی و استعدادی کـه تو رویـاهامـه داشته باشم ندارم! ... علی مـیگفت گلشید اون پستت درون مورد #عدالت غم انگیز بود!
مـیگفت تو همـیشـه از امـید مـیگی، اون پستت امـیدینداشت.
من عاشق امـید داشتنم، عاشق امـید دادنم
ولی دوست ندارم از واقعیت جدا باشم!
سال ها رو خودم کار کردم با واقعیت کنار بیـام و بپذیرمش!
بپذیرم کـه اون هوشی و استعدادی کـه تو رویـاهامـه داشته باشم ندارم! بپذیرم خیلی چیزها رو.
الان نمـیتونم زیر پا بذارمش.
ممنون از کامنت های تک تک شما
💙💙 این بحث عدالت پیچیدست!
ولی من با نیمچه عقلم فکر مـیکنم کـه اساس دنیـا رو عدالت چیده نشده!
ولی مـهم اینـه واقعیت ها رو کنار هم بچینیم، چیزهایی کـه نمـیتونیم با تلاش تغییر بدیم، مثل ت، ملیت، خانواده و ... رو بذاریم کنار و قبولشون کنیم. ولی آستینمون رو بزنیم بالا به منظور چیزهایی کـه با تلاش و صبر و پشتکار مـیشـه تغییرشون داد.
حتما تو مسیر تلاشمون با شانس و اقبال رو بـه رو مـیشیم.
این نظر منـه! و فکر مـیکنم ته تهش یـه امـیدی بـه تغییر رو بـه خوبهست!
😊😊
تو لایو با سحر گفتم! ما اینستاگرامرها هممون آدم معمولی هایی هستیم کـه یـه نیـازی بـه دیده شدن و یـه وقت اضافه ای تو زندگیمون داریم.
و من شخصا چیز خاصی جز تلاش هر روزه ام به منظور رو بـه بهتر شدن، هر چند مورچه وار و وجود این پسری کـه کنارمـه هیچ هیییییچ موردی به منظور نازیدن بهش ندارم.
به حضور علی تو زندگیم مـینازم چون مـیفهمـه من رو!
چون من مـیفهممش!
چون کنارمـه تو همـه تصمـیم هام، دوستی هام، قدم هام! و بهم اطمـینان داره.
چون کنارشم تو همـه تصمـیم هاش، دوستی هاش، قدم هاش! و بهش اطمـینان دارم.
همـین و بس!
البته یـه چیز دیگه هم هست! همـین و بس خالی هم نیست😬
خیلی هم خوشتیپه😆
دوستتون دارم مـهربون ها😘
مرسی همراه من هستید

. زمانی کـه خداحافظی را با تو شروع کردم، بـه رابطه هایی دیگر سلام کردم. زمانی کـه از تو ناامـید شدم، بـه آدمـهای دیگری امـیدوار شدم. بـه آدمـهایی کـه مرا مـی دیدند و هر از گاهی حالم را مـیپرسیدند. آدمـهایی کـه با بی تفاوتی مرا درون انتظاری سخت جا نمـی‌گذاشتند. آدمـهایی کـه برای تولدم لازم نبودی بـه آنـها یـادآوری ... .
🌊🌊
زمانی کـه خداحافظی را با تو شروع کردم، بـه رابطه هایی دیگر سلام کردم. زمانی کـه از تو ناامـید شدم، بـه آدمـهای دیگری امـیدوار شدم. بـه آدمـهایی کـه مرا مـی دیدند و هر از گاهی حالم را مـیپرسیدند. آدمـهایی کـه با بی تفاوتی مرا درون انتظاری سخت جا نمـی‌گذاشتند. آدمـهایی کـه برای تولدم لازم نبودی بـه آنـها یـادآوری کند و به زور لبخند بزنند و بگویند " آرزو کن!"
آن زمانـها آرزویم تو بودی و اکنون آرزویم خودم هستم! آن روزها همـه چیز بـه تو ختم مـیشد. چه روزهای غم انگیزی.
خوشحالم کـه آن روزها تمام شده است.
تو نیستی و من هنوز درون امتدادِ خداحافظی‌ام.
و راضی‌ام.
از نبودنت و از بودنم!
از اینکه تصمـیم گرفتم به منظور بی تفاوتی تو تلاش نکنم.
از اینکه درون نـهایت تصمـیم گرفتم خداحافظی را شروع کنم.
موفق نشده‌ام کامل خداحافظی کنم.
تصویرت هنوز همراهم هست.
در تصویرت مـیخندی و سیگار مـیکشی و مـهمتر از همـه مرا مـیبینی. درون تصویرت نگاه مـیکنی. نگاهی نافذ و گیرا!
اما این فقط یک تصویر است.
و من قبول کرده ام کـه تصویر تو هرگز شبیـه بـه خودت نبوده و نخواهد بود.
تصویری کـه من از تو دارم، با حقیقتِ تو بسیـار تفاوت دارد.
و شبی کـه پذیرفتم تو با تصویرت فرق داری شب عجیبی بود.
آن شب تنـهاترین و بی پناه ترین آدمِ روی زمـین بودم!
آن شب فکر مـیکردم "مـیمـیرم"! ایمان داشتم کـه دیگر نمـیتوانم درون دنیـا دوام بیـاورم.
اما شبهای زیـادی گذشت! و من زنده ماندم! و تو همچنان بی تفاوت!
به نظر مـیرسد قرار نیست بدونِ حضورِ تو بمـیرم. اگر قرار بود بمـیرم که تا به حال مرده بودم! و به نظر مـیرسد قرار هم نیست چیزی تغییر کند.
تو بی تفاوت ترین آدمِ زندگیِ من از کودکی ام که تا به اکنون بوده ای، هستی و خواهی بود. راضی‌ام. از خودم و از تصمـیم هایم. از اینکه جایی تلاش به منظور به دست آوردنت را متوقف کردم و اجازه دادم زندگی فرصت های دیگری را نشانم دهد.
فقط گاهی کـه دلم تنگ مـیشود بـه ستاره ها نگاه مـیکنم و برایت آرزوهای خوب مـیکنم و با خودم فکر مـیکنم کـه چقدر حتی بی تفاوتی‌ات را دوست داشتم!
به خاطر تمام روزهایی کـه نبودی و ندیدی ممنونم و به خاطر بزرگترین درسی کـه به من دادی همـیشـه سپاس گزارت خواهم بود؛ اینکه نخواهم مُرد اگر رابطه ای تمام شود.
متن #پونـه_مقیمـی
.
.
.
@samsungmobileir
.
.
#ازنوببین #سفر #سفرباماهنی #مسافرت #مسافر #mustseeiran #travellergirl #travellblogger #traveller

. چند روزیست کـه گردباد ویران گر روزگار، سقف خوشبختی و شادکامـی کاشانـه ما را آوار کرده است... مـیخواهم بگویم مادر، فاطمـه جان! قشنگ و پرنده سبک بال و زیبایم،بوی خوش عطر تن تو هنوز درون خانـه ما مـیپیچد.... صدای خنده های گوش نواز تو چند روزیست کـه خاموش شده  و سکوت غم انگیز و نفس گیری بـه جان خانـه ما افتاده ... .
چند روزیست کـه گردباد ویران گر روزگار،
سقف خوشبختی و شادکامـی کاشانـه ما را آوار کرده است...
مـیخواهم بگویم مادر،
فاطمـه جان! قشنگ و پرنده سبک بال و زیبایم،بوی خوش عطر تن تو هنوز درون خانـه ما مـیپیچد....
صدای خنده های گوش نواز تو چند روزیست کـه خاموش شده  و سکوت غم انگیز و نفس گیری بـه جان خانـه ما افتاده است،عروسک زیبای من،فاطمـه جان...
قلبم از سنگینی این غم بـه درد آمده است.
عزیزکم! ما دو مادریم کـه در 28 بهار از زندگی زیبا و کوتاه تو سهمـی داشتیم....
سهم پری
به استقبال تو آمدن درون لحظه ورود بـه این دنیـا و
مشاهده لحظه شیرین گریـه و دست و پا زدن نوزادی به منظور آغاز زندگی
و سهم من
دلواپسی و دلهره و چشم دوختن بـه لحظه های تلخ جان باختن تو و بدرقه ات بـه دنیـای ابدی...
این متن تیکه هایی از نامـه ای بود کـه بعد از گذشتن سه روز از مرگ عروسش،براش نوشت..
40 روز کـه نیستی ..

تو وقتی اومدی من خسته بودم بـه این دنیـا چشامو بسته بودم رسیدی وقتی کـه شب بود حالم درست وقتی پر از تب بود حالم منو از خواب بد بیدار کردی با من مثل خودت رفتار کردی تو غم ها و سکوتم رو گرفتی نرفتی ،موندی،دستامو گرفتی بهم گفتی تموم شد ترس دیروز گذشته ها گذشته ، مرد دیروز منو بردی کنار حس و حالت همونجا ... تو وقتی اومدی من خسته بودم
به این دنیـا چشامو بسته بودم
رسیدی وقتی کـه شب بود حالم
درست وقتی پر از تب بود حالم
منو از خواب بد بیدار کردی
با من مثل خودت رفتار کردی
تو غم ها و سکوتم رو گرفتی
نرفتی ،موندی،دستامو گرفتی
بهم گفتی تموم شد ترس دیروز
گذشته ها گذشته ، مرد دیروز
منو بردی کنار حس و حالت
همونجا کـه پرم من از خیـالت
تو مـیخندی غم از من دور مـیشـه
خونـه با خنده هات پر نور مـیشـه
آهای خورشید این روزای قلبم
بدون حس دستات سرد سردم
بمون با من کـه حالم خوب باشـه
تو این شبها غم از من دور باشـه 

نامـه‌ای کوتاه بـه روزبه مـهربانم. امروز کـه اینستاگرامم را باز کردم، «روزبه مـیرابراهیمـی» عزیزم خبر از رفتن برادر جوانش داد. روزبه همولایتی من هست که یـازده سال پیش بـه نیویورک مـهاجرت کرد. بـه عنگاه کنید. رسول، جوان رعنا درون سانحه‌ای درگذشت. درست مثل هزاران جوان دیگری کـه هر روز و هفته از دست مـی‌روند. ... نامـه‌ای کوتاه بـه روزبه مـهربانم.
امروز کـه اینستاگرامم را باز کردم، «روزبه مـیرابراهیمـی» عزیزم خبر از رفتن برادر جوانش داد. روزبه همولایتی من هست که یـازده سال پیش بـه نیویورک مـهاجرت کرد.
به عنگاه کنید. رسول، جوان رعنا درون سانحه‌ای درگذشت. درست مثل هزاران جوان دیگری کـه هر روز و هفته از دست مـی‌روند. جوانانی کـه باید آینده را بسازند اما نمـی‌شود. راستش، دنیـا سخت تر از آن هست که گاهی حتی بشود تحملش کرد.
مرگ جوان وحشتناک است. مـی‌دانم روزبه چه مـی‌کشد. برادر بزرگی کـه مـی‌ماند و جوان مـی‌رود، همـه اش مـی‌شود حسرت. اینکه عروسی برادرت را نمـی‌بینی، بزرگ شدنش را؛ موفقیتش را. حتی حسرت مـی‌خوری هر روزی کـه اینجا درون غربت هستی و هر قدمـی کـه به جلو مـی روی یـا موفق مـی‌شوی، مـی گویی کاش اشکان بود، کاش رسول بود ... نیستند. مـی‌گویند مـی روند جای بهتر. خوش بـه حال شان، اما ما هم سزاوار این همـه درد دوری نیستیم.
روزبه بـه تازگی پدرش را از دست داده بود. شانـه های نحیفش چطور این غم را تحمل مـی کند؟ تحمل مـی کند اما سخت. روزبه نشان داده سخت است، قوی است. بخصوص حالا کـه او و سولماز همسرش کی را تازه بـه دنیـا آورده اند. آنـها با هم از این روزهای سخت مـی گذرند. مطمـینم. اما راستش، کاش رسول بود و خوبی ها را مـی دید، کاش اشکان هم بود. کاش هیچ جوانی بی خبر نمـی رفت....
@roozbeh @solmazny